بیماری های ریوی ناشی از کار

آسم شغلی و بیماری های ریوی مانند آزبستوزیس و سیلیکوزیس نمونه های شایعی از بیماری های ریوی ناشی از کار هستند که باید با آموزش بهداشت حرفه ‌ای، کارگران را از آن ها مصون نگاه داشت.

 اختلالات اسکلتی عضلانی، ضایعات پوستی و بیماری های ریوی شایع ترین بیماری های شغلی در کشور به شمار می روند.

کمر درد، درماتیت های پوستی، آسم شغلی و بیماری های ریوی مانند آزبستوزیس و سیلیکوزیس نمونه های شایعی از هر یک از این بیماری ها محسوب می شوند.

وی افزود: تقریبا همه این بیماری ها که می توانند ناشی از نوع شغل، نامناسب بودن محیط کار یا به علت تهویه نشدن آلاینده هایی در فضای صنعت باشند، قابل پیشگیری هستند و در صورت تشخیص زودهنگام می توان از پیشرفت آن ها و رسیدن به مرحله درمان ناپذیر بودن، جلوگیری کرد.

دکتر بابایی همچنین به کارگران و کسانی که در مراکز صنعتی و کارگاهی مشغول به کار هستند توصیه کرد؛‌ با پزشکان مستقر در درمانگاه ها یا مدیریت پیشگیری و درمان محل کار خود در گزارش دهی علائم و پی گیری بیماری های خود همکاری کنند و در صورت بروز هرگونه نشانه ای جدید مانند دردهای اندام، علائم پوستی، خستگی مفرط، بی حوصلگی و اختلالات خواب به این نکته فکر کنند که ممکن است با اشتغال شان در ارتباط باشد و برای درمان به موقع آن اقدام کنند.

آسم شغلی

دستگاه تنفسی یکی از نقاطی است که در معرض آسیب ‌های شدید ناشی از محیط کار ناسالم قرار دارد. در دنیا حدود 20 تا 30 درصد مردان (15-64 ساله) در طول زندگی کاری خود در معرض آسم و سرطان ‌های ریوی هستند که شایع‌ ترین سرطان شغلی محسوب می ‌شود.

تنفس دایمی ذرات معلق موجود در محیط‌ های بسته که اکثرا در فضای کارخانه‌ ها رخ می ‌دهد، دومین علت بروز بیماری ‌های تنفسی است.

براساس تعریفی که Bernstein و همکارانش در سال 1993 ارائه کردند، آسم شغلی به نوعی از بیماری اطلاق می ‌شود که در اثر مواجهه با وضعیت های خاص یا عوامل معین مرتبط با محیط های کاری، محدودیت تغییرپذیر جریان هوا یا افزایش حساسیت مجاری هوایی، وجود داشته باشد ولی این موضوع در خارج از محیط کار، صدق نکند.

آسم شغلی شامل ایجاد علائم ریوی به دنبال استنشاق گازها، آلاینده ها و نیز کلیه مواد صنعتی که در محیط کار وجود دارد، می باشد. بدین صورت که فرد از قبل هیچ مشکلی نداشته ولی ناگهان در محیط کار دچار حمله آسم می گردد.

در همین زمینه رییس انجمن آسم و آلرژی ایران گفت: "آسم شغلی" در کشورهای صنعتی و در کشورهای در حال توسعه شایع ترین بیماری شغلی تنفسی به حساب می ‌آید.

آسم شغلی در ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

به طور کلی بیش از 300 عامل شغلی مختلف طبیعی و شیمیایی وجود دارد که باعث به وجود آمدن آسم شغلی می‌ شوند.

دکتر معین گفت: آسم نانوایان، آسم کشاورزان، آسم صنایع، آسم مواد شیمیایی پاک کننده ،آسم صنایع نساجی و آسم صنایع غذایی از شایع ترین انواع آسم شغلی در ایران هستند.

وی با بیان این که ضروری است به شیوع، بیماری زایی و میزان مرگ و میر ناشی از آسم شغلی در ایران توجه بیشتری شود افزود: عدم توجه به این نوع آسم خسارت‌ های اقتصادی زیادی را به دنبال داشته است.

شیوع:

شیوع آسم در صنایع مختلف متفاوت است. هر چند آمار دقیقی نمی توان ذکر کرد ولی تا 15 در صد موارد آسم به عوامل شغلی مربوط می گردد.

علل: در صنایع شوینده، استنشاق یکی از آنزیم های خاص برای تهیه پودرهای شوینده، منجر به ایجاد علائم تنفسی در 25 درصد از کارگران مشاغل در آن قسمت می شود. همچنین حدود 5 درصد از کارگرانی که در آزمایشگاه های حیوانات و یا کارخانجات تهیه دستکش لاتکس کار می کنند به آسم شغلی مبتلا می شوند. ایزوسیانات ها مواد شیمیایی هستند که در بسیاری از کارخانجات مصرف دارند. از جمله کارخانجات تهیه رنگ های اسپری، مواد پلاستیکی، کائوچو و فوم ممکن است حاوی این مواد شیمیایی باشند.

علائم:

علائم بیماری همان علائم آسم می باشد مثل خس خس سینه، کوتاهی تنفس، احساس تنگی در قفسه سینه، عدم تحمل ورزش، فعالیت ها و سرفه می باشد. آبریزش بینی، احتقان بینی و تحریکات چشمی نیز می توانند ظاهر شوند. حتی تا مدت ها پس از قطع تماس با ماده محرک علائم ادامه می یابد.

به طور شایع علائم در طی ایام کاری پیشرفت می کند و در زمان تعطیلات کاری فروکش می کند ولی مجدداً این سیکل با شروع کار ادامه می یابد. در بسیاری موارد یک تاریخچه مثبت مشخص یا خانوادگی از آلرژی، فرد را بیشتر مستعد به آسم شغلی می نماید ولی در عین حال،‌ در بعضی از افراد هیچ گونه تاریخچه مثبت قبلی آسم وجود ندارد.

پیشگیری:

تماس با ماده آلرژن باید قطع گردد. مثلاً یک کارگر در قسمت های دیگری به کار مشغول گردد و یا محیط کار را از آلاینده ها پاک کرد.

آزبستوزیس

یکی دیگر از بیماری ‌های ریوی ناشی از کار آزبستوز است. این بیماری به علت استنشاق گرد و غبار پنبه نسوز به ‌وجود می‌ آید. آزبست یا پنبه کوهی درون سنگ‌ های سخت در اعماق زمین وجود دارد و دارای رشته و فیبر‌های بلندی است.

این رشته‌ ها در برابر حرارت، مقاومت زیاد و قابلیت هدایت الکتریکی بسیار کمی‌ دارند، از این رو در صنایع بسیاری به کار می ‌روند. مشکلات ریوی، سرطان‌ ریه، سرطان‌ حنجره و احتمالاً برخی سرطان‌ های مربوط به دستگاه گوارش از عوارض مواجهه افراد با این ماده است.

این بیماری درمان خاصی ندارد و تنها درمان آن از نوع حمایتی مانند اکسیژن درمانی و درمان برخی عوارض آن است. درمان اصلی پیشگیری از بیماری است.

استفاده از ماسک تنفسی نیز می ‌تواند به جلوگیری از نفوذ الیاف آزبست به ریه افراد جلوگیری کند.

همچنین برای جلوگیری از انتقال گردوغبار آزبست به بیرون از محل کار، نباید به افراد اجازه داده شود بدون لباس کار، کار کنند و همچنین لباس کار خود را نباید به منزل ببرند و لازم است در محیط کار شسته شوند.

سیلیکوزیس 

بیماری سیلیکوزیس یکی از قدیمی ترین بیماری های ریوی شغلی است که هنوز با وجود افزایش فن آوری های جدید در عرصه تولید و صنعت سالیانه هزاران نفر را در سراسر جهان به کام مرگ می کشد.

سیلیکوزیس یکی از شایع ترین پنوموکونیوز های شغلی و غیر قابل درمان است که در اثر استنشاق ذرات گرد و غبار حاوی کریستال های آزاد سیلیس، ایجاد می شود. سیلیس فراوان ترین ماده موجود در پوسته زمین است که به طور وسیع در شن و گرانیت و سنگ های معدنی یافت می شود.

در طول عملیاتی که سنگ و شن و بتون و بعضی از سنگهای معدنی شکسته و خرد می شوند  گرد و غبار سیلیس آزاد می شود. کار در معادن رو باز و زیر زمینی، سنگ بری و سنگ تراشی  و عملیات ساختمانی و راه سازی، تولید سیمان و کاشی و سرامیک ، تونل سازی، ریخته گری، تولید شیشه، رنگ و سفالگری، تولید ظروف سفالی و عملیات شن زنی sand blasting 0 از مشاغل مهمی هستند که در آن ها شاغلین در  مواجهه با سیلیس کریستالی قرار دارند. سایر بیماری های ناشی از مواجهه با سیلیس عبارتند از برونشیت مزمن ،آمفیزم ،TB ، نفروپاتی و سرطان ریه.

نکته اساسی درپیشگیری ازسیلیکوزیس، ممانعت از آلودگی محیط کار به گردوغبار سیلیس آزاد می باشد.

به طور کلی می توان اصول پیشگیری از بیماری ها را چنین خلاصه کرد:

1- جانشینی مواد مضر به وسیله موادی که خطر کمتری دارند.

2- کاهش یا کنترل گردوغبار

3- حفاظت فردی در کارگران

4- آزمایشات واقدامات پزشکی

سلامتی تان را پشت رایانه حفظ کنید

استفاده نادرست و بیش از حد از رایانه برای اجزای مختلف بدن مضر است. خشکی و خستگی چشم، دردهای عضلانی، درد مچ دست ، درد شانه و بازوها ، درد گردن، کمردرد و خمیدگی پشت از عوارض کار زیاد و طولانی مدت و نادرست با رایانه است.

اگر بیش از دو ساعت در روز از رایانه استفاده ‌کنید، احتمال دارد که به «سندرم بینایی رایانه‌ای» مبتلا شوید.

دکتر جنیفر آشتون، پژوهشگر و متخصص کانادایی در این باره می گوید:

"سندرم بینایی رایانه‌ای یا «CVS» شامل علائمی است که در پی استفاده طولانی مدت از رایانه و ابزار الکترونیکی دستی، در طول روز و به طور مکرر بروز می‌کنند.

‌مهم ترین علائم این سندرم عبارتند از خستگی چشم، خشکی و تحریک پذیری چشم، خستگی عمومی بدن و سردردهای مکرر.

دکتر آشتون برای بهبود و کاهش خستگی چشمی در مبتلایان به این سندرم توصیه می‌کند کسانی که ساعات طولانی جلوی رایانه می‌نشینند، باید مدام پلک بزنند. با این کار اشک در چشم جریان پیدا می‌کند و نه تنها از خشکی چشم جلوگیری می‌کند، بلکه به طور طبیعی خاصیت درمانی دارد. کاربران باید پس از هر 10 دقیقه استفاده از رایانه، پلک‌های خود را به هم بزنند.

دیگر این که بعد از هر 20 دقیقه کار با کامپیوتر، 20 ثانیه به نقطه‌ای در مسافت 6 متری خیره شوند تا چشم ها استراحت کنند.

نکته سوم اطمینان از وجود نور مناسب در محیط است. بهتر است نور مناسب از بالای سر و در محدوده میز کار بتابد و نباید به خود فرد بتابد. همچنین باید صفحه مانیتور را طوری قرار داد که نور پنجره یا چراغ در آن منعکس نشود.

در پایان نیز تاکید می‌شود که موقعیت مناسب قرار دادن مانیتور، 15 تا 20 درجه پایین‌تر از سطح چشم هاست که 50 تا 70 سانتیمتر هم باید از چشم‌ها فاصله داشته باشد. "
کاربران رایانه، ساعد، دست‌، بازو، پشت و گردن خود را در یک حالت ثابت قرار می‌دهند و این عمل موجب وارد شدن فشار زیاد در مدت زمان طولانی روی ماهیچه‌ها و تاندون‌های فرد می‌شود و در نهایت می‌تواند به مشکلات عضلانی و مفصلی منجر شود.

وجود نور کافی و مناسب ، استفاده از میز مخصوص که دارای عرض و ارتفاع استاندارد باشد، استفاده از صندلی مخصوص رایانه که ارتفاع آن طوری تنظیم شود که ستون فقرات کاربر را آزار ندهد و استفاده از زیرپایی برای جلوگیری از بی‌حسی پا می تواند در پیشگیری از مشکلات جسمی ناشی از رایانه موثر باشد

توصیه های سلامتی پشت رایانه :* به صورت صحیح پشت یک میز کار خود بنشینید. کمر خود را صاف کرده، شانه ها را به عقب برده، قسمت فوقانی صفحه نمایشگر باید با چشمان شما در یک راستا قرار گیرد.

* وقتی مشغول تایپ کردن هستید، بدن خود را در یک وضعیت متعادل و مناسب نگه دارید. مچ دستان شما باید اندکی از آرنج شما پایین تر باشد. این عمل از ابتلا به نوعی سدرم در مچ دست (سندروم تونل کارپال) شما جلوگیری می کند. پاهایتان را از زانو خم کنید، طوری که زانو از باسن اندکی بالاتر قرار گیرد. کف پا را صاف روی زمین قرار داده یا روی یک چهارپایه یا زیرپایی مناسب قرار دهید.

* هر نیم ساعت یک بار از جای خود بلند شوید و با حرکات کششی بدن خود را نرمش دهید یا برای چند لحظه قدم بزنید.

* ساق پاهایتان را بکشید و در این حین برای چند لحظه از نگاه کردن و خیره شدن به صفحه نمایشگر بپرهیزید. این عمل باعث جلوگیری از ایجاد لخته هی خون در پاهای شما می گردد. به خاطر داشته باشید که لخته شدن خون در کاربران میانسال رایانه بسیار معمول است.

* یاد بگیرید که چگونه اعضای بدن خود را نرمش دهید. برای نرمش دادن گردن، سر خود را به جلو و عقب و چپ و راست و طرفین خم کنید. هرگز سر خود را در اطراف گردن به صورت دایره وار نچرخانید. این عمل باعث صدمه دیدن مفاصل گردن شما می شود.

* اگر مدت زیادی مشغول تایپ کردن هستید، برای چند لحظه مچ دستان خود را به صورت دایره وار بچرخانید و ورزش دهید. این کار باعث جلوگیری از ابتلا به سندرم مچ دست می شود.

* از قوز کردن به سمت جلو و روی صفحه کلید خودداری نمایید.

* هر چند لحظه یک بار چند نفس عمیق بکشید. اگر برایتان امکان دارد در هوای آزاد این نفس ها را بکشید که مقداری هوای تازه وارد شش های تان شود.

* زمانی که نشسته اید ، پاهای خود را روی پنجه برده و دوباره روی زمین بگذارید. آن قدر این کار را انجام دهید تا پاهایتان کمی خسته شود. این کار را برای یک ساعت به صورت مداوم انجام دهید . این حرکت باعث تقویت ساق پاهای شما می شود .

* یک بطری آب در کنار خود داشته باشید و عادت کنید که هر نیم ساعت آب بنوشید . اگر این عمل را دائما انجام دهید احساس خواهید کرد که هوشیارتر هستید و در دراز مدت لاغر خواهید شد.

* پشتی صندلی خود را عقب ببرید و به کمر خود زاویه ی بیشتر از 90 درجه بدهید.

* از سلامت چشمان خود غافل نشوید. خیره شدن به صفحه نمایش رایانه برای مدت طولانی برای چشمان شما مضر است، پس به چشمان خود استراحت دهید و هر چند مدت یک بار آنها را ببندید. محیط کار نباید خیلی پر نور یا تاریک باشد تا به چشم شما فشار وارد نشود. درد، سرخیسردرد منجر می‌شوند، از عوارض چشمی کار زیاد و نادرست با رایانه هستند. و سوزش و آب‌ریزش چشم، احساس تاری دید که به کاهش قدرت بینایی، خستگی و درد چشم و

استرس شغلی، افسردگی می آورد

دور کردن استرس از زندگی مساوی است با سلامت روان بهتر؛ اما بررسی‌های اخیر نشان داده کم کردن استرس‌های محیط کار در این مورد نقش مضاعفی دارند. تحقیقات نشان داده است که کاهش این استرس‌ها، می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی را تا حد زیادی کم کند.

در یک مطالعه، محققان حدود 4800 کارمند را در طی یک دوره 10 ساله بررسی کردند. در ابتدای مطالعه، از آنها خواسته شد میزان استرس محیط کارشان را طی پرسشنامه ی استانداردی، توصیف و درجه‌بندی کنند و به سلامت و احساس رضایت از زندگی‌شان هم، به وسیله یک نمره، امتیاز بدهند. بعد از 10 سال، مجددا این پرسشنامه‌ها و سوالات در اختیار آنها قرار داده شد.

بر اساس پاسخ‌های کارمندان، آنها به چهار گروه تقسیم شدند:

گروه اول آنهایی بودند که هم در ابتدای مطالعه استرس زیاد در محیط کارشان داشتند و هم در پایان آن.

یک گروه، افرادی که در هر دو نوبت استرس کمی داشتند.

گروه سوم شامل کسانی می‌شد که در ابتدای مطالعه، استرس کم و در نوبت بعد استرس بالایی داشتند.

گروه چهارم به افرادی اختصاص داشت که در نوبت اول استرس بالا و در نوبت دوم، استرس کمی داشتند.

بررسی نتایج نشان داد گروه چهارم، احتمال کمتری برای ابتلا به افسردگی داشتند ( 8 درصد در مقابل 4 درصد) . همچنین مشخص شد آنهایی که در ابتدای مطالعه استرس کمتری داشتند و نیز سلامت خود را خوب و کافی ارزیابی کرده بودند، وقتی به مشاغل پراسترس برده شدند، نتوانسته بودند دوام بیاورند و افسرده شده بودند.

ارتباط فضای محیط کار، با جنبه‌های مختلف سلامت جسمانی و روانی کارمند، که می‌توان آن را به طور کلی "سلامت شغلی" نامید، موضوعی است که از سال‌ها قبل ذهن متخصصان بهداشتی و نیز مدیران اقتصادی را به خود مشغول کرده است.

عوامل خطرزا در محیط کار، چه شیمیایی و فیزیکی و چه روانی و اجتماعی، نه تنها سلامت جسمی و روانی فرد را می‌توانند مختل کنند، بلکه روی میزان بهره‌وری کارمند و نهایتا سودآوری و کارآیی آن شغل، تاثیر مستقیم و اساسی خواهند داشت

به همین جهت متخصصان بهداشتی تلاش دارند تا با بررسی مشاغل گوناگون و محیط‌هایی که هر کارمند تجربه می‌کند، به نتایجی برسند که با عمل به آنها بتوان امیدوار بود که میزان عوامل زیان‌آور محیط کار به حداقل برسد. حتی اگر تنها استرس‌های محیط کار را در نظر بگیریم، متوجه حجم عظیمی از بیماری‌هایی می‌شویم که تحقیقات نشان داده‌اند با این استرس مکرر و طولانی‌مدت، رابطه دارند.

به عنوان مثال در مطالعه‌ای مشخص شد که ارتقای شغلی می‌تواند به طور متوسط تا 10 درصد کیفیت زندگی و سلامت فرد را پایین بیاورد.

مطالعه دیگر، به نقش استرس‌های شغلی در بیماری‌های جسمی پرداخته است. در این مطالعه، که نمونه‌ای از مطالعات دیگر از این نوع به شمار می‌رود، در سال 2006 در نشریه پزشکی روان‌تنی منتشر شد. در این مطالعه مشخص شد که خستگی مفرط شغلی، می‌تواند با افزایش عوامل خطری مانند افزایش شاخص توده بدنی، کشیدن سیگار و فقدان تحرک بدنی، زمینه را برای ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت و قلبی فراهم کند.

8 شغل استرس زا

در هر شغلی که باشید، استرس را تجربه خواهید کرد. اگر با صفی بی پایان از مشتری مواجه باشید، یا تقاضای لازم الاجرا و ... ، استرس را لمس خواهید کرد و این تنها بخشی از زندگی روزمره است.

طبق گفته انستیتو ملی سلامت و امنیت شغلی، استرس شغلی از مواردی نشات می گیرد که اهم آنها عبارتند از :

1- ساعت کاری طولانی و بدون وقفه

2- کار کردن بدون دخالت در روند تصمیم گیری ها

3- عدم امنیت شغلی و تغییرات متناوب

4- خطر جسمی

بعضی از مشاغل پر استرس تر از بقیه اند. البته نمی توان گفت که این مشاغل بد هستند، بلکه نیازمند افرادی می باشند که دارای توانایی لازم و کافی برای تحمل استرس هستند.

این مشاغل عبارتند از :

1- خرده فروشی: افراد در این حرفه باید بتوانند مشتری ها را متقاعد خرید و پرداخت پول کنند و این در حالی است که اغلب مشتری ها قصد خرید و پرداخت پول ندارند و اگر هم، چنین نیتی داشته باشند، فروشگاه های بی شماری برای خرید وجود دارند. بنابراین این افراد باید بتوانند کیفیت کالای خود را به مشتری ثابت کنند. حتی اگر این شغل استرس زا در نظر گرفته نشود، با این حال مزد خرده فروشی دقیقا مطابق قدرت و مقدار فروش است.

2- پزشکان و پرستاران: این مشاغل چون اغلب با مرگ و زندگی افراد سر و کار دارند مسلما استرس زیادی را متحمل می شوند. به علاوه آن ها باید بتوانند انواع بیماری ها و علائم شان را با دانش پزشکی خود تطبیق داده و درمانی موثر را برای بیمار تجویز کنند. پزشکان و پرستارانی که در بیمارستان ها و کلینیک ها کار می کنند، ساعت آزاد کمتری داشته و حتی در روزهای تعطیل نیز باید پاسخگوی مراجعات اورژانسی باشند. اخیرا نیز با انبوهی از دادخواست های تخلفات پزشکی درگیر می باشند.

3- حسابداری:

سر و کله زدن با انبوهی از ارقام و اعداد به هم فشرده، برای بر هم زدن تراز دید کافی است.این افراد نه تنها با امور مالی مشتریان درگیر هستند، بلکه باید انبوهی از قوانین و فرمول های حسابداری را که هر سال تغییر می کند، به خاطر بسپارند. به علاوه از این افراد انتظار می رود که با انواع جدید ترفندها در این حوزه آشنا باشند.

4- معلمان: معلمان در هر سه مقطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان با انبوهی از دانش آموزان با خلق و خو، تربیت و استعداد مختلف سر و کار دارند. از همه بدتر این که والدینی که هنوز فرزند خود را نشناخته اند، از معلم انتظار دارند که ضمن تعلیم دروس، تربیت را نیز به فرزندشان آموزش دهد و اگر فرزند آن ها در دروس ضعیف است، معلم را سرزنش می کنند.

5 - آتش نشانی: آتش نشانان که آماده دریافت گزارشات تلفنی هستند، باید بتوانند برای کمک های اورژانسی با هر درجه ای از وخامت- از یک تصادف اتومبیل ساده تا انفجار مهیب- پاسخگو باشند. از همه بدتر این که در اغلب مواقع آنها با آتش سر و کار دارند و این موضوع به اندازه کافی استرس زا است.

6- کشاورزان: این مشاغل باید حتی ثانیه ای، توجه خود را از محصول دریغ نکنند. این افراد از هنگام طلوع آفتاب تا مغرب، با انبوهی از فعالیت های بدنی سنگین مواجه هستند. به علاوه بلایای طبیعی غیر قابل کنترل نظیر سیل، آتش سوزی یا خشکسالی می تواند ماه ها تلاش آنها را نابود کند.

7- کارگران مونتاژ خودرو: صنعت خودرو اغلب متغیر و ناپایدار است و این به دلیل تغییر زود به زود سلیقه مشتریان است که یک زمان اتومبیل دو در را می پسندد و یک زمان اتومبیل اسپرت. به علاوه اتومبیلی که خریدار بابت آن هزینه های هنگفت می پردازد، باید از امنیت کافی برای طی کردن کیلومترها مسافت برخوردار باشد.

8- دلالان سهام: رقابت در این شغل بالا است. به علاوه به دلیل نوسان زود به زود در امور سرمایه، این افراد هر لحظه باید آمادگی شکست را داشته باشند. شغلی وابسته به ترحم بازار بورس و سهام، ارمغانی جز استرس را برای رقیبان این میدان کارزار به همراه نخواهد داشت.

استرس شغلی، افسردگی می آورد

دور کردن استرس از زندگی مساوی است با سلامت روان بهتر؛ اما بررسی‌های اخیر نشان داده کم کردن استرس‌های محیط کار در این مورد نقش مضاعفی دارند. تحقیقات نشان داده است که کاهش این استرس‌ها، می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی را تا حد زیادی کم کند.

در یک مطالعه، محققان حدود 4800 کارمند را در طی یک دوره 10 ساله بررسی کردند. در ابتدای مطالعه، از آنها خواسته شد میزان استرس محیط کارشان را طی پرسشنامه ی استانداردی، توصیف و درجه‌بندی کنند و به سلامت و احساس رضایت از زندگی‌شان هم، به وسیله یک نمره، امتیاز بدهند. بعد از 10 سال، مجددا این پرسشنامه‌ها و سوالات در اختیار آنها قرار داده شد.

بر اساس پاسخ‌های کارمندان، آنها به چهار گروه تقسیم شدند:

گروه اول آنهایی بودند که هم در ابتدای مطالعه استرس زیاد در محیط کارشان داشتند و هم در پایان آن.

یک گروه، افرادی که در هر دو نوبت استرس کمی داشتند.

گروه سوم شامل کسانی می‌شد که در ابتدای مطالعه، استرس کم و در نوبت بعد استرس بالایی داشتند.

گروه چهارم به افرادی اختصاص داشت که در نوبت اول استرس بالا و در نوبت دوم، استرس کمی داشتند.

بررسی نتایج نشان داد گروه چهارم، احتمال کمتری برای ابتلا به افسردگی داشتند ( 8 درصد در مقابل 4 درصد) . همچنین مشخص شد آنهایی که در ابتدای مطالعه استرس کمتری داشتند و نیز سلامت خود را خوب و کافی ارزیابی کرده بودند، وقتی به مشاغل پراسترس برده شدند، نتوانسته بودند دوام بیاورند و افسرده شده بودند.

ارتباط فضای محیط کار، با جنبه‌های مختلف سلامت جسمانی و روانی کارمند، که می‌توان آن را به طور کلی "سلامت شغلی" نامید، موضوعی است که از سال‌ها قبل ذهن متخصصان بهداشتی و نیز مدیران اقتصادی را به خود مشغول کرده است.

عوامل خطرزا در محیط کار، چه شیمیایی و فیزیکی و چه روانی و اجتماعی، نه تنها سلامت جسمی و روانی فرد را می‌توانند مختل کنند، بلکه روی میزان بهره‌وری کارمند و نهایتا سودآوری و کارآیی آن شغل، تاثیر مستقیم و اساسی خواهند داشت

به همین جهت متخصصان بهداشتی تلاش دارند تا با بررسی مشاغل گوناگون و محیط‌هایی که هر کارمند تجربه می‌کند، به نتایجی برسند که با عمل به آنها بتوان امیدوار بود که میزان عوامل زیان‌آور محیط کار به حداقل برسد. حتی اگر تنها استرس‌های محیط کار را در نظر بگیریم، متوجه حجم عظیمی از بیماری‌هایی می‌شویم که تحقیقات نشان داده‌اند با این استرس مکرر و طولانی‌مدت، رابطه دارند.

به عنوان مثال در مطالعه‌ای مشخص شد که ارتقای شغلی می‌تواند به طور متوسط تا 10 درصد کیفیت زندگی و سلامت فرد را پایین بیاورد.

مطالعه دیگر، به نقش استرس‌های شغلی در بیماری‌های جسمی پرداخته است. در این مطالعه، که نمونه‌ای از مطالعات دیگر از این نوع به شمار می‌رود، در سال 2006 در نشریه پزشکی روان‌تنی منتشر شد. در این مطالعه مشخص شد که خستگی مفرط شغلی، می‌تواند با افزایش عوامل خطری مانند افزایش شاخص توده بدنی، کشیدن سیگار و فقدان تحرک بدنی، زمینه را برای ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت و قلبی فراهم کند.

8 شغل استرس زا

در هر شغلی که باشید، استرس را تجربه خواهید کرد. اگر با صفی بی پایان از مشتری مواجه باشید، یا تقاضای لازم الاجرا و ... ، استرس را لمس خواهید کرد و این تنها بخشی از زندگی روزمره است.

طبق گفته انستیتو ملی سلامت و امنیت شغلی، استرس شغلی از مواردی نشات می گیرد که اهم آنها عبارتند از :

1- ساعت کاری طولانی و بدون وقفه

2- کار کردن بدون دخالت در روند تصمیم گیری ها

3- عدم امنیت شغلی و تغییرات متناوب

4- خطر جسمی

بعضی از مشاغل پر استرس تر از بقیه اند. البته نمی توان گفت که این مشاغل بد هستند، بلکه نیازمند افرادی می باشند که دارای توانایی لازم و کافی برای تحمل استرس هستند.

این مشاغل عبارتند از :

1- خرده فروشی: افراد در این حرفه باید بتوانند مشتری ها را متقاعد خرید و پرداخت پول کنند و این در حالی است که اغلب مشتری ها قصد خرید و پرداخت پول ندارند و اگر هم، چنین نیتی داشته باشند، فروشگاه های بی شماری برای خرید وجود دارند. بنابراین این افراد باید بتوانند کیفیت کالای خود را به مشتری ثابت کنند. حتی اگر این شغل استرس زا در نظر گرفته نشود، با این حال مزد خرده فروشی دقیقا مطابق قدرت و مقدار فروش است.

2- پزشکان و پرستاران: این مشاغل چون اغلب با مرگ و زندگی افراد سر و کار دارند مسلما استرس زیادی را متحمل می شوند. به علاوه آن ها باید بتوانند انواع بیماری ها و علائم شان را با دانش پزشکی خود تطبیق داده و درمانی موثر را برای بیمار تجویز کنند. پزشکان و پرستارانی که در بیمارستان ها و کلینیک ها کار می کنند، ساعت آزاد کمتری داشته و حتی در روزهای تعطیل نیز باید پاسخگوی مراجعات اورژانسی باشند. اخیرا نیز با انبوهی از دادخواست های تخلفات پزشکی درگیر می باشند.

3- حسابداری:

سر و کله زدن با انبوهی از ارقام و اعداد به هم فشرده، برای بر هم زدن تراز دید کافی است.این افراد نه تنها با امور مالی مشتریان درگیر هستند، بلکه باید انبوهی از قوانین و فرمول های حسابداری را که هر سال تغییر می کند، به خاطر بسپارند. به علاوه از این افراد انتظار می رود که با انواع جدید ترفندها در این حوزه آشنا باشند.

4- معلمان: معلمان در هر سه مقطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان با انبوهی از دانش آموزان با خلق و خو، تربیت و استعداد مختلف سر و کار دارند. از همه بدتر این که والدینی که هنوز فرزند خود را نشناخته اند، از معلم انتظار دارند که ضمن تعلیم دروس، تربیت را نیز به فرزندشان آموزش دهد و اگر فرزند آن ها در دروس ضعیف است، معلم را سرزنش می کنند.

5 - آتش نشانی: آتش نشانان که آماده دریافت گزارشات تلفنی هستند، باید بتوانند برای کمک های اورژانسی با هر درجه ای از وخامت- از یک تصادف اتومبیل ساده تا انفجار مهیب- پاسخگو باشند. از همه بدتر این که در اغلب مواقع آنها با آتش سر و کار دارند و این موضوع به اندازه کافی استرس زا است.

6- کشاورزان: این مشاغل باید حتی ثانیه ای، توجه خود را از محصول دریغ نکنند. این افراد از هنگام طلوع آفتاب تا مغرب، با انبوهی از فعالیت های بدنی سنگین مواجه هستند. به علاوه بلایای طبیعی غیر قابل کنترل نظیر سیل، آتش سوزی یا خشکسالی می تواند ماه ها تلاش آنها را نابود کند.

7- کارگران مونتاژ خودرو: صنعت خودرو اغلب متغیر و ناپایدار است و این به دلیل تغییر زود به زود سلیقه مشتریان است که یک زمان اتومبیل دو در را می پسندد و یک زمان اتومبیل اسپرت. به علاوه اتومبیلی که خریدار بابت آن هزینه های هنگفت می پردازد، باید از امنیت کافی برای طی کردن کیلومترها مسافت برخوردار باشد.

8- دلالان سهام: رقابت در این شغل بالا است. به علاوه به دلیل نوسان زود به زود در امور سرمایه، این افراد هر لحظه باید آمادگی شکست را داشته باشند. شغلی وابسته به ترحم بازار بورس و سهام، ارمغانی جز استرس را برای رقیبان این میدان کارزار به همراه نخواهد داشت.

اضافه کاری به قیمت زندگی!

پژوهشگران دریافتند اضافه کاری‌های ممتد خطر ابتلا به حملات و بیماری های قلبی را به شدت افزایش می‌دهد. مطالعه ای تازه حاکی از آن است که خطر بیماری های قلبی در کسانی که برای مدت طولانی، روزانه 10 یا 11 ساعت سر کار هستند، حدود 60 درصد افزایش می یابد.

این یافته حاصل مطالعه ای بر روی شش هزار کارمند دولتی در بریتانیا است که در "نشریه قلب اروپا" چاپ شده است.

پس از در نظر گرفتن عواملی مانند تاثیر کشیدن سیگار بر سلامت قلب، پزشکان دریافتند خطر بیماری های قلبی در کسانی که روزانه سه تا چهار ساعت اضافه کاری می کنند، 60 درصد بیشتر است.

در این بین باید فقدان خواب کافی را به دیگر مشکلات این کارمندان اضافه کرد، زیرا به دلیل مشغله کاری زیاد، آن‌ها معمولا کم‌تر از 6 ساعت در روز می‌خوابند.

همچنین مشخص شد استرس ناشی از کار زیاد و و طولانی مدت نقش مهمی در ایجاد بیماری های قلبی دارد. تحقیقات قبلی هم نشان می‌داد افرادی که دارای مقادیر بالایی از هورمون استرس به نام کورتیزول هستند با احتمال بیش‌تری ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار بگیرند.

از سوی دیگر، محققان تاکید دارند که چنین نتیجه‌گیری در مورد اضافه کاری‌های گهگاهی و غیرممتد مصداق ندارد.

متخصصان می گویند این یافته ها نشان می دهد باید بین کار و زندگی شخصی توازن ایجاد کرد.

شاید زیاد کار کردن بتواند بخشی از مشکلات اقتصادی فرد را در کوتاه مدت حل کند، اما در آینده با آسیب رسیدن به سلامت او، شاید دیگر جایی برای جبران گذشته وجود نداشته باشد

محققان می گویند که افزایش خطر بیماری های قلبی در این حالت، چند دلیل می تواند داشته باشد:

1- کسانی که وقت بیشتری را سر کار می گذرانند، وقت کمتری را صرف ورزش، استراحت و آرامش روحی خود می کنند.

2- احتمال آن که این افراد تحت فشار روحی، مضطرب یا افسرده باشند، نسبت به بقیه بیشتر است.

محققان معتقدند کار زیاد و طولانی‌مدت اثرات بدی روی زندگی انسا‌ن‌ها دارد. به همین دلیل پزشکان در هنگام معاینه بیمار باید در مورد وضعیت شغلی آن‌ها نیز سوال کنند، در حالی که پزشکان بیش‌تر به عواملی مانند شاخص توده بدنی (BMI) ، سن، فشار خون، کلسترول خون و قند خون توجه می‌کنند.

نتایج این پژوهش بیانگر آن است که اضافه کاری‌های ممتد ممکن است به کم خوابی، استرس، افسردگی و بسیاری دیگر از نابهنجاری ها منتهی شود که همه آنها بسترساز بروز بیماری ها و اختلالات قلبی عروقی هستند.

هر چند محققان وجود ارتباط بین روزانه سه تا چهار ساعت اضافه کاری را با مشکلات قلبی نشان دادند، اما علل افزایش این خطر روشن نبود و باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

نتایج این تحقیقات می‌تواند زنگ خطری برای افرادی باشد که ساعت‌های طولانی مشغول به کار هستند. شاید زیاد کار کردن بتواند بخشی از مشکلات اقتصادی فرد را در کوتاه مدت حل کند، اما در آینده با آسیب رسیدن به سلامت او، شاید دیگر جایی برای جبران گذشته وجود نداشته باشد.

فرزندان مادران شاغل سالم ترند یا خانه دار؟

یک پژوهش جدید نیز نشان داده است زنانی که کار پاره وقت دارند، فرزندانشان سالم‌تر هستند.

یک مطالعه 20 ساله و گسترده بر روی 89 هزار کودک در آمریکا نشان داد، بچه هایی که مادران‌ آنها بیرون از خانه کار می‌کنند، 200 درصد بیشتر از کودکانی که مادران‌ آنها خانه دار هستند، دچار حملات آسم، بستری‌شدن شبانه و جراحات و مسمومیت‌ها می‌شوند.

بچه‌هایی در این پژوهش شرکت کردند بین 7 تا 17 سال سن داشتند و به مدرسه می رفتند و کوچک‌ترین خواهر یا برادر آن‌ها هم حول و حوش سن مدرسه بود.

هدف پژوهشگران از حذف کودکان کمتر از سن مدرسه این بود که تنها فرزندانی را بررسی کنند که اشتغال یا اشتغال نداشتن مادران‌ آنها به خاطر سن‌ این بچه‌ها نباشد.

از سوی دیگر، در این مطالعه برخی عوامل بنیادی مانند بیماری کودک نیز در نظر گرفته شد که گاهی باعث می‌شود مادری از شغل خود انصراف بدهد و در خانه بماند.

مطالعات قبلی خلاف این را می گفتندیافته‌های جدید، نتایج مطالعات پیشین را به چالش می‌کشد که نشان داده بودند سلامتی کودکان مادران شاغل در وضعیت بهتری است. در یافته‌های پیشین مشخص شده بود، عواملی مثل افزایش درآمد، داشتن بیمه بهداشتی و افزایش اعتماد به‌ نفس مادر شاغل باعث می شود فرزندان سالم‌تری داشته باشد.

مطالعات قبلی می گفتند وقتی مادری شاغل است، درآمد خانواده افزایش می‌یابد و این امر باعث می‌شود تا خانواده بهتر بتواند از پس هزینه‌ها برآید و امکانات بهتری برای کودک از نظر تغذیه فراهم کند. همچنین افزایش اعتماد به نفس مادر به دلیل اشتغال، در سلامت روانی کودک تاثیر مثبت دارد.

مراقبت بیشتر، سلامت بیشترپژوهش جدید بیان می دارد محدودیت وقت، به مادران شاغل فشار زیادی وارد می‌کند و ممکن است باعث شود نظارت یا مراقبت کمتری در مورد کودکان خود داشته باشند.

سلامتی کودک تا حدودی تحت تاثیر مدت زمانی است که صرف او می‌شود و طبیعی است که انجام فعالیت‌های مختلف داخل خانه مانند نظافت یا تهیه غذا که معمولا مسئولیت اصلی مادر است، زمان کمتری برای مادر شاغل جهت رسیدگی به کودک باقی می گذارد.

نتایج تحقیقات بیانگر آن نیست که مادران نباید بیرون از منزل کار کنند، بلکه ضرورت تنظیم برنامه هایی برای کمک به مادر در نگهداری و مراقبت صحیح از فرزندانش را نشان می دهد

فرزندان مادران شاغل، تغذیه ناسالم و تحرک بدنی کمی دارند
موسسه مطالعه سلامت کودک با بررسی بیش از 12 هزار و 500 کودک پنج ساله نشان داد، فعالیت بدنی کودکانی که مادر شاغل دارند کمتر است و احتمال این که غذاهای ناسالم بخورند نیز بیشتر است.

نتایج این تحقیقات در نشریه اپیدمی شناسی و سلامت کودک منتشر شده است.

محققان دریافتند کودکان مادران شاغل، در میان وعده های غذایی خود، نوشیدنی های شیرین بیشتری می نوشیدند. همچنین این کودکان حداقل دو ساعت در روز را به بازی با رایانه و یا تماشای تلویزیون می گذراندند، در حالی که کودکان مادران خانه دار کمتر از دو ساعت را صرف این گونه فعالیت ها می کردند.

کودکان مادران شاغل بیشتر با وسیله نقلیه به مدرسه می رفتند،‌ در حالی که کودکان مادران خانه دار، تا مدرسه پیاده می رفتند یا دوچرخه سواری می کردند.

پروفسور "کاترین لاو" مجری این تحقیقات با اشاره به اشتغال یک یا هر دو والدین در بسیاری از خانواده ها گفت: احتمالا والدین به دلیل کمبود وقت نمی توانند غذاهای سالم و فرصت انجام فعالیت های بدنی را برای فرزندان شان فراهم کنند.

و اما پژوهشی دیگر ...

یک پژوهش جدید نیز نشان داده است زنانی که کار پاره وقت دارند، فرزندانشان سالم‌تر هستند.

محققان دریافته‌اند احتمال ابتلا به چاقی در کودکانی که مادران آنها شغل نیمه وقت دارند، بسیار کمتر از کودکانی است که مادرانشان فقط خانه دار هستند و یا در مشاغل تمام وقت کار می‌کنند.

همچنین این پژوهش نشان می‌دهد فرزندان زنانی که شغل نیمه وقت دارند، کمتر از وعده‌های غذایی ناسالم استفاده می‌کنند، کمتر تلویزیون تماشا می‌کنند و به لحاظ جسمی فعال‌تر و پرتحرک‌تر از سایر همسالان خود هستند.

حرف نهاییدر کل باید گفت نتایج تحقیقات بالا بیانگر آن نیست که مادران نباید بیرون از منزل کار کنند، بلکه ضرورت تنظیم برنامه هایی برای کمک به مادر در نگهداری و مراقبت صحیح از فرزندانش را نشان می دهد.

زنان شاغل باید میانه رو باشند

زنان بلندپرواز که دارای مشاغل دشوار هستند، دو برابر زنان دیگر دچار حمله قلبی می‌شوند. این زنان که معمولا شرایط دشوار و پر استرسی را پشت سر می‌گذارند، دو برابر بیش‌تر در معرض خطر سکته، فشار خون بالا و حمله قلبی قرار دارند.

در مطالعه ای جدید محققان متوجه شدند زنانی که شغل آن‌ها فشار کاری بسیار بالایی دارد و فرصت زیادی ندارند تا بتوانند از مهارت‌های و توانایی‌های خود استفاده کنند، 40 درصد بیش‌تر در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و حتی جراحی قلب قرار دارند.

این مطالعه بر روی 17 هزار و 400 زن شاغل که همگی بین 50 تا 60 سال سن داشتند انجام شد.

نتایج این مطالعات که در کنفرانس سالانه سازمان قلب آمریکا در شیکاگو ارائه شده است هم‌چنین نشان می‌دهد احتمال جراحی‌های قلبی نیز در این زنان نزدیک به 43 درصد بیش‌تر است.

این در حالی است که قبلا پزشکان تصور می‌کردند ابتلا به سکته در اثر فشارهای کاری مختص مردان است. اما آخرین یافته‌ها در این مورد که در مدرسه پزشکی هاروارد در بوستون انجام شده است نشان می‌دهد که زنان نیز به همین اندازه در معرض خطر قرار دارند. به خصوص این که آن‌ها مسوولیت کار داخل خانه و بچه ها را نیز بر عهده دارند.

استرس شغلی، یکی از مهم‌ترین عوامل بروز بیماری‌های قلبی است. این استرس می‌تواند منجر به افزایش وزن، فشار خون و کلسترول خون بالا شود که در درازمدت اثرات بسیار بدی روی سلامت انسان‌ها دارد

رفع خستگی زودهنگامدفتر آموزش و ارتقاء سلامت وزارت بهداشت توصیه‌هایی را برای رفع خستگی زودهنگام در زنان شاغل اعلام کرد:

زنان شاغل علاوه بر انجام کار در خارج از منزل، باید وظایف مادری را ایفا کنند و علت عمده خستگی زنان، کم خونی، کم کاری تیروئید، عفونت دستگاه ادراری، مصرف کافئین زیاد، رژیم غذایی نامناسب، کمبود خواب، بیماری‌های قلبی و استرس است.

زنان در صورت ابتلا به کم خونی، با تشخیص پزشک، می‌توانند در کنار توصیه‌های دارویی، با مصرف غذاهایی همچون اسفناج، کلم بروکلی و گوشت مشکل خستگی را در کمتر از 30 روز رفع کنند.

اگر افراد به طور معمول کم کار هستند و یا دچار افسردگی شده‌اند، ممکن است تیروئید کم کار داشته باشند که در این صورت، می‌توانند با مراجعه به پزشک ، به رفع مشکل خود کمک کنند.

بی‌نظمی و کمبود خواب نیز از دیگر عوامل بروز خستگی است.

مصرف کافئین زیاد و رژیم غذایی نامناسب می‌تواند موجب بروز خستگی زودرس در زنان شود. همچنین استفاده از قهوه، شکلات و نوشابه، به دلیل کاهش دریافت کالری می‌تواند در بروز خستگی مؤثر باشد.

توصیه می شود زنان با خوردن غذاهای سبک در شب و تنظیم ساعات خواب، به شادابی خود در محیط خانه و اجتماع کمک کنند.

بیماری تشنج و شغل شما

انواع مختلفی از  بیماری صرع وجود دارد و بسته به نوع صرع، زندگی افراد تحت تاثیر قرار می‌گیرد. برخی مصروعین، زندگی خود را محدود می کنند و هیچ شغل و فعالیتی ندارند. اما برخی دیگر با وجود دارا بودن بیماری صرع، زندگی خود را مانند دیگر افراد انجام می دهند و از زندگی لذت می برند.

علاوه بر این، افراد مصروعی که کار می کنند، اعتماد به نفس خود را بالا برده و از خانواده خود می توانند حمایت کنند.

مسائلی از قبیل نداشتن اطلاعات در مورد صرع، هم برای کارفرما و هم برای کارمندان مشکلات زیادی را از قبیل: ترس و اضطراب ایجاد می کند.

کارگران مبتلا به صرع با نداشتن آگاهی در مورد بیماری خود، باعث نگرش منفی و ناآگاهانه و تبعیض آشکاری در دیگران می شوند. از سوی دیگر کارفرما، در مورد بهره وری، غیبت، مسئولیت، عملکرد شغلی، واکنش همکاران و یا مشتریان و ایمنی محل کار نگران است.

آیا می دانید تاثیر تشنج بر اشتغال چگونه است؟ اکثر افراد مبتلا به صرع می توانند کار کنند، اما داشتن صرع باعث نمی شود که کار آسان تر شود.

چرا باید بیماری خود را به کارفرما بگویید؟ آیا برخی از مشاغل را شما نمی توانید انجام دهید؟

امیدوارم در این متن به تمام پرسشهای شما جواب دقیق و کاملی را ارائه دهم.

اگر شما مشغول کاری هستید که باعث بدتر شدن تشنج در شما می شود و یا بیماری صرع موجب بروز مