روی صندلی استاندارد بنشینید

کسانی که ساعت‌های زیادی از روز را پشت میز می‌گذرانند و به اصطلاح پشت میزنشین‌ هستند، از کمردرد و دست و پا درد شکایت دارند و از این‌که مجبورند ساعت‌ها در یک حالت بنشینند و کارشان را انجام دهند، ابراز نارضایتی می کنند. این مشکلات اگر نادیده گرفته شوند، دردسرساز خواهند شد، ولی با رعایت نکاتی ساده می‌توان از ایجادشان پیشگیری کرد.

مردم در طول روز مدت زمان زیادی را در حالت نشسته به سر می‌برند، اینچنین توضیح می‌دهد:

با توجه به این‌که اغلب فعالیت‌های ما وقتی انجام می‌شود که روی مبل یا صندلی نشسته‌ایم، خوب است نکاتی را برای حفظ سلامت بدانیم تا با رعایت آنها از بروز عوارض ناشی از نشستن‌های طولانی مدت پیشگیری شود.

داشتن بدن سالم، یکی از مهم‌ترین موارد جهت پیشگیری از بروز مشکلات مختلف است.

انجام فعالیت‌های ورزشی منظم و پیوسته، تغذیه مناسب و همچنین دوری از استرس و فشارهای عصبی نکات ساده‌ای است که باعث می‌شوند، فرد آمادگی لازم برای انجام فعالیت‌های روزانه از جمله نشستن را داشته باشد.

تا به حال دقت کرده‌اید از صبح تا شب، در مکان‌های مختلف و هنگام انجام فعالیت‌های روزانه روی چه صندلی‌هایی می‌نشینید؟ اگر به نظرتان این مساله چندان مهم نیست، خوب است بدانید متخصصان می‌گویند حتما باید به محل نشستن‌تان دقت کنید و به هیچ وجه برای مدتی طولانی روی صندلی نامناسب ننشینید.

هنگام کار هر 15 تا 20 دقیقه یک بار، حتما از جای خود بلند شده و کمی راه بروید

محل نشستن باید مناسب و استاندارد باشد. اگر فرد در مکان نامناسبی بنشیند و بخصوص وقتی که مدتی طولانی در این وضع قرار گیرد، به طور حتم با عوارض متعدد جسمی روبه‌رو خواهد شد.

ارتفاع، اندازه و عمق محل نشستن باید متناسب با بدن فرد تنظیم شود؛ به این معنا اگر صندلی خیلی کوتاه یا کوچک بوده و عمق و پشتی مناسبی نداشته باشد، می‌تواند دردسرساز شود.

علاوه بر این، قسمت بالای گردن و پشت سر هم باید محل مناسبی برای استقرار داشته باشد تا از ایجاد درد سر و گردن پیشگیری شود.

بهترین وضع نشستن روی صندلی حالتی است که زاویه میان ران و ساق پا و همچنین زاویه بین ران و ستون فقرات 90 درجه باشد.

همچنین صندلی باید پشتی مناسبی داشته و به کمک آن، گودی طبیعی کمر پر شود. بنابراین اگر صندلی شما چنین شرایطی را ندارد، حتما باید برای کاهش مشکلات، با استفاده از یک بالشتک کوچک گودی کمر را بپوشانید.

چنانچه کار شما به چرخش نیاز ندارد و ناچار هستید مدتی طولانی روی صندلی بنشینید، باید به دسته‌های صندلی هم دقت کنید؛ دسته‌های صندلی باید طوری تنظیم شود که دست‌ به راحتی روی آن مستقر شده و ارتفاع آنها هم باید به گونه‌ای باشد که زاویه میان ساعد و بازو 90 درجه بوده و دست و ساعد موازی زمین باشند.

جنس صندلی هم مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد. صندلی باید پوشش نرم و راحتی داشته و بهتر است انعطاف‌پذیر هم باشد. همچنین اگر بتوان جنسی طبیعی برای پوشش صندلی انتخاب کرد، به دلیل تعریق مناسب‌تر، وضع بهتر خواهد شد.

بهترین میز برای بهترین صندلی

همان‌طور که گفته شد صندلی یا نیمکتی که قرار است روی آن بنشینید و کارهایتان را انجام دهید، باید شرایط خاصی داشته باشد؛ اما نباید از وضع آنچه جلوی صندلی قرار می‌گیرد هم غافل شوید؛ به عنوان مثال اگر قرار است میزی جلوی صندلی باشد، حتما باید نکات مربوط به آن را نیز در نظر بگیرید و براساس آن، میز را تهیه کنید.

زاویه میان دست و مچ هنگام کار با کامپیوتر حتما باید صفر درجه باشد؛ به این معنی که مچ نباید بیش از حد به سمت بالا یا پایین خم شود

میزی که جلوی صندلی است، حتما باید در فاصله‌ای مناسب قرار گیرد تا زمانی که می‌خواهید کارهایتان را انجام دهید، محل استقرار دست‌ها و میز موازی هم باشد. هنگام کار با کامپیوتر هم باید دقت داشته باشید آرنج در مکانی راحت و قابل انعطاف قرار گیرد. البته مچ دست هم همین شرایط را دارد و باید روی سطحی نرم و انعطاف‌پذیر باشد.

زاویه میان دست و مچ هنگام کار با کامپیوتر حتما باید صفر درجه باشد؛ به این معنی که مچ نباید بیش از حد به سمت بالا یا پایین خم شود.

نور از کدام طرف بتابد؟

در دوران کودکی و نوجوانی، معمولا درباره صحیح نشستن و درس خواندن در شرایط ایده‌آل صحبت می‌شود، اما متاسفانه این موضوع کم‌کم فراموش شده و به همین دلیل، کمتر کسی است که این مسائل را هنگام کار هم به خاطر بسپارد.

برای افرادی که با دست راست کارها را انجام می‌دهند، بهتر است نور از سمت چپ محل کار بتابد و به اندازه کافی نیز محیط را روشن کند تا فرد مجبور نباشد برای بهتر دیدن، دائم سرش را خم کرده و به کامپیوتر نزدیک شود.

