عوامل تاثیر گذار در امر خود- مراقبتی

خودمراقبتی

خود- مراقبتی یعنی چه؟ خود- مراقبتی عبارت است از مراقبت فرد از خویش در جهت سلامتی؛ از مسواک زدن دندان‌ها گرفته تا خوردن دارو به هنگام ابتلا به سرماخوردگی و یا انجام حرکات ورزشی در خانه.خود- مراقبتی می تواند به معنای ادامه فعالیت با انجام چیزهایی باشد که برای شما مهم است؛ مثل: باغبانی، دیدار دوستان و خویشان، رفتن به مسافرت، یا اشتغال به کار. به عبارتی، خود- مراقبتی یعنی توجه به آنچه توانایی و تمایل انجام آن را دارید، نه آنچه در توانتان نیست.چنانچه از حوزه های مرتبط با خود- مراقبتی آگاه باشید، خودتان تاکید بیشتری بر روی آنها داشته و می توانید به تدریج به این کار اقدام نمایید. بعلاوه با استفاده از ابزار آموزش خود- مراقبتی به دانش آموزان، می‌توان سبب افزایش سلامت آنان در حوزه های جسمی، هیجانی و عاطفی، روحی، ارتباطی، و کار/ مدرسه در حال حاضر و آینده شد.پرداختن به ورزش و فعالیت از اهداف مورد نظر در این حوزه است که منجر به حفظ سلامت جسمی، کاهش استرس، بالا رفتن میزان آرامش و خونسردی، و مدیریت برخی موقعیت های عاطفی چالش برانگیز (از جمله موقعیت های کاری) در زندگی افراد می گردد.

بهبود روابط و افزایش شبکه‌های اجتماعی از عوامل تاثیر گذار دیگر در امر خود- مراقبتی است.توجه به تغذیه افراد یکی دیگر از شیوه‌های مهم حفظ و ارتقاء سلامت جسمی افراد جامعه می باشد. با گنجاندن این بخش در مراکز مشاوره بهداشت عمومی می توان به ارزیابی و بهبود عادات غذایی خانواده‌ها پرداخته و توصیه هایی دررابطه با هرم غذایی و نمونه های مناسب تغذیه و پیگیری آنها در خانواده‌ها پرداخت.شریل ریچاردسون در کتاب خود تحت عنوان «هنر مراقبت از خود» می نویسد: «طی سالها تجربه طولانی کار سخت با مردان و زنان دیگر، دریافتم که وقتی با تامل و دقت بیشتری از خود مراقبت می کنیم، طبیعتا شیوه های موثرتر و بهتری در جهت سلامت خانواده، دوستان، و دنیای اطراف خود در پیش خواهیم گرفت.»

سه مولفه اصلی مراقبت یا به عبارت دیگر کمک به خود عبارتند از: خود- مراقبتی جسمی، عاطفی/هیجانی، روحی یا معنوی. از نظر جسمی، خیلی ساده می توان با انجام چند حرکت ورزشی، کششی، پیاده روی و یا حتی رقصیدن به خود کمک کرد. داشتن تغذیه مناسب نیزکار سختی نیست؛ فقط کافی است برای خود آشپزی کنید؛ برای خودتان وقت بگذارید نه آنکه ساده ترین و سریعترین چیزی که از دستتان برمیاید را بخورید تا فقط خود را سیر کرده باشید. از رنگ های روشن استفاده کنید و به هنگام بیماری به پزشک مراجعه کنید.

از نظر عاطفی و هیجانی ساده‌ترین راه آن است که با خود مهربان باشید و خودتان را ببخشید. بعد از هر سه بار گفتن «من باید»، به خود بگویید «نه» دیگر بس است. از خود انتظارات منطقی داشته باشید. این بدین معنا نیست که انگیزه نداشته باشید و سخت کار نکنید. نکته اینجاست که کار کردن باید ما را قوی کند، نه شکننده. برای نیازهای خود محدودیت قایل شوید. افرادی را برای معاشرت انتخاب کنید که بتوانید با آنها بخندید، پیتزا بخورید، در مواقع بحرانی بتوانید با آنها جدی صحبت کنید.دوستانی را انتخاب کنید که به شما احترام می گذارند و از شما انتظار ندارند که هر کاری را انجام دهید تا رابطه دوستی‌تان خدشه دار نشود. زمانی را برای تفریح خود اختصاص دهید، دوستانی برای تقسیم این لحظات برای خود داشته باشید و گاهی نیز از تنهایی خود لذت ببرید. اگر ایده‌ای در این زمینه به ذهن تان نمی رسد، به چیزهایی که در بچگی دوست داشتید و مدتهاست آنها را فراموش کرده اید فکر کنید. مثلا نقاشی، طراحی، و یا حتی می‌توانید میخ و چکش را بردارید و چیزی بسازید.

و دست آخر، به روح و روان خود توجه کنید. هرآنچه شما را از نظر روحی و معنوی ارضا می کند؛ نماز، مراقبه، توجه به خویش و هرآنچه به روح و باور شما ارتباط پیدا می کند را انجام دهید. افراد همفکر خویش را پیدا کنید، درباره خود فکر کنید و ارزش ها و اولویت های خود را بشناسید، کتاب هایی در این رابطه بخوانید و با دیگران درباره آن به بحث و گفتگو بنشینید تا خود و دنیای درونتان را عمیق تر دریابید. تا آنجا که از دستتان برمی‌آید به دیگران کمک کنید.هرگاه احساس کردید از زندگی خسته شده اید، به این بیندیشید که چه وقت، کجا، چرا و چگونه این اتفاق افتاده است؟ همانجاست که باید به این موضوع فکر کنید که چگونه می توانید از خود مراقبت کنید. برای آنکه بهتر بتوانید به این امر واقف شوید به این سوال کلیدی پاسخ دهید:

بیشترین حقی که در حال برای خود قایل هستم چیست؟
چه حقی را کمتر برای خود قایلم؟
در حال حاضر چه چیزی می خواهم؟
به چه دلیل آن را می خواهم؟
چه چیزی یا چه کسی باعث شده تا نسبت به زندگی بی میل شوم و دلیل آن را چه می بینم؟
بیشتر از همه چه چیزی مرا رنج می دهد؟
در پاسخ به خود نگویید: «احساس می کنم از زندگی خسته شده ام زیرا هیچ زمانی برای خودم ندارم.» به سوالات دقیق تر پاسخ دهید. مثلا بگویید: «احساس می کنم دست تنها هستم، زمانی که بی وقفه برای همسر و فرزندانم صرف می‌کنم، به من اجازه انجام هیچ کاری مثل خواندن رمان، خوردن نهار با دوستانم یا حتی یک دوش گرفتن ساده را نمی دهد.»

گاهی برخی از ما باورهای غلطی در این باره داریم که سبب می شود به خود بی توجهی کنیم. مثلا گاهی توجه به خود را خودخواهی می پنداریم. یادمان باشد اول باید دم دست خودمان باشیم تا بتوانیم به دیگران کمک کنیم. وقتی به دیگران زیاد توجه می کنیم و در واقع به آنها فرصت انجام کارهای خودشان را نمی دهیم، به آنها این فرصت را نیز نمی دهیم تا یاد بگیرند چگونه از خود مراقبت کنند.

باور غلط دیگری که غالبا می شنویم این است: «اصلا وقت نمی کنم به خودم توجه کنم!» یک فرد بالغ به خوبی می داند که پس از انجام یکسری فعالیت ها حتما باید زمانی را به شارژ نمودن باتری خویش اختصاص دهد. کارشناسان مدیریت زمان و برنامه ریزی زندگی، همیشه توصیه می کنند که خود- مراقبتی باید بخشی از برنامه زندگی شما باشد، درست مثل سایر برنامه های کلاسی یا کاری.باور غلط دیگر هنگامی پیش میاید که تصور می کنیم وقتی بقیه خواب هستند، بهترین زمان برای دیدن فیلم، خوردن چیپس و خوش گذرانی است. اما با این عادت های شبانه تنها ناراحتی معده، کمخوابی، اضافه وزن، خواب ماندن صبح، و احساس کسالت و بی نشاطی روز بعد نصمیبمان می شود.«مگر می توان به تنهایی این کار را انجام داد؟» این هم یک باور غلط دیگر است. گرچه این کار به صورت گروهی نتیجه بهتری دارد اما گاهی برخی کارها باید به تنهایی انجام گیرند.

افسردگی دوران بارداری

افسردگی دوران بارداری

دیگر آن زن شاد و پرانرژی روزهای پیش از بارداری نیست. از صبح که بیدار می‌شود، غمگین و کسل یک جا می‌نشیند و مدام اشک‌هایش را پاک می‌کند؛ یا زیاد غذا می‌خورد یا اصلا نمی‌خورد؛ یا زیاد می‌خوابد یا تا صبح بیدار است؛ حوصله ی هیچ کس را ندارد حتی شوهرش را.

پزشکش می‌گوید: این ها نشانه‌های افسردگی دوران بارداری است و شاید بعد از زایمان هم ادامه پیدا کند. پزشک می‌گوید: این افسردگی باید درمان شود، وگرنه... .

بارداری یک تغییر مهم و بزرگ در زندگی زن‌هاست و تغییرات بزرگ در زندگی، حتی اگر خوشایند باشند، بعضی وقت‌ها ممکن است آدم‌ را گرفتار افسردگی کنند.

بنا به گفته پزشکان، این نوع افسردگی‌ها اگر خفیف باشند بی‌خطرند، اما گاهی کار به جایی می‌رسد که مادر ممکن است زایمان زودرس داشته باشد، یا کودکی با وزن کم به دنیا آورد، یا تا سال‌ها پس از زایمان نیز افسرده باقی بماند و حتی شاید دست به اقداماتی خطرناک بزند.

غصه از کجا می‌آید؟

افسردگی‌های مربوط به بارداری مساله‌ای شایع است که ممکن است در مواردی خطرناک شود.

حدود 12 درصد از جمعیت کشور ما دچار افسردگی هستند.

افسردگی دوران بارداری در زنان معمولا از 3 ماهگی با علائمی مانند غمگینی، بی‌علاقگی به انجام امور روزمره زندگی و برقراری ارتباط اجتماعی، دردهای جسمانی بی‌دلیلی که پزشک برای آنها توجیه بدنی ندارد، احساس بیماری و خستگی و ضعف مزمن، ناتوانی در کنترل خشم و احساسات منفی، بی‌منظمی در خواب و خوردن ظاهر‌می‌شود.

هم عوامل محیطی و هم عوامل غیرمحیطی در بروز افسردگی در زنان باردار نقش دارند. ژنتیک به عنوان عاملی غیرمحیطی درایجاد افسردگی می باشد زنانی که مواردی از ابتلا به افسردگی را در بستگان نزدیک شان دارند، 25 درصد بیشتر از دیگر زنان، در معرض خطر ابتلا به افسردگی در دوران بارداری و پس از آن هستند.حوادث ناخوشایند و ناگهانی در خانواده، مصرف الکل و کشیدن سیگار، درمان‌های پزشکی طولانی مدت و اعتیاد به داروهای غیرمجاز هم از عواملی محیطی هستند که به گفته این متخصص، احتمال بروز افسردگی را در مادران بالا می‌برند.

همچنین بارداری برای برخی از زنان به عنوان عاملی استرس‌زا محسوب می‌شود که ممکن است خلق و خوی‌شان را تغییر دهد. نبودن همسر یا بی‌توجهی او، بارداری‌های ناخواسته، شرایط نامناسب اقتصادی، سطح پایین فرهنگی خانواده و حاملگی در سن کم هم ممکن است از علل افسردگی باشند.

سطح هورمون محرک غده آدرنال (غده فوق کلیوی) در بدن در افسردگی تاثیرگذار است زنانی که در دوران بارداری با کاهش شدید میزان این هورمون در خون مواجه می‌شوند نیز ممکن است به افسردگی دچار شوند.علاوه بر این عوامل، امکان ظهور افسردگی در زنانی که در بارداری اول دچار این افسردگی شده‌اند، 50 تا 70 درصد افزایش می‌یابد.زنانی که ویارها و استفراغ‌های شدید در دوران حاملگی دارند و آنها که پیش از بارداری هم سابقه مشکلات روانی داشته‌اند، بیشتر در معرض خطر افسردگی قرار دارند.

افسردگی پس از زایمان، بیشتر است

شیوع افسردگی در زنان معمولا پس از زایمان بیشتر از دوران بارداری است و در دو هفته ی اول پس از زایمان ظاهر می‌شود.تغییرات هورمونی در بدن، در بروز این نوع افسردگی نقش دارند. هر چند افزایش میزان هورمون استروژن در دوران بارداری به عنوان عاملی برای جلوگیری از افسردگی به حساب می‌آید و برخی از زنان را شاداب‌تر می‌کند، اما پس از بارداری، ناگهان میزان این هورمون کاهش می‌یابد و باعث احساس غمگینی می‌شود.

چند توصیه

درمان بستگی به شدت افسردگی دارد و در مواردی که شدید باشد، قطعا نیاز به درمان دارویی دارد و با رها کردن بیماری به حال خودش، بهتر نمی‌شود. در این گونه موارد برخی از زنان اقدام به درمان‌های خودسرانه می‌کنند که به شدت خطرناک است و عوارضی جبران‌ناپذیر دارد. مهم‌ترین نکته این است که پزشک باید تشخیص دهد، مشکل این زنان چیست.درمان افسردگی به خصوص پس از زایمان حتما باید جدی گرفته شود، زیرا احتمال دارد با افزایش افسردگی، این گروه از بیماران دست‌به خودکشی یا فرزندکشی بزنند.

همچنین مرکز بین‌المللی سلامت زنان، برای جلوگیری از ابتلا به افسردگی پیش و پس از زایمان توصیه‌هایی به زنان می‌کند که عبارتند از:

* داشتن برنامه‌ریزی دقیق در طول روز که در این برنامه، زمان خواب و استراحت و برنامه‌هایی هر چند ساده برای تفریح مشخص باشد.

* تقسیم امور مربوط به خانه و نوزاد با همسر و صحبت کردن با او درباره نگرانی‌های‌ احتمالی

* گذراندن اوقاتی با دوستان و آشنایان

* مشاوره با پزشک در صورت بروز نشانه‌های افسردگی

* مشورت کردن با مادرانی که در نگهداری از فرزند تجربه دارند.

* پرهیز از ایجاد تغییرات ناگهانی در برنامه زندگی روزمره در دوران بارداری

توصیه های پاییزی به مادران باردار

توصیه های پاییزی به مادران باردار

از نظر بعضی پزشکان و متخصصین، پاییز برای بارداری فصل بسیار مناسبی است. اگر به دنبال علت آن هستید، بهتر است بدانید تمام پزشکان و متخصصین، ورزش روزانه و خوردن میوه ها و سبزیجات سالم در طول بارداری را به خانم های باردار توصیه می کنند. بنابراین فصل پاییز بهترین زمان برای انجام این دو کار است.

پاییز و بارداری

در فصل پاییز دمای هوا به اندازه ای مناسب است که افراد به هنگام قدم زدن و پیاده روی عرق نمی کنند.فصل پاییز و بهار از این نظر که آب و هوای ملایمی دارد شبیه به هم بوده و در طول بارداری فصول خوبی به شمار می روند. هوا نه آنقدر داغ و نه آنقدر سرد است که باعث آزار خانم های باردار شود، بنابراین خانم های باردار می توانند در حین پیاده روی به مراکز خرید رفته و  از خرید خود لذت ببرند.

احتمال دارد زمانی که دمای هوا پایین می آید، خانم های باردار میل بیشتری به غذاخوردن پیدا کنند. بنابراین بهترین زمان است تا برای خود خوراک لوبیای پر ادویه، پودینگ و یا سوپ جوجه تهیه کنید. این غذاها سرشار از مواد مغذی هستند، بویژه اگر تمام انواع لوبیاها را به همراه گوجه فرنگی در ادویه زیاد بخوابانید.توصیه می شود قبل از به پایان رسیدن این فصل از محصولات کشاورزی آن به خوبی استفاده کنید. انواع میوه و سبزیجات ضروری و مورد نیاز خانم های باردار در این فصل به وفور یافت می شود.تا می توانید از هوای دل انگیز پاییز قبل از بارش اولین دانه های برف تنفس کرده و از آن لذت ببرید.

توصیه های کوتاه برای فصل پاییز

بعضی از خانم های باردار در فصل پاییز از بی ثباتی هوا و ابتلا به سرماخوردگی یا آنفلوانزا احساس نگرانی می کنند. چنانچه به دنبال راه های مناسب برای پشت سر گذاشتن دوران بارداری در فصل پاییز هستید، بهتر است از راهنمایی های ما استفاده کنید.

- صبح و عصرهای دل انگیز پاییزی را برای پیاده روی انتخاب کرده و همیشه یک بطری آب همراه خود داشته باشید.

- چنانچه پس از پیاده روی به منزل برگشتید و احساس خستگی یا گرما کردید، فقط کافی است یک لیوان آب سیب میل کنید.

- همیشه یک ژاکت سبک به هنگام پیاده روی همراه خود داشته باشید.

- زمانی که می خواهید برای پیاده روی به بیرون از منزل بروید، یک چتر همراه خود داشته باشید تا در مواقعی که باران های فصلی شروع می شوند از آن استفاده کنید.به خاطر داشته باشید که سرماخوردگی و آنفلوانزا در دوران بارداری می تواند سخت تر و طولانی تر شده و امکان دارد به ذات الریه نیز تبدیل شود. همچنین خطر زایمان زودرس را افزایش می دهد

- سیب میوه ای سرشار از فیبر بوده و به وفور در این فصل وجود دارد. بنابراین از این موقعیت استفاده کرده و خوردن سیب یا آب سیب را فراموش نکنید.

- از کوتاه بودن روزها در این فصل استفاده کرده و به خوبی استراحت کنید.

چگونه مانع از سرماخوردگی و آنفلوانزا در این فصل شویم؟

بدن خانم های باردار به این علت که سخت سرگرم بزرگ کردن جنین است، از نظر ایمنی ضعیف می شود. به این ترتیب ایمنی طبیعی بدن آنها در برابر بیماری ها به خطر می افتد.بنابراین بهتر است نسبت به ویروس هایی که منجر به سرماخوردگی و آنفلوانزا می شوند محتاط تر بوده و پیشگیری های لازم را انجام دهید.

شما نمی توانید از ابتلا به هر نوع ویروس سرماخوردگی و آنفلوانزا ممانعت کنید، اما می توانید قدرت سیستم ایمنی بدن خود را تا حد زیادی بالا ببرید:

- در پاییز و زمانی که واکسن آنفلوانزا در دسترس است از آن استفاده کنید. قبل از تزریق واکسن با پزشک خود مشورت کنید.

- دست های خود را قبل از خوردن غذا و بعد از پیاده روی، خرید و عطسه کردن با آب و صابون به خوبی بشویید.

- از غذاهای سالم مثل انواع میوه ها و سبزیجات و حبوبات تغذیه کنید. انواع مختلف این دسته از غذاها  آنتی اکسیدان و مواد معدنی را به بدن شما می رسانند و به بدن کمک می کنند تا با میکروب ها مبارزه کند.

- مایعات را به مقدار زیاد بنوشید. آب، دمنوش های گیاهی و آب میوه ها باعث بهبود سیستم دفاعی بدن شده و حجم مواد معدنی و ویتامین ها را در بدن بالا می برد. سعی کنید تا جایی که امکان دارد خوردن کافئین یا نوشیدنی های شیرین را کم کنید.

- زمانی که احساس خستگی می کنید استراحت کنید و سعی کنید هر گونه استرس را از خود دور نگه دارید.

- ورزش کنید. ورزش سرعت گردش خون را تنظیم کرده و به بدن در مبارزه با میکروب ها کمک می کند.

- چنانچه سیگار می کشید سعی کنید تا آن را ترک کنید. سیگار علاوه بر اینکه برای نوزاد مضر است، سیستم دفاعی بدن را ضعیف می کند.

درمان آنفلوانزا در بارداری

- چنانچه دچار تب شده اید، با استفاده از استامینوفن آن را کاهش دهید (البته تحت نظر پزشک).

- مایعات به مقدار زیاد مصرف کنید.

- خوردن بعضی داروهای ضد ویروسی و سرماخوردگی و استفاده از داروهای استنشاقی در طول بارداری بلامانع است. این نوع داروها فعالیت میکروب ها را کاهش داده و روند بهبودی شما را سریع تر می کنند، اما قبل از مصرف هر دارویی، با پزشک خود مشورت کنید.

- یک روز کامل استراحت کرده و از بخور اسطوخودوس و اکالیپتوس استفاده کنید.

- از یک یا دو عدد سیر در غذای روزانه خود استفاده کنید.

- خوردن مخلوط آب گرم، عسل و آبلیموی تازه را فراموش نکنید.

تک فرزندی، فرصت یا تهدید

رواج تک فرزندی در بین خانواده های ایرانی طی سالهای اخیر زنگ خطری است که حرکت جامعه به سمت پیری و کاهش جمعیت جوان را به دنبال دارد.تصمیم خانواده ها برای داشتن فقط یک فرزند، مساله ای است که امروزه مورد توجه کارشناسان جمعیتی قرار گرفته است، از این رو صاحب نظران علوم اجتماعی، سیاسی و دینی را بر آن داشته تا در جستجوی راهکار برآِیند.پس از پیروزی انقلاب اسلامی، کشور که در سالهای قبل تر با برنامه کنترل زاد و ولد روبرو بود، با افزایش سریع موالید و رشد جمعیت مواجه شد و بین دو سرشماری 1355 تا 1365، جمعیت ایران افزایش تقریبا 46 درصدی را تجربه کرد و به 5/49 میلیون نفر رسید.پس از آن تغییراتی در شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور پدید آمد و در پی آن میزان موالید با کاهش سریع مواجه شد، اصطلاح «فرزند کمتر زندگی بهتر» عبارت رایج این سالها شد که نگرانی مضاعفی بر زوج هایی وارد کرد که در شرف بچه دار شدن بودند.

تغییر سیاست و دید و نگرش خانواده ها موجب شد تا جمعیت بین سرشماری 1365 تا 1375 تنها 21 درصد رشد داشته باشد و به 60 میلیون نفر برسد، اما در یک دهه بعد یعنی 1375 تا 1385 نگاه خانوارها به تولد فرزند حتی محتاطانه تر از دوره های قبل شد و جمعیت کشور تنها 10 میلیون نفر افزایش یافت.در ابتدای دهه 60 هر زن ایرانی در طول بازه سنی باروری خود، به طور متوسط شش فرزند به دنیا آورده، درحالی که این رقم برای سال 1388 تنها 8/1 شد و این روند کاهشی ادامه یافت و در سرشماری 1390، نرخ باروری در کشور به حدود 7/1 درصد رسید.بدین ترتیب تک فرزندی پدیده ای شد که در سال های اخیر بویژه در میان خانواده های شهری رایج شد، این پدیده که منجر به کاهش نرخ رشد جمعیت شده بارها هشدار جمعیت شناسان را در پی داشته است.

تغییرات در شیوه زندگی، ماشینی شدن جوامع و مشکلات اقتصادی سبب افزایش تعداد خانواده های تک فرزند و کاهش نرخ رشد جمعیت و به دنبال آن دغدغه و نگرانی والدین از نحوه رشد کودک و کارشناسان حوزه علوم اجتماعی از تبعات ناشی از تحولات جمعیتی در جامعه است. در عصر ماشینی امروز، اشتغال والدین، افزایش هزینه ها و تبلیغاتی که به منظور ترویج سیاست تک فرزندی انجام می گیرد، از مهم ترین عوامل کاهش میزان زاد و ولد و تمایل زوجین برای داشتن یک فرزند بوده و پیش بینی می شود در سال های آتی افراد در جوامع مختلف قادر به درک عاطفی مفاهیم واژگانی مانند عمو، خاله، عمه و دایی نباشند.کودکان تک فرزند، در خانواده هایی پرورش پیدا می کنند که امکان برقراری ارتباط و سبک مهارت های زندگی از طریق گروه های همسال یا افرادی با اختلاف سنی کم، وجود نداشته و کودکان تجربه آشنایی کمتری با مفاهیمی مانند حسادت، رقابت و دوستی پیدا می کنند. در این صورت نیاز به جایگزین کردن موقعیت های مشابه و قرارگرفتن مداوم چنین کودکانی در گروه همسالان بیشتر احساس می شود.

کاهش نرخ رشد جمعیت و حرکت به سمت پیری و کهنسالی جمعیت کشور نگرانی مسوولان را برانگیخت تا به عوارض و آسیب های کاهش جمعیت و نرخ باروری بپردازند.ضمن اینکه تکثیر نسل از دیدگاه دینی نیز امری پسندیده است و در میان آموزه های اسلامی نه تنها به تک فرزندی توصیه نشده بلکه با آن مخالفت و با رعایت شرایطی دعوت به ازدیاد نسل شده ، بگونه ای که در قرآن کریم تکثیر نسل به عنوان یکی از مهم ترین اهداف ازدواج معرفی شده است.برخی از فقها هرگونه کنترل و تحدید نسل را مخالف فلسفه اسلام و روح ایمان دانسته و با آن مخالفت کرده اند و دخالت دولت ها در این عرصه نیز به عقیده آنان دخالتی نابجا و مخالف موازین شرع است.

برخی دیگر از فقها نیز به دلیل تنگناهای اقتصادی و رفاهی، با تنظیم خانواده موافقند و معتقدند که حکومت ها باید در این زمینه برنامه ریزی داشته باشند.بالارفتن سن ازدواج، اشتغال زنان و درگیری های شغلی، نابسامانی های اقتصادی و وضع معیشتی خانواده ها در سایه تورم، سخت گیری موجر برای مستاجران چند فرزندی و عدم توان روحی و روانی برای پرورش چند کودک از جمله دلایلی هستند که در قصد تک فرزندی برای یک زوج در شرف ازدواج موثر است.مجموعه این عوامل به اضافه جنسیت فرزند از عواملی هستند که در قصد تک فرزندی زوج های دارای یک فرزند تاثیر جدی دارد.از جمله آثار و پیامدهای کاهش جمعیت را می توان عدم رشد و توسعه اقتصادی، پیری و بی نشاطی جمعیت، آسیب های اخلاقی و تربیتی و انقطاع نسل بشر عنوان کرد.

کارشناسان بر این باورند که پیری جمعیت از نظر نیروی کار ایران را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد زیرا اکثر جمعیت ایران را افراد سالخورده تشکیل می دهند، بنابراین برای جلوگیری از تعطیلی کارخانه ها باید از اتباع بیگانه استفاده کرد و برای دیگر کارها و پست های مهم نیز باید از نیروهای خارجی بهره گرفت.به موازات پیر شدن جمعیت و کاهش نرخ رشد جمعیت، تولید نیز در کشور کاهش می یابد، افزون بر این با کاهش رشد جمعیت و پیر شدن جمعیت کشور هزینه های سنگین بیمه و طرح های حمایتی دولت برای بازنشستگان کمرشکن خواهد شد.اما از مهم ترین بعد در این زمینه یعنی بعد روانشناسی نقطه نظرهای متفاوتی در مورد عواقب منفی و مثبت تک فرزندی مطرح است، مانند اینکه مادر و پدر، وقت، توجه و امکانات بیشتری برای پرورش و تربیت بهتر کودک دارند یا بدلیل نبود خواهر و برادر، کودک لوس و خودخواه بار می آید.

فرزندان تک به دلیل وجود امکانات بیشتر جهت تربیت و توجه از سوی خانواده از شرایط بهتری برای مسائل آموزشی و تربیتی برخوردارند.  اما از سوی دیگر تک فرزندی می تواند کودک را از جهت ارتباط گیری و تعامل با دیگران و ارتباطات اجتماعی ضعیف بارآورده و فردی منزوی بسازد. در گذشته به دلیل زندگی مشترک اقوام و خویشاوندان و ارتباط بیشتر کودکان با همسالان، کودکان تک، کمتر احساس تنهایی می کردند، اما در جوامع کنونی با ضعیف شدن ارتباطات، تنهایی برای این کودکان محسوس تر است. کودکان در جریان این قهر و آشتی ها تجربه ها و مطالبی می آموزند که در زندگی اجتماعی مفید واقع می شود. فرزندان تک معمولا کمتر مایل به ارتباطات اجتماعی گسترده هستند. برای پیشگیری از عوارض تک فرزندی به والدین اینگونه کودکان توصیه می شود به فرزند خود اجازه دهند تا همانند سایر کودکان اشتباه کرده، شکست بخورد، لجبازی و نافرمانی کند.

 والدین باید در اطرافیان خود بویژه از 18 ماهگی به بعد به دنبال کودکان هم سن و سال فرزندشان باشند و تمام تلاش خود را به کار بندند تا این کودکان با هم رابطه نزدیک و تقریبا دائمی داشته باشند، همچنین پس از یک و نیم سالگی روزانه نیم تا یک ساعت او را به پارک و زمین بازی بچه ها ببرند و از حمایت بیش از حد کودک بپرهیزند. زمانی که تعداد فرزندان زیاد می شود مسوولیت هایی که بر دوش والدین قرار می گیرد زیاد می شود و به همین دلیل آن ها زمان کم تری برای سپری کردن زمان با کودکان خودشان پیدا می کنند. در این شرایط کودک از کودکی می آموزد که باید بیشتر به خود متکی باشد و آستانه تحملش بالاتر می رود.

 اما از آنجا که تمام نیازهای تک فرزندها برآورده می شود و کمتر با ناکامی روبرو می شوند، آنان نمی توانند ناامیدی ها و فشارهای روحی را تحمل کنند و چنانچه به آنها توهین شود، بی آن که قصد و غرضی در کار باشد این توهین را رفتاری عمدی و به پشتوانه نیتی خاص تفسیر می کنند. کودکان تک معمولا چنانچه از مساله ای رنجیده خاطر شوند این حالت را تا مدت های مدیدی در درون خود زنده نگه می دارند. آنها فقط به برقراری روابطی علاقه مندند که دربرگیرنده منافع آنان باشد و احساساتشان را نیز جریحه دار نکند و حتی ممکن است ناراحتی های خود را برای دیگران بیان نکنند و فردی درون گرا شوند.  وابستگی شدید والدین به تک فرزندی  از جمله عوارض این شیوه می باشداین وابستگی سبب اضطراب این فرزند شده و همیشه نگران است که اگر صدمه ای به او برسد، والدین دچار لطمه روحی شدید خواهند شد. حساسیت فراوان والدین درباره رفتار و گفتار کودک،مراقبت بیش از حد والدین که استقلال آنها را به خطر می اندازد، وابستگی شدید بچه به والدین که مانع دوست یابی او در ارتباط با همسالان می شود و تاثیر منفی بر رشد کودک به جهت نبودن رقابت بازی یا درگیری با برادر یا خواهر  نیز از آسیب های تک فرزندی برای بچه ها می باشد

 تسلیم والدین و عدم مخالفت با کودک نیز در تک فرزندی رایج است که سبب شکنندگی و آسیب پذیری کودک در آینده می شود و نمی تواند ناامیدی ها و فشارهای روحی را تحمل کند زیرا برخورد بزرگانه با کودک جلو بچگی کردن او را می گیرد. همچنین تمایل والدین به حمایت از تنها فرزندشان، مانع از آن می شود که فرزندشان عواقب اشتباهات خود را بیازماید و مسوولیت عمل خود را بپذیرد زیرا آنها هیچ گاه در مقام انتقاد از فرزندشان برنمی آیند، با او مخالف نمی کنند و همواره تسلیم خواسته های او می شوند تا از این طریق مانع ناراحت شدن او شوند.

مزایای تک فرزندی
1. تک فرزندی موجب می شود که والدین بتوانند تمام نیازهای فرزند خود را به طور کامل بر طرف کنند و زمانی که تمام نیازهای فرزند بر طرف شد، فرزند بهتر در مسیر رشد و تکامل گام بر می دارد.
2. هزینه کمتر برای خانواده، کنترل راحت تر تک فرزند، صمیمیت عمیق والدین با تک فرزند، آرامش خانه (فرزند دیگری نیست تا با ناسازگاری آنان آرامش خانه از بین برود)، احساس امنیت و اعتماد به نفس بیشتر با تک فرزند به جهت رسیدگی بیشتر به او.
3. فرزند کمتر مساوی با هزینه کمتر است، زمانی که خانواده با هزینه کمتری روبرو شد، پدر خانواده وقت کمتری را برای تامین هزینه های خانواده صرف می کند و در نتیجه فرصت بیشتری را برای تربیت فرزند خود داشته باشد.
4. کودک تک فرزند به طور کامل مورد توجه و علاقه والدین است. این عامل سبب می‌شود کودک احساس کند شخصی مهم است. مزایای بزرگ شدن در خانواده‌های تک فرزند چنان است که کودک می‌گوید من دوست دارم تنها فرزند خانواده باشم. هیچ رقیبی نداشته باشم و کسی حسادت مرا تحریک نکند.
پرسشگر گرامی با دقت در مطالب بالا روشن می شود که برخی از موارد گرچه در ظاهر جزء محاسن تک فرزندی محسوب می شود اما در حقیقت باید از معایب تک فرزندی قلمداد شود. به عنوان مثال درباره مورد اول باید بگویم نداشتن خواهر و برادر موجب می شود تا کودک بدون هیچ زحمتی به تمام خواسته های خود برسد و در زندگی با هیچ ناکامی روبرو نشود و از اینرو زمانی که در کشاکش زندگی با نا کامی روبرو شد بسیار شکنند و بی صبر باشد.

معایب تک فرزندی
1. از آنجا که تمام نیازهای تک فرزندها، بر آورده می شود و کمتر با ناکامی روبرو می شوند؛ آنان نمی توانند ناامیدی ها و فشارهای روحی را تحمل کنند. چنانچه توهینی به آنها شود، بی آن که قصد و غرضی در کار باشد این توهین را رفتاری عمدی و به پشتوانه نیتی خاص تفسیر می کنند. چنانچه از مسئله ای رنجیده خاطر شوند این حالت را تا مدت های مدیدی در درون خود زنده نگاه می دارند. آنها فقط به برقراری روابطی علاقه مندند که در برگیرنده منافع آنان باشد و احساساتشان را نیز جریحه دار نکند. آنها ممکن است ناراحتی های خود را برای دیگران بیان نکنند و فردی درون گرا شوند.
2. وابستگی شدید والدین به تک فرزند (این وابستگی سبب اضطراب تک فرزند می‌شود وهمیشه نگران است که اگر صدمه‌ای به او برسد، والدین دچار لطمة روحی شدید خواهند شد).
3. حساسیت فراون والدین دربارة‌ رفتار وگفتار تک فرزند که او را به رفتار و گفتاری نامطلوب می‌کشد و لوس می‌شود.
4. مراقبت بیش از حد والدین که استقلال تک فرزند را به خطر می‌اندازد، وابستگی شدید تک فرزند به والدین که مانع دوست یابی او در ارتباط با همسالان می‌شود.
5. تأثیر منفی بر رشد تک فرزند به جهت نبودن رقابت بازی یا درگیری با برادر یا خواهر.
6. تسلیم‌پذیری والدین و عدم مخالفت با تک فرزند که سبب شکنندگی و آسیب پذیری در آینده می‌شود و نمی‌تواند ناامیدی‌ها و فشارهای روحی را تحمل کند، برخورد بزرگانه با کودک (این کار سبب می‌شود جلوی بچگی کردن او گرفته شود).
7. ارتباط کمتر با همسالان، به جهت نبودن برادر و خواهری در منزل از ایجاد ارتباط با همسالان خجالت می‌کشد.
8. یکی از معایب تک فرزند بودن، تأثیر آن بر مراحل رشد کودک است. این کودکان کسی را ندارند تا با او رقابت یا بازی و دعوا کنند. آنها دوست و همدمی در منزل ندارند، بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی کنند و فرصتی برای کنترل و مدیریت آنها نخواهند داشت.
9. بلوغ روحی و روانی، پدیده ای کاملاً ارثی نیست بلکه اکتسابی است. این بلوغ مواردی همچون شناخت خود، میزان واقع بینی و انتخاب مؤثر را شامل می شود و به راحتی به دست نمی آید، بلکه به تجربه هائی سخت و طاقت فرسا نیاز دارد. کودکی که تک فرزند خانواده است کمتر با مشکلات مواجه می شود و در معرض تجربه کردن شکست، ناکامی رانده شدن و... قرار نمی گیرد و شرایطی را که لازمه بلوغ روحی، روانی است، تجربه نمی کند.
10. تمایل والدین به حمایت از تنها فرزندشان، مانع از آن می شود که فرزندشان عواقب اشتباهات خود را بیازماید و مسئولیت عمل خود را بپذیرد. آنها هیچ گاه در مقام انتقاد از فرزندشان برنمی آیند، با او مخالف نمی کنند و همواره تسلیم خواسته های او می شوند تا از این طریق مانع ناراحت شدن او شوند.
برای اینکه کودک شما در رفتارهای خود دارای پختگی باشد، علاوه بر اینکه با والدین خود تعامل دارد، لازم است با خواهر و برادر در محیط خانواده ارتباط داشته باشد، بدیهی است زمانی که کودکی از داشتن برادر و خواهر محروم شد، رفتارهایی که در سایه تعامل او با برادر و خواهرش شکل می گیرد، در او بوجود نمی آید و رفتارهای کودک از این لحاظ ناپخته می گردد. به یاد داشته باشید به هیچ عنوان محیط هایی مانند مهد کودک نمی تواند جای خالی خواهر و برادر را برای فرزند شما پر کند.

 معایب دیگر یکی بودن

از معایب تک فرزند بودن، تأثیر آن بر مراحل رشد کودک است. این کودکان کسی را ندارند تا با او رقابت یا بازی و دعوا کنند. آنها دوست و همدمی در منزل ندارند، بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی کنند و فرصتی برای کنترل و مدیریت آنها نخواهند داشت.بلوغ روحی و روانی، پدیده ای کاملاً ارثی نیست بلکه اکتسابی است. این بلوغ مواردی همچون شناخت خود، میزان واقع بینی و انتخاب مؤثر را شامل می شود و به راحتی به دست نمی آید، بلکه به تجربه هائی سخت و طاقت فرسا نیاز دارد. کودکی که تک فرزند خانواده است کمتر با مشکلات مواجه می شود و در معرض تجربه کردن شکست، ناکامی رانده شدن و... قرار نمی گیرد و شرایطی را که لازمه بلوغ روحی، روانی است، تجربه نمی کند.

اگر والدین، مراقبت افراطی از تک فرزند خود به عمل آورند و او را به فردی ضعیف و کم تحمل تبدیل کنند، فرزندشان از دیگران نیز انتظار خواهد داشت با او چنین رفتاری داشته باشند که این موضوع ناتوانی او را شدت خواهد بخشید. اگر والدین اجازه ندهند فرزندشان با احساسات سخت و ناراحت کننده روبه رو شوند یا امکان آشکارکردن این نوع احساسات را برای او فراهم نکنند، تحمل وی را برابر این نوع احساسات ضعیف خواهند کرد.تمایل والدین به حمایت از تنها فرزندشان، مانع از آن می شود که فرزندشان عواقب اشتباهات خود را بیازماید و مسئولیت عمل خود را بپذیرد. آنها هیچ گاه در مقام انتقاد از فرزندشان برنمی آیند، با او مخالف نمی کنند و همواره تسلیم خواسته های او می شوند تا از این طریق مانع ناراحت شدن او شوند.

مسابقه برای چیرگی بر دیگران، رقابت با خواهر یا برادر در جلب رضایت والدین، مسخره کردن دیگران برای تحقیر آنها، توهین به دیگران برای اثبات برتری خود، درگیری برای کسب حق تقدم و بهره مندی بیشتر از مزایا، درددل کردن با خواهر یا برادر، مشاجره درباره اختلاف و تبعیضی که بین او و خواهر یا برادرش وجود دارد، درگیری با خواهر یا برادر برای تسکین فشارهای روحی، دفاع از منافع شخصی در ارتباط با دیگران.در خانواده های تک فرزند، والدین و فرزندان هر دو احساس می کنند نیاز شدیدی به یکدیگر دارند. پس همیشه مراعات یکدیگر را می کنند، ولی خانواده های چندفرزندی چنین نیستند، دعواهای مکرر، جریحه دار شدن احساسات و عصبانیت در خانواده های چند فرزندی رایج است و کودکان معمولاً برای کنترل این احساسات راهی مناسب می یابند و بار دیگر با هم بازی می کنند.

 جلوگیری از انزوای تک فرزندان

والدین باید به فرزند خود کمک کنند تا او بتواند با کودکان هم سن و سالش بازی کند. مدرسه یکی از مکان هائی است که چنین فرصتی را در اختیار کودکان قرار می دهد، ولی کافی نیست و باید فرصت های دیگری را نیز مهیا کرد تا کودک بتواند با دوستان هم سن و سالش ارتباط برقرار و به بلوغ و عاقلانه شدن احساسات خود کمک کند.”داشتن روابط مطلوب با دیگران کار مشکلی است. اگر هر یک از شما کمی کوتاه بیائید می توانید با هم بازی کنید. بهتر است علایق و حساسیت های خودت را برای دیگران روشن کنی. در غیر این صورت آنها متوجه نمی شوند که تو از چه چیزهائی ناراحت می شوی.“والدین در محیط خانواده می توانند فرزند خود را تشویق کنند تا احساسات خود را به آنها بگویند. والدین باید خود نمونه این رفتار باشند. آنها همچنین باید به فرزند خود بیاموزند که از درگیری نگریزد و با صراحت و اطمینان با مشکلات و اختلافات روبه رو شود.اگر والدین، مراقبتی افراطی از تک فرزند خود به عمل آورند و او را به فردی ضعیف و کم تحمل تبدیل کنند، فرزندشان از دیگران نیز انتظار خواهد داشت با او چنین رفتاری داشته باشند که این موضوع ناتوانی او را شدت خواهد بخشید.

اگر والدین اجازه ندهند فرزندشان با احساسات سخت و ناراحت کننده روبه رو شوند یا امکان آشکار کردن این نوع احساسات را برای او فراهم نکنند، تحمل وی را برابر این نوع احساسات ضعیف خواهند کرد.تربیت فرزند یک روند آماده سازی و حمایت کردن نوعی اقدام پیشگیری کننده است. حمایت افراطی از کودکان اجازه نمی دهد که آنان خود را برای رشد و بلوغ احساسات تقویت کنند.تک فرزندی گرچه پدیده جدیدی نیست اما در جامعه ما در هیچ زمانی مانند الان مورد توجه قرار نگرفته است. ما در اینجا به دلیل طولانی نشدن بحث تنها به بررسی این موضوع از منظر روان شناسی می پردازیم و از بررسی دیدگاه اسلام در این زمینه به صورت تفصیلی خودداری می کنیم و فقط به ذکر این نکته بسنده می کنیم که اسلام با تک فرزندی مخالف است و مسلمانان را با رعایت شرایطی دعوت به ازیاد نسل می کند.روایات زیادی مبنی بر تشویق مسلمانان بر ازیاد نسل و آوردن فرزند دلالت می کند، از جمله روایتی که از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل شده ‌است : «تناکحوا تناسلوا تکثروا، فإنی اباهی بکم الامم یوم القیامة و لو بالقسط»؛[مستدرک سفینه البحار، 4/340،] یعنی (ای مردان و زنان) با همدیگر ازدواج کنید و دارای نسل گردید و زیاد شوید، براستی که من مباهات می‌کنم به واسطه شما در مقابل امت‌های دیگر در روز قیامت، ولو با بچه‌ی سقط شده.

منبع: نسیم مهر؛ پدیدآورنده: حسین دهنوی؛ ناشر: خادم الرضا (ع)

زنان ورزش کنند

زنان برای کاهش ابتلا به پوکی استخوان باید ورزش را پیش از 30 سالگی آغاز کنندزنان بیش از مردان دچار بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان می‌شوند و فعالیت‌های ورزشی نقش پیشگیری و درمان بیماری‌ها را دارند.: ورزش‌هایی مانند پیاده روی و شنا با فشار آوردن بر استخوان‌ها موجب افزایش مواد معدنی، غلظت و تراکم استخوانی می‌شوند. همچنین ورزش‌های تعادلی مانند ایستادن روی یک پا احتمال سقوط افراد به ویژه زنان میانسال مبتلا به پوکی استخوان را کاهش می‌دهد. ورزش‌های مناسب نقش بسزایی در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی، چاقی، دیابت و فشار خون دارند طبق آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سن بروز دیابت از 43 سال به 38 سال کاهش یافته است که علت اصلی آن کاهش فعالیت‌های فیزیکی و ورزشی است ورزش‌های هوازی مانند دویدن آهسته، طناب زدن، پیاده روی تند و دوچرخه سواری به مدت 150 دقیقه در هفته از بروز بیماری دیابت و عوارض آن مانند نارسایی‌های کلیوی، نابینایی و بیماری‌های قلبی و عروقی جلوگیری می‌کند. ورزش همچنین از افزایش وزن جلوگیری می‌کند، اگر افراد می‌خواهند ورزش کردن را شروع کنند حتما باید ارزیابی خطر ورزش برای بیماری‌های قلبی و ارتوپدی را انجام دهند تا دچار عوارضی مانند زانودرد نشوند.

‌سلامت جامعه در گرو خانواده

اسلام آیین الهی و مقدسی است که برای خانواده اهمیت فراوانی قائل است و آن را سنگ بنای مهم حیات اجتماعی می داند. اسلام وحدت جامعه را از وحدت زوجین و وحدت اعضای خانواده می شناسد و علایق انسانی موجود در خانواده را قابل گسترش و نشر درجامعه به حساب می آورد. اسلام معتقد است برای اینکه جامعه تحت ضابطه ها درآید چاره ای جز این نیست که نخست خانواده تحت ضابطه درآید و هرگونه نظم و سازندگی باید از خانواده آغاز گردد و دامنه سازندگی وگسترش به جامعه کشانده شود و حیات اجتماعی تحت نظم و ضابطه درآید.اما امروزه تحولات و دگرگونی های پی در پی سیاست های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشورهای صنعتی و فرا صنعتی که در اغلب موارد با هدف و نیت های سوداگرانه و تجاری و یکسان سازی بی سابقه الگوهای فرهنگی به کشور های جهان سوم نفوذ می کنند، اثرات عمیقی بر جو فرهنگی جامعه و فرهنگ خانواده ها گذاشته است. البته این آثار در برخی از موارد مثبت، اما در برخی دیگر به دلیل بی برنامه بودن، عدم اتخاذ سیاست های فرهنگی و اقدامات و تدابیر مناسب جهت برخورد با فرهنگ تحمیلی، منفی است.براساس نتایج تحقیقات صورت گرفته، غرب و آمریکا با بحران عدم تشکیل خانواده روبه رو بوده و این بحران در حال گسترش است.نتایج پژوهش‌ها و تحقیقات نشان می‌‌دهد که یکی از مهمترین علل نداشتن تمایل به ازدواج رسمی عدم اعتماد طرفین به یکدیگر برای ادامه زندگی می باشد. بنابر این سعی می شود برای مدتی قبل از ازدواج رسمی زندگی مشترک داشته باشند تا شناخت بیشتری کسب کنند که گاهی از یک شب تا چندین سال طول این نوع زندگی می باشد که بیشتر آنها به جدایی می انجامد و زنان آسیب زیادی به دلیل این نوع روابط می بینند. این روش زندگی نبودن خانواده ای با ثبات و به تبع آن نداشتن آرامش را برای زنان،مردان و بچه ها به دنبال داد و گاهی چندین بچه از پدران مختلف و یا مادران مختلف در این خانواده ها با هم زندگی می کنند. پر واضح است که چقدر عدم ثبات روحی و خطرات مسائل تربیتی ناشی از آن این خانواده ها را تهدید می کند.بعد از زندگی موقت و جدا شدن از یکدیگر بعضا تا مدت های مدیدی فرزندان و پدران همدیگر را پیدا نمی کنند و یا از وجود هم بی خبرند و یا گاهی به‌علت بی بندوباری در روابط، پدران به غلط به بچه ها معرفی می شوند و بعد از سال ها تازه متوجه می شوند که پدرشان فرد دیگری است.کاهش وسعت ابعاد خانواده، اشتغال مادران و فعالیت های خارج از خانه نوعی دگرگونی پی در پی ارزش های اجتماعی دراثر گسترش نظام سرمایه داری و نابرابری های بسیاری ازمعیارهای ارزشی، اخلاقی و معنوی خانواده ها را دگرگون کرده و تشخیص و تمییز سره از ناسره را برای والدین و مربیان و مسئولین دشوار ساخته است. لذا به نظر می رسد که توجه و شناخت و ریشه یابی این تحولات و تاثیر آنها بر مناسبات خانوادگی در معنای خاص و روابط اجتماعی درمعنای عام وگسترده بتواند درارائه راهکارهای علمی جهت سرو سامان بخشیدن به ارتباطات خانوادگی موثر و مفید واقع شود.نکته مشترکی که هنوز در اکثر تعاریف مربوط به خانواده در نظر گرفته می شود این است که خانواده کوچکترین واحد اجتماعی است که ثبات جامعه وابسته به ثبات و استحکام آن است و ارتباطات سالم و مناسب درجامعه بر اساس مناسبات متعادل و متوازن در خانواده به وجود می آید. به درستی هیچ جامعه ای نمی تواند ادعای سلامت کند. چنانچه از خانواده های متعادل و سالم برخوردار نباشد و هیچ یک از آسیب های اجتماعی نیست که فارغ از تاثیر خانواده پدیدآمده باشد.

ایدز ونزدیک وبینی ودیابتو تغذیه با شیر مادر

شیر مادر از نزدیک بینی جلوگیری می کند

محققان می گویند علائم بروز اغلب بیماری ها در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند، 50 درصد از دیگر نوزادان کمتر است.

دوکوزاهگزانوئیک اسید(DHA) ماده ای است که در شیر مادر وجود دارد و می تواند عامل اصلی در بهبود رشد بصری نوزادان در آغاز تولد باشد که چنان چه نوزادان از شیر مادر تغذیه کنند، سطح این ماده در بدن شان افزایش پیدا می کند، در نتیجه مردمک ها رشد لازم را می کنند و احتمال بروز بیماری نزدیک بینی در آن ها کاهش پیدا می کند.

بیماری نزدیک بینی یکی از رایج ترین مشکلات چشمی است که بیش از 40 درصد از جمعیت آمریکا و اروپا و 70 تا 90 درصد از جمعیت آسیا به خصوص مردم سنگاپور، ژاپن و هنگ کنگ بدان مبتلا هستند.

DHA حتی برای رشد و شکل گرفتن سلول های گیرنده ی تصویر شبکیه ی چشم نیز بسیار مهم و حیاتی است.

ناگفته نماند عواملی مثل تماشای تلویزیون زیاد از نزدیک، بازی های کامپیوتری و مطالعه زیاد نیز می تواند منجر به بیماری نزدیک بینی شود. 

انواع حالات شیردهی

عمل شیردهی یک هنر است و یادگیری صحیح آن نیاز به زمان کافی دارد. در اینجا به کمک تصاویر زیر، حالت های مختلف شیردهی به نوزاد را برای شما توضیح می دهیم.

1- حالت Cross Cradle (گهواره ضربدری):

- وقتی که شما چگونگی شیردهی را یاد می گیرید.

- وقتی که نوزاد شما کوچک است.

2- حالت Football (فوتبالی):

- وقتی شما در حال یادگیری شیردهی صحیح هستید.

- نوزاد شما کوچک است.

- سینه های شما بزرگ است.

- نوک سینه شما صاف یا متورم ( زخم) است.

- عمل سزارین شده اید.

3- حالت Cradle (گهواره):

- وقتی شما نحوه شیردهی مناسب را یاد گرفته اید.

4- حالت Side – Lying (خوابیده به پهلو):

- نشستن برای شما سخت و مشکل است.

- می خواهید در موقع شیردهی استراحت کنید.

- سینه های شما بزرگ است.

- عمل سزارین شده اید.

حالت های مختلف را امتحان کنید. سپس درهر حالت:

1- یک بالش زیر دست خود قرار دهید و به یک جا تکیه دهید تا در هنگام شیر دادن تعادل خوبی داشته باشید.

2- برای اینکه سر نوزاد به راحتی به سینه شما نزدیک باشد، یک بالش زیر نوزاد قرار دهید.

3- برای اینکه دهان نوزاد، در تماس با سینه مادر و مقابل آن باشد، نوزاد را به یک طرف بخوابانید، به جز در حالت فوتبالی که باید به پشت بخوابد یا نوزاد را کمی به طرف سینه برگردانید.

4- دهان نوزاد بایستی مقابل نوک سینه باشد. به جای اینکه نوک سینه بالای دهان نوزاد باشد، یا سینه را به دهان نوزاد فشار دهید، نوزاد را به خود نزدیک تر کنید.