صفحه نمایش هم باید در فاصله‌ مناسب و همچنین در مکانی قرار گیرد که برای دیدن آن سر به سمت بالا یا پایین خم نشود.

نشستن طولانی‌مدت خطرناک است

خیلی‌ها هنگام کار فراموش می‌کنند چند دقیقه‌ای از جای خود بلند شوند و وضع خود را تغییر دهند، اما متخصصان تاکید می‌کنند حتما هر چند دقیقه یک‌بار بایستید و کمی راه بروید.

هنگام نشستن به هیچ وجه نباید قوز کنید و از ورزش‌های کششی عضلات کتف و شانه استفاده کنید

دکتر رایگانی نیز با اشاره به این‌که در حال انجام هر کاری که باشید، حتما هر 15 تا 20 دقیقه یک‌بار باید از جای خود بلند شده و کمی راه بروید، خاطرنشان می‌کند:

راه رفتن‌ و ایستادن پس از چند دقیقه نشستن، یکی از مهم‌ترین اصولی است که نه تنها به حفظ سلامت سیستم اسکلتی ـ عضلانی کمک می‌کند، بلکه برای جلوگیری از مرگ‌های ناگهانی هم توصیه می‌شود. در واقع ثابت شده، نشستن‌های طولانی مدت یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ‌های ناگهانی است و به همین دلیل لازم است حتما پس از 15 دقیقه نشستن از جای خود بلند شوید و اگر راه رفتن ممکن نیست، حداقل کمی بایستید. در ضمن، اگر می‌توانید خوب است کارهایتان را مدتی به صورت ایستاده و در حال حرکت انجام دهید تا مدت زمان نشستن کاهش یابد.

نشستن‌های طولانی مدت موجب گرفتگی عضلات، کاهش جریان خون و درد و التهاب استخوان نشیمنگاه می‌شود. همچنین گاهی به علت قرار دادن کیف پول در جیب پشت شلوار، شاهد گرفتگی اعصاب سیاتیک نیز هستیم که به همین دلیل توصیه می‌شود حتما قبل از نشستن، کیف را از جیب‌تان خارج کنید.

هنگام نشستن به هیچ وجه نباید قوز کنید و برای بهبود وضع خود می‌توانید شرایط بدنی مناسب را رعایت کرده و از ورزش‌های کششی عضلات کتف و شانه استفاده کنید.

پس از اتمام کار به مدت 5 دقیقه مشغول فعالیت‌های ورزشی ساده‌ای مانند نرمش‌های درجا و کشش‌های عضلانی شوید و هنگام کار هم مصرف مایعات کافی، بخصوص آب یا چای کمرنگ را فراموش نکنید.

برای اینکه کمردرد نگیرید

هنگام بلند کردن اجسام سنگین و نیز کودک از زمین از کمر خم نشوید، بلکه زانوهای خود را خم کنید و نیمه بنشینید. سپس جسم یا کودک را از زمین بلند کنید. دیگر اینکه وقتی برای مدت طولانی سرپا هستید، مثل موقع اتو کشیدن لباس، یک پای خود را روی سطحی بلندتر از زمین مثل یک چارپایه کوچک قرار دهید. همچنین موقع حمل بار، آن را بین دو دست خود تقسیم کنید، یعنی با یک دست بار بیشتری برندارید. همچنین موقع نشستن روی صندلی قوز نکنید و درست بنشینید.

پیام سلامتی

ارزش غذایی سبوس برنج

بهترین زمان ورزش در زمستان

سوء هاضمه بدون زخم چیست

روش غلط مرتب کردن دندان های کج

بیشتر بنشینید، کمتر زنده می مانید.

شب ها حتما 6 تا 8 ساعت بخوابید.

زیر نور خورشید، حتما عینک آفتابی بزنید

هر شب قبل از خواب حتما مسواک بزنید.

دست‌هایتان را با آب و صابون کاملا بشویید

موقع عطسه یا سرفه جلوی دهانتان را بگیرید.

گودی بیش‌ازحد کمر غیرعادی است

گودی بیش از حد کمر یا هیپرلوردوزیس (hyperlordosis) به افزایش بیش از حد انحنای کمر می گویند. 

البته همه افراد به صورت طبیعی دارای یک گودی در ناحیه پایین کمر هستند و آنچه که موجب می‌شود انحنای موجود در پایین کمر، غیرعادی و به صورت یک بیماری شناخته شود، افزایش بیش از اندازه این گودی است.

علت

ستون فقرات توسط تعداد زیادی عضله محافظت می شود که سلامت و تعادل آن ها در سلامت ستون فقرات نقش مهمی ایفا می کند.

عدم تعادل در عضلات، یعنی قوی بودن برخی و ضعف بعضی دیگر، موجب پدید آمدن ناهنجاری هایی در شکل کلی ستون فقرات خواهد شد.

در این میان نقش عضلات شکمی، بازکننده های مفصل پا به لگن و عضله بزرگ پشت باسن مهم تر است.

علائم

- درد کمر بیشتر از سه روز

- خستگی همراه با درد کمر

از پوشیدن کفش های خیلی پاشنه بلند که باعث انحنای بیش از حد کمر می شود خودداری کنید

تشخیص

- معاینه فیزیکی از ستون فقرات

- عکس ستون مهره ها

- سی تی اسکن

درمان

- ضددردهای مخدر، ضد التهاب ها (مانند آسپیرین و بروفن) و داروهای شل کننده عضلانی.

- در موارد اکتسابی گودی کمر مانند چاقی شکم و نشستن ناصحیح ، می‌توان با اصلاح وضعیت و انجام تمرینات ورزشی این بیماری را درمان کرد.

- در موارد گودی کمر مادرزادی، درمان بسیار سخت است و تنها می‌توان از فیزیوتراپی و انجام تمرینات ورزشی کمک گرفت.

راه های جلوگیری از گودی کمر

- ایستادن: اجتناب از طولانی ایستادن و راه رفتن، خم شدن به سمت جلو در هنگام کار. به هنگام ایستادن، سعی کنید قفسه سینه به طرف جلو و عضلات شکم جمع گردد و از قفل کردن زانوها در حالت ایستاده خودداری شود.

- نشستن: استرس و فشار بر روی کمر بیشتر در حالت نشسته است تا ایستاده. از یک چهار پایه کوتاه در زیر پاها در هنگام نشستن استفاده کنید.باید به صورت دوره ای بنشینید و راه بروید.

- خوابیدن: به منظور جلوگیری از گرفتگی عضلات پشت، باید به صورت دوره ای به هنگام فعالیت استراحت نمود. اجتناب از خوابیدن بر روی شکم، استفاده از جسم سفت و سخت مثل تخته تا از انحنای زیاد از حدکمر پیشگیری شود.

- کفش پوشیدن: از پوشیدن کفش های خیلی پاشنه بلند که باعث انحنای بیش از حد کمر می شود خودداری کنید.

- تقویت عضلات شکم و لگن: در نگهداری وضعیت صحیح بدن موثرند.

ورزش های درمانی برای گودی کمر

- شنا کردن و کرال سینه، می‌تواند تا 90 درصد در بهبود این ناهنجاری موثر باشد.

- انجام حرکت‌های کششی برای تقویت عضلات خلفی ران، عضلات شکم و عضلات سینه‌ای.

حداکثر وزن کوله پشتی برای سنین 10 تا 12 سال، دو و نیم کیلو است و برای افراد 12 تا 16 سال این وزن می تواند تا سه و نیم کیلوگرم افزایش پیدا کند

6 حرکت ورزشی برای گودی کمر

1- فرد در حالی که راحت دراز کشیده و زانوهایش خم است، سعی می‌کند ضمن منقبض کردن عضلات شکم، لگن خود را کمی بلند کند.

2- فرد در حالی که خوابیده و زانوهایش کمی خم است، سعی می‌کند با دست‌های کشیده به حالت نشسته درآید.

3- فرد در حالت خوابیده، سعی می‌کند زانوهای خود را تا آنجا که می‌تواند به طرف سینه حرکت دهد.

4- فرد در حالی که نشسته است، سعی می‌کند به‌طور ملایم دست‌هایش را به مچ پا برساند.

5- فرد در حالی که در حالت شروع دو میدانی قرار گرفته است، سعی می‌کند با متمایل شدن به سمت جلو، روی پای عقب خود فشار وارد کند. در مرحله بعد ضمن عوض کردن پاها، همین حرکت را برای پای دیگر انجام می‌دهد.

6- فرد در حالی که کنار دیوار ایستاده است، سعی می‌کند بنشیند. این تمرین را با استفاده از یک صندلی نیز می توان انجام داد، یعنی فرد در کنار صندلی قرار می‌گیرد و به جای اینکه روی زمین بنشیند، روی صندلی می‌نشیند.

ورزش برای تقویت عضلات شکم:

- به پشت بخوابید و سرتان را از زمین بلند کنید. در این حالت، عضلات شکم  منقبض می شوند.

- به پشت بخوابید و عضلات شکم و باسن را منقبض کنید و کمر را به زمین فشار دهید و چند لحظه این حالت را حفظ کنید. بعد از چند ثانیه استراحت، دوباره این کار را تکرار کنید.

- باز هم به پشت بخوابید و زانوها و ران ها را خم کنید. در حالی که دست ها را روی سینه قرار داده اید، حرکت بلند شدن را انجام دهید تا جایی که زاویه تحتانی کتف، از زمین بلند شود.

ورزش برای عضلات ران:

- به پشت روی تخت بخوابید، طوری که زانوها از تخت آویزان باشد. یک پا را از ران به تخت ببندید یا این که پا را در تماس با تخت نگه دارید. این حرکت باعث می شود عضلات خم کننده ران در پای مخالف کشیده شود. این حرکت باید به صورت متناوب انجام شود تا عضلات خم کننده هر دو ران کشیده شوند.

- رو به شکم بخوابید. زانوی یک پا را خم کنید و سپس بالا بیاورید. در این حرکت عضلات جلوی ران کشیده می شود.

استفاده از قوزبند و کمربند

استفاده از قوزبند و کمربند تنها باید در مدت کاملا محدود (به عنوان نمونه دوره‌های 4 ماهه) صورت گیرد. نکته مهم‌تر آن که باید روزانه یک ساعت کمربند باز شود. برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات زیر کمربند، ورزش‌های مخصوص باید انجام شود.

کوله پشتی و گودی کمر

کیف های کوله پشتی هیچ تاثیری در ایجاد گودی کمر ندارند.

کوله پشتی بهترین نوع کیف ها است اما شرط عمده این است که وزن استاندارد آن رعایت شود.

حداکثر وزن کوله پشتی برای سنین 10 تا 12 سال، دو و نیم کیلو است و برای افراد 12 تا 16 سال این وزن می تواند تا سه و نیم کیلوگرم افزایش پیدا کند.

تسمه های کوله پشتی نباید به حدی بلند باشد که به اصطلاح از حداکثر محل تلاقی مهره های ناحیه پشت و کمر پایین تر بیاید. به عبارت دیگر نباید هیچ فشاری به مهره های کمر وارد کند.

افزایش وزن غیرمعقول در کوله پشتی دانش آموزان موجب افزایش فشار روی ستون فقرات، تغییر شکل آنها و ایجاد آزردگی در فرد می شود.

کم شنوایی شغلی

کم شنوایی شغلی آنگاه مطرح می شود که یک یا دو گوش به طور کامل و یا ناقص در اثر اصوات آزار دهنده، در طی اشتغال فرد و یا در نتیجه ی آن دچار اختلال شنوایی شود.

ناشنوایی ها یا کم شنوایی های شغلی ممکن است به علل زیر ایجاد شوند :

الف- صدمات مکانیکی

ب- صدمه به علت صدای زیاد

صدمات مکانیکیممکن است در اثر انفجار، گرمای زیاد یا ضربه خوردن به سر ایجاد شوند که در نتیجه آنها ممکن است بیمار دچار یک یا چند عارضه زیر شود :

ـ شکستگی مجرای استخوانی گوش خارجی

ـ پارگی پرده گوش
ـ گسیختگی استخوانچه ها

ـ صدمه یا انهدام گوش درونی

عارضه های فوق ناشی از ضرب دیدگی ، خون ریزی یا پارگی بافت های نرم حلزون شنوایی یا دستگاه دهلیزی می باشند.

علایم:1) در شکستگی مجرای استخوانی گوش خارجی، خونریزی از گوش مشاهده می شود. کم شنوایی مختصری نیز به علت تجمع لخته خون در مجرا رخ می دهد.

2) در پارگی پرده گوش ،خونریزی از گوش، درد (که ممکن است ابتدا خفیف و سپس شدید تر شود) به اضافه کم شنوایی مختصر یا متوسط وجود خواهند داشت.

3) در گسیختگی استخوانچه ها ممکن است علایم فوق به اضافه کم شنوایی ، که متوسط یا شدید خواهد بود، وجود داشته باشند.

4) در صدمه گوش درونی ، سرگیجه و ناشنوایی یا کم شنوایی شدید دیده می شود. ممکن است سرگیجه با حراکت غیر ارادی چشم، تهوع و استفراغ همراه باشد.

از نظر شنوایی ، موارد 1 و 2 و 3 صدمه دایمی به گوش نمی رسانند و ضایعات هر سه، با عمل جراحی ترمیم می شود و شنوایی به حد طبیعی باز خواهد گشت. اما در صدمه گوش درونی ، در صورتی که جزئی باشد ممکن است شنوایی آسیب مختصری ببیند و کری حسی ـ عصبی به میزان کم یا متوسط عارض شود و در صورتی که صدمه شدید باشد ، احتمال از دست رفتن کامل شنوایی وجود دارد.

در یک شدت معین، صدای زیر به مراتب مضرتر از صدای بم می باشد

صدمه به علت صدای زیاد

این کم شنوایی شامل ضربه صوتی و اختلال شنوایی حاصل از صوت می باشد.

ضربه ی صوتی (Acoustic Trauma) :این عنوان در مواردی به کار می رود که مشکل شنوایی حاصل تماس ناگهانی با انواع بسیار شدید انرژی صوتی باشد.

اختلال شنوایی ناشی از صوت (Noise Induced Hearing Loss) :این عنوان برای نوعی از کم شنوایی به کار می رود که حاصل تاثیر نامطلوب صوت، طی مدت زمان طولانی بر دستگاه شنوایی است و به صورت عارضه ی حسی-عصبی و معمولا پس از سالیان طولانی تماس با صوت نابهنجار ایجاد می شود و معمولا در دو گوش به یک اندازه عارضه ایجاد می کند.

عوامل صوتی که بر کم شنوایی موثرند شامل موارد زیر است:

فرکانس صدا:

در یک شدت معین اصوات با فرکانس زیاد (صداهای زیر) به مراتب مضرتر از اصوات با فرکانس های کم (صدای بم) می باشند.

شدت صدا:

از شدت 90 دسی بل به بالا تمامی سروصداها مضر و خطرناک می باشند. این در حالی است که امروزه در اغلب کشورها 85 دسی بل را حداکثر مجاز سروصدا در کارگاه قبول کرده اند.

مدت زمان سر و صدا:

مدت اثر سر و صدا در صنایع یک عامل اساسی است، چرا که سروصدا به طور دایم در کارگاه وجود دارد و علت اصلی غیرقابل برگشت بودن ناشنوایی های مربوطه، تداوم سر و صدا و مداومت اثر آن است.

اثر تداوم سر و صدا به حدی است که حتی یک صوت خالص با شدت ضعیفی معادل 50 دسی بل، اگر مدت زیادی روی گوش اثر کند، باعث ناشنوایی بعضی فرکانس ها می گردد.

نحوه تداوم صدا :

با فرکانس و شدت برابر، یک صدای مداوم و یکنواخت کم خطرتر از یک صدای منقطع و غیر یکنواخت می باشد.

محافظت از چشم ها در محیط کار

تقریبا 70 درصد از حوادث چشمی در محیط کار، ناشی از پراکنده شدن و پرتاب اشیا و یا جرقه های موثر به سمت چشم می باشند. حوادث چشمی در هر شغلی ممکن است رخ دهد، ولی آمار نشان داده است که بیشتر از 40 درصد صدمات، در میان کارگران محیط های صنعتی مثل جوشکارها، مکانیک ها، تعمیرکاران، نجاران و لوله کش ها بوده است.

چگونه می توان از صدمات چشمی جلوگیری کرد؟

* استفاده از محافظ چشمی مناسب: کارفرمایان بایستی برای کارگران محافظ چشمی مناسب تهیه کنند. پوشش چشمی بایستی با نوع خطرات متناسب باشد، برای مثال گاهی کارگر محافظ چشمی می پوشد، ولی مواد شیمیایی از زیر و یا اطراف آن به چشم برخورد کرده و باعث آسیب چشمی می شوند. لذا باید گفت بهترین حفاظ چشمی، حفاظی است که کل صورت را می پوشاند.

* آموزش کافی به کارگران: کارفرمایان غیر از تهیه حفاظ چشمی ، باید به کارگران آموزش دهند که کجا و چگونه از این حفاظ استفاده کنند تا دچار حادثه نشوند. آمار نشان داده است اغلب کارگرانی که در حین کار دچار آسیب شده اند، معتقد بوده اند که نیازی به استفاده از حفاظ چشمی در آن زمان نبوده است.

* نگهداری مناسب: دستگاه های حفاظتی چشم بایستی به طور مناسب نگهداری شوند. خراشیدگی و کثیفی دستگاه، بینایی فرد را کاهش می دهد. تشعشع و خیرگی به ایجاد حوادث چشمی کمک می کند.

به عنوان نمونه راه جلوگیری از حوادث چشمی در حرفه موتورسواری مثل پیک موتوری ها را برای شما بیان می کنیم.

موتورسواران برای حفظ سلامت چشمان خود باید از عینک‌ های مخصوص موتور‌سواری استفاده کنند.

آلودگی ‌ها، ذرات گرد و غبار و سُرب معلق در هوا بر روی قسمت‌ های مختلف پلک، مُژه و صورت فرد موتورسوار نشسته و همین امر موجب آلودگی چشم می ‌شود.

هر اندازه که موتور‌سوار با سرعت زیادتری حرکت ‌کند، آلودگی‌ های معلق در هوا با شدت بیشتری به صورت و به خصوص به چشم فرد برخورد می کند.

سوزش، خارش، ریزش اشک، قرمزی و تحریکات زیر چشم از علائم آلودگی چشم در موتور‌سواران هستند.

فرد با مشاهده ی این علائم باید برای درمان به پزشک مراجعه کند. همچنین در صورت عدم اقدام به درمان در اسرع وقت، تغییراتی در سیستم اشکی و پوست پلک که لایه ی محافظ چشم است، ایجاد می‌ شود.

موتورسواران برای حفظ سلامتی چشمان خود باید از عینک ‌های مخصوص موتور‌سواری و آفتابی استفاده کنند، همچنین در قسمت جلوی موتور خود محافظی از جنس تلق نصب کنند

اکثر موتورسواران چشم‌ های خود را در حین رانندگی و بعد از آن می ‌مالند. این اقدام به دلیل وجود ذرات آلوده معلق در هوا است که بر اثر سرعت زیاد با شدت بیشتری با چشم برخورد کرده و همین عامل موجب خارش و سوزش چشم‌ می‌ شود.

به دلیل آلودگی دست، موتورسوار نباید چشمانش را بمالد، زیرا این امر موجب ورود آلودگی بیشتر به چشم می ‌شود.

موتورسواران باید این عینک های مخصوص را از عینک ‌فروشی‌ های معتبر تهیه کنند. همچنین پس از انجام فعالیت ‌های روزانه ی خود با موتور، صورت خود را با آب و صابون بشویند تا گرد و غبار و آلودگی‌ ایجاد شده بر روی پوست، پلک و مژه از بین برود.

بیماری های پوستی ناشی از مشاغل مختلف

"بیماری های پوستی ناشی از شغل"، شاید این عنوان برایتان کمی عجیب به نظر برسد، ولی کاملا واقعیت دارد. شغل های مختلفی هستند که می توانند بر پوست ما تاثیر بگذارند و آن را دچار مشکل کنند. این نوشته، شما را با برخی از مهم ترین عوارض پوستی مشاغل آشنا می کند.

شغل و نور آفتاب

افرادی که بنا به مقتضیات شغلی، زیاد در معرض نور آفتابسرطان پوست هستند، چون بیشتر سرطان های پوست به واسطه زیاد قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شوند. کشاورزان، دامداران، کارگران ساختمانی، آسفالت کاران، رفتگران شهرداری، رانندگان وسایط نقلیه عمومی، پلیس های راهنمایی و رانندگی ، ملوانان و کارگران کشتی و ... مجبورند ساعت های طولانی در معرض نور خورشید باشند و این برای پوست آنها زیان آور است. هستند، سردسته بیماران مبتلا به

سم پاشان در سمپاشی درختان از ماده شیمیایی ای استفاده می کنند که در مقابل نور آفتاب ممکن است باعث حساسیت شود و کافی است که آفتاب زیاد به شخص بتابد تا این فعالیت آغاز شده و این واکنش غیرطبیعی به وجود بیاید و چون بیمار شغلش طوری است که باید دایما در معرض نور آفتاب باشد، ممکن است مشکلش روزبه روز بدتر و وخیم تر شود و بعد از مدتی کار کردن دچار معضلاتی شود.

شغل و گرماکار کردن درمحیط های گرم هم می تواند مشکل های پوستی ایجاد کند. مهم ترین مشکل پوستی در محیط های گرم، عرق جوش است. عرق جوش، ضایعه ای پوستی به دلیل تعریق بیش از حد است. این بیماری را در افرادی که پوست حساس دارند، بیشتر می بینیم. نانواها، کارگران کوره و کارگران معدن باید تدابیری بیندیشند تا زیاد عرق نکنند یا محیط کارشان را به نحوی خنک کنند که این مشکل ایجاد نشود، زیرا وقتی عرق جوش ایجاد شد، درمان صرفا به صورت علامتی خواهد بود و بهترین درمان، دور شدن از محیط است.

شغل و سوختگیبعضی از افراد به روش های مختلف در محیط کارشان دچار سوختگی می شوند، مثل کسانی که با مواد محترقه کار می کنند و هر لحظه امکان آتش گرفتن آنها وجود دارد، کسانی که با انواع اسیدها کار می کنند، آتش نشان ها که دایما با آتش سروکار دارند، افرادی که با مواد شیمیایی کار می کنند و دچار سوختگی های شیمیایی می شوند که عوارض خاص خودش را دارد. این سوختگی ها ممکن است بسیار شدید بوده و در مواردی حتی به مرگ منجر شود.

مهم‌ترین ‌بیماری‌ پوستی ناشی از شغل، حساسیت به آلرژن‌ها و مواد حساسیت زا است. اگزمای تماسی یکی از مهم‌‌ترین این بیماری‌ها است که می‌تواند به دو صورت باشد : تحریکی و آلرژیک

شغل و سرما
افرادی هم هستند که شغلشان در محیط های سرد است؛ مثل افرادی که در سردخانه ها یا در کوهستان و پیست های اسکی کار می کنند و در مواجهه با سرما دچار مشکل می شوند. این افراد به دلیل ایجاد پروتئین های غیرطبیعی در سرم خونشان، نسبت به سرما حساسیت دارند، نه به دلیل اینکه صرفا شغلشان در مواجه با سرما است. این افراد دچار زخم های خیلی شدید و عوارض ناتوان کننده ای می شوند که زندگی طبیعی آنها را مختل می کند و لازم است که فرد حتما شغلش را عوض کند.

شغل و حساسیت پوستیمهم‌ترین ‌بیماری‌ پوستی ناشی از شغل، حساسیت به آلرژن‌ها و مواد حساس‌کننده است. بسیاری از مواد همچون چسب های صنعتی، اسانس های مختلف، عطر، ادکلن و خیلی از مواد آلرژی زای دیگر می توانند به تناسب شغل فرد، حساسیت و ضایعات پوستی برای او ایجاد کنند. همچنین فرآورده های نفتی می توانند برای شاغلان در پمپ های بنزین، پالایشگاه ها و تعمیرکاران اتومبیل و دیگر وسایط نقلیه که با گازوییل، نفت، بنزین، روغن های صنعتی، گریس و مواد مختلف سرکار دارند، ضایعه های پوستی ایجاد کنند.

اگزمای تماسی یکی از مهم‌‌ترین این بیماری‌ها است که می‌تواند به دو صورت باشد : تحریکی و آلرژیک.

در اگزمای تحریکی، سیستم ایمنی فرد حساس نمی‌شود و در هر فردی ممکن است ایجاد شود، مثل مواد اسیدی و قلیایی که در مشاغل مختلف با پوست در تماس‌اند و اگزما فقط در ناحیه تماس پوست با آن ماده ایجاد می‌شود. ساده‌ترین نوع این بیماری، اگزمای دست زنان خانه‌دار است که دایما با مواد پاک‌کننده و شوینده سروکار دارند. برای درمان باید افراد مبتلا، تماس‌شان را با مواد تحریک‌کننده و شوینده کاهش دهند و از دستکش‌های مخصوص استفاده کنند.

در اگزمای آلرژیک، سیستم ایمنی فرد دخیل است و اگزما در هر ناحیه‌ای از پوست ایجاد می شود و فقط مربوط به ناحیه تماس نیست. در این بیماری، فرد نسبت به یک ماده به‌خصوص، دچار آلرژی می‌شود. این آلرژی سال‌ها طول می‌کشد تا به وجود بیاید، یعنی شخص سالیان سال با ماده‌ای که نسبت به آن حساسیت دارد، کار کرده و مشکلی هم نداشته است، اما به یکباره سیستم ایمنی بدن او به حساسیت کامل می‌رسد و نسبت به آن ماده واکنش نشان می‌دهد. از این به بعد، هر بار که فرد با آن ماده ی خاص سروکار داشته باشد و با آن تماس پیدا کند، دچار اگزما می‌شود، مانند افرادی که به فلزات و بدلیجات فلزی حساسیت نشان می‌دهند.

افراد حساسی که با سولفات نیکل یا موادی که حاوی نیکل است مانند سیمان ـ که البته ماده اصلی به کار رفته در سیمان کرومات است ـ آجر، گچ، سرامیک و به‌طور کلی مصالح ساختمانی کار می‌کنند، نیز دچار این مشکل می‌شوند. مثلا بنا یا کارگر ساختمانی که به تناسب شغلش با این مواد سروکار دارد و بعد از مدت‌ها دچار این عارضه می‌شود ، وقتی به پزشک مراجعه می کند و به او گفته می شود مشکل شما به دلیل حساسیت به سیمان است قبول نمی‌کند و می‌گوید من 40 سال است که با سیمان کار می‌کنم و تا به حال مشکلی نداشته‌ام!

افرادی هم که با مواد رادیواکتیو سروکار دارند، باید به شدت نکات ایمنی را رعایت کنند، زیرا حساسیت و درماتیتی که ناشی از مواد رادیواکتیو است، زخم هایی را در پوست به وجود می آورد که بهبودی آنها بسیار مشکل است.

شغل و عوامل میکروبیدر بعضی از مشاغل، افراد در مواجهه با عوامل میکروبی و قارچی هستند و در اثر آنها دچار ناراحتی های پوستی می شوند، مانند کسانی که در استخرها کار می کنند، ماهیگیران، شالیکاران و تمامی کسانی که شغلشان در محیط های مرطوب است.

برخی میکروب ها در کسانی که با ماهی سروکار دارند، یا افرادی که با آکواریوم کار می کنند، می توانند عوارض پوستی ایجاد کنند و در نتیجه این افراد باید از دستکش ها و پوشش های مخصوص استفاده کنند.

گاهی ممکن است فرد از قبل بیماری زمینه ای داشته باشد و به تناسب شغلش در معرض آلودگی های زیادی باشد. این امر ممکن است واکنش های بدی در پوست او ایجاد کند، مانند فردی که بیماری دیابت دارد و در محیط آلوده به انواع قارچ ها و میکروب ها کار می کند. اگر شغلش کمی خشن هم باشد و جراحت هایی در پوست او ایجاد شود، مشکل های زیادی برای بیمار به وجود خواهد آورد.

تأثیر ابزارآلات شغلی بر پوستبرخی از ناراحتی های پوستی ناشی از شغل، به دلیل استفاده از ابراز مخصوص آن شغل است؛ مانند آرایشگرها که در تماس زیاد با آب، رطوبت و همچنین در تماس با مواد شیمیایی هستند و هنگام اصلاح، خرده های مو بین انگشتان شان جمع می شود و سبب مشکل های پوستی می شود. طرز نگه داشتن قیچی نیز ممکن است سبب ایجاد تاول در انگشتان آنها شود.

همین طور نوازندگان سازهای بادی دچار مشکل های پوستی در ناحیه لب می شوند یا نوازنده های ویولن که در ناحیه چانه دچار ضخامت پوست و پینه می شوند. نجارها، آهنگران و مکانیک ها نیز که دایم ابزار خاصی را در دست دارند و با آن کار می کنند، دچار پینه های مختلف یا میخچه در قسمت های مختلف دست یا پایشان می شوند. حتی فشار ناشی از کفش های صنعتی و کفش های ایمنی هم این مشکل ها را ایجاد خواهند کرد.

افرادی که زیاد تایپ می کنند، یا پیانو می زنند و انگشتان شان حرکات زیادی دارد، یا افرادی که از مته ها و چکش های پنوماتیک استفاده می کنند، رگ های دستشان دچار مشکل شده و دچار عوارض پوستی می گردند.

جلوگیری از صدمات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار

اختلالات اسکلتی عضلانی به علت شرایط نامناسب در محیط کار بروز می کند. یکی از علل ایجاد این مشکل وسایلی است که افراد در محل کار از آن استفاده می کنند که حتما باید استاندارد باشند. عامل دیگر احساس امنیت و آرامشی است که فرد باید در محیط کار داشته باشد تا دچار این گونه اختلالات نشود.

«انجام کار در وضعیت بدنی مناسب، قابلیت تنظیم و تغییر وضعیت بدن در طول شیفت کاری، استفاده از صندلی‌های مناسب مطابق با اصول ارگونومی ، در دسترس بودن ابزار کار، کاهش کارهای تکراری و توجه به خستگی بدن حین کار مهم‌ترین راهکارهای مقابله با صدمات اسکلتی و عضلانی هستند.

36 درصد شاغلین کشور در حین کار از وضعیت بدنی نامناسب برخوردارند. به این ترتیب در آینده ای نزدیک، شاغلین بیشتری در معرض ناراحتی‌های اسکلتی و عضلانی ناشی از کار قرار می‌گیرند.

بر پایه مطالعه ملی، بار بیماری و عوامل خطرزا در ایران که در سال 2004 توسط اداره برنامه‌های سلامت مرکز توسعه شبکه وزارت بهداشت صورت گرفت، کمردرد، آرتروز زانو و سایر اختلالات اسکلتی - عضلانی ناشی از کار مهم‌ترین بیماری‌های کشور پس از بیماری‌های قلبی و عروقی شناخته شدند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد بعد از بیماری‌های قلبی عروقی، کمردرد عامل ناتوانی در افراد 45 سال به بالا در بین زنان و مردان است.

همچنین سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است 37 درصد کمردردها از عوامل خطرزای شغلی نشات می‌گیرند که جایگاه اول را در بین بیماری‌ها و مخاطرات ناشی از کار، به خود اختصاص داده است.

گفتنی است، بالا بودن آمار این گونه عوارض در سطح بین‌المللی، سازمان جهانی بهداشت (WHO)‌ را بر آن داشت تا دهه اول هزاره سوم را به نام دهه مبارزه با عوارض اسکلتی عضلانی به عنوان "اپیدمی خاموش" نام گذاری کند. »

دکتر سیدجلیل میرمحمدی میبدی، متخصص طب کار و بیماری های شغلی در زیر نکاتی را بیان کرده است که می تواند اختلالات اسکلتی - عضلانی مربوط به شغل را کاهش دهد.

اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار چگونه به وجود می آید؟اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار نوعی بیماری شغلی به حساب می آید. این گونه اختلالات معمولا به علت قرار گرفتن بدن در وضعیت نامطلوب هنگام کار کردن یا استفاده از میز و صندلی نامناسب و غیراستاندارد تشدید می شود. زمانی که از صندلی نامتناسب با ابعاد بدن (غیرارگونومیک) استفاده شود، اختلالات افزایش پیدا خواهند کرد.

صندلی استاندارد در محیط کار باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟یکی از اجزای مهم صندلی، دستگیره ای است که قابلیت تنظیم ارتفاع را انجام می دهد. همچنین باید سطح نشیمن صندلی استاندارد، گود و لبه آن گرد باشد. زمانی که فرد روی صندلی می نشیند، باید از اطراف ران ها تا دسته صندلی 5/2 سانتی متر فاصله باقی مانده باشد و ارتفاع صندلی باید در اندازه ای تنظیم شود که لبه نشیمنگاه با عضله ران تماس پیدا نکند و مانع خون رسانی به ساق پا نشود، چون این موضوع باعث خواب رفتگی و خستگی در عضلات پا می شود. پشتی صندلی باید قوس کمر را هنگام نشستن پر کند و قسمت بالای آن رو به بیرون باشد تا کتف ها در جای مناسبی قرار بگیرند. صندلی استاندارد، پنج پایه و چرخ دار است. پوشش روی صندلی باید از پارچه باشد تا ایجاد گرما و سرما نکند.

بهترین ارتفاع صندلی، ارتفاعی است که وقتی فرد روی آن می نشیند و به پشتی آن تکیه می دهد، کف پاها روی زمین قرار بگیرد تا نیازی به استفاده از زیر پایی نباشد. هنگام نشستن روی صندلی زاویه بدن و ران پا باید بین 90 تا 110 درجه، زاویه ران و ساق پا 90 تا 100 درجه و زاویه ساق پا و خود پا 90 درجه باشد

با چه اقداماتی در محیط کار می توان از بروز اختلالات اسکلتی عضلانی پیشگیری کرد؟افرادی که شرایط فعالیت آن ها به گونه ای است که معمولا نشسته کار می کنند، باید به ازای هر یک ساعت کار، مدت 10 دقیقه به صورت ایستاده استراحت کنند و دو تا سه دقیقه از 10 دقیقه استراحت خود را به نرمش های بسیار ساده اختصاص دهند. افرادی که فعالیت کاری آنها به صورت ایستاده است نیز باید به ازای هر یک ساعت کار، 10 دقیقه بنشینند.

این نرمش ها بهتر است در کدام یک از قسمت های بدن و به چه صورت انجام شوند؟از آنجایی که معمولا اکثر فعالیت های روزانه با دست، گردن، عضلات پشت و پاها انجام می شوند، فرد باید بین دو تا سه دقیقه عضلات اندام های ذکر شده را شل کرده و استراحت دهد تا خستگی آن ها رفع شود.

این نوع اختلالات معمولا میان زنان شایع تر است یا مردان؟بستگی به نوع شغل دارد، یک نگاه کلی به این معضل نشان می دهد دردهای اسکلتی عضلانی به دلیل انجام کارهای سخت در مردان شایع تر است، اما زنانی که در بعضی مشاغل مانند مونتاژ، حروفچینی، کار با کامپیوتر و نوشتن مداوم فعالیت دارند، از این مشکل مستثنی نیستند.

نوشتن مداوم و فعالیت زیاد با دست چقدر در ایجاد اختلالات اسکلتی عضلانی نقش دارد؟معمولا افرادی که شغل هایی مانند حروفچینی، مونتاژکاری، قطعه کاری، نویسندگی، آرایشگری و... دارند، بیشتر در معرض خطر هستند. این افراد به دلیل این که در حالت های ایستاده و نشسته مجبور هستند، وضعیت ثابت و محدود کننده ای را هنگام فعالیت برای بدن خود داشته باشند، اختلالات اسکلتی عضلانی مشکل عمده ای برای آنها خواهد بود.

ایستادن های طولانی مدت روی دو پا، بالا بردن دست ها برای مدت زمان زیاد، خم و راست شدن مچ دست یا نشستن طولانی مدت و نوشتن مداوم، ایجاد مشکل خواهد کرد.

آیا راه حلی وجود دارد؟افرادی که به صورت طولانی مدت مجبور به ایستادن هستند، باید از ایستادن روی دو پای خود خودداری کنند، این افراد می توانند یک پای خود را روی زمین و پای دیگر خود را روی شیئی مانند زیرپایی، چند سانتی متر بالاتر از پای دیگر به حالت بالا رفتن از پله قرار دهند و هر 10 دقیقه جای پاهای خود را با هم عوض کنند. معضل بعدی دردهایی است که در کمر و بند شانه ها به دلیل استفاده زیاد از دست به وجود می آید. برای استراحت دست ها از نرمش های ساده ای که مربوط به شانه ها می شود، می توان استفاده کرد. معمولا کسانی که از مچ دست های خود استفاده می کنند و حرکت های تکراری مداومی در این ناحیه از دست خود دارند، به علت التهاب عصب «مدین» دچار گزگز و خواب رفتگی در کف دست می شوند. این افراد نیز می توانند هنگام استراحت از مچ بند هایی قوی که مانع از چپ و راست شدن مچ دست می شود، استفاده کنند.

آیا عوامل دیگر مانند استرس می تواند عاملی برای ایجاد اختلالات عضلانی باشد؟استرس در کار، اختلالات شغلی را افزایش می دهد. عواملی مانند نور کم، صدای زیاد، حجم زیاد کار، احساس نا امنی، ابهام در نقش کاری فرد، یکنواختی کار و شیفت کاری و مشاغلی که لحظه ها در آن نقش دارد، مانند خبرنگاری و کارکردن در برج های مراقبت فرودگاه استرس را زیاد می کنند و از لحاظ علمی به اثبات رسیده است که استرس، ارتباط مستقیمی با افزایش اختلالات اسکلتی عضلانی دارد.

راه پیشگیری از این نوع اختلال چگونه است؟موارد استرس زا باید رفع شود، با کنترل مهندسی و اداری، سرو صدا را کاهش داده و حجم بالای کار را باید با افزایش مدت زمان انجام آن فعالیت کاهش داد.
گوش کردن به موسیقی ملایم در محیط کار و توجیه افراد در مورد شغل شان می تواند عوامل استرس زا را کاهش دهد.

در شغل هایی که فرد ناچار است دائم از پله بالا و پایین برود، با چه مشکلاتی روبه رو خواهد شد و در این مورد چه باید کرد؟معمولا بالا رفتن از پله را به این افراد توصیه می کنیم، اما پایین آمدن از پله ها می تواند باعث فشار و ضربه مکرر به دیسک بین مهره ای و غضروف های مفاصل پا شود و در مدت زمان طولانی باعث ایجاد آسیب و دردهای اسکلتی عضلانی در کمر و همچنین زانو خواهد شد. به همین دلیل توصیه می شود هنگام پایین آمدن از پله ها آهسته حرکت کرد یا از آسانسور استفاده نمود.

برای افرادی که مجبور به حمل بار یا وسیله از پله ها هستند چه توصیه هایی دارید؟افرادی که در صنایع و اداراتی فعالیت دارند که مجبور به حمل بار هستند، تا جایی که امکان دارد باید از چرخ دستی استفاده کنند. در غیر این صورت می توانند بار را دو نفره حمل کنند اما اگر شرایط به گونه ای بود که فرد باید به تنهایی بار مورد نظر را حمل یا بلند کند، باید تا حد امکان هنگام حمل بار، بار را به سطح بدن نزدیک نگه دارد، همچنین حتی المقدور باید بار را از یک سطح بلند به ارتفاع 75 سانتیمتر از سطح زمین بلند کند و در حالت نشسته به گونه ای که کمر به صورت قائم قرار دارد، بار را از زمین بردارد.

اگر حجم بار به اندازه ای باشد که نتواند به حالت نشسته آن را بلند کند، بهتر است در حالت ایستاده و با خم شدن کمر آن بار را بلند کند؟به هر صورت در بهترین شرایط نباید بار بیش از 15 کیلوگرم را بلند یا حمل کرد.

آیا عوارض ناشی از ضربات شدید هنگام حمل و نقل بار یا وسیله، قابل درمان است؟عوارضی که از ضربات شدید به وجود نیامده باشند، قطعا درمان خاص خود را دارند، اما اگر اصابت یک ضربه شدید به ستون مهره ها فرد را دچار آسیب کند، باید به متخصص مربوط مراجعه کرد تا درمان مورد نظر صورت گیرد. در بعضی از اختلالات استفاده از نرمش های اصلاحی که بستگی به نوع آسیب دارد و استفاده از اسپلینت ها (مچ بند) که نوعی ثابت کننده برای مفاصل تحت درمان است، در افرادی که اختلالات بسیار شدید است می تواند کمک کننده باشد و در نهایت اگر هیچ کدام از راهکارها مؤثر نبودند از عمل جراحی برای درمان استفاده می شود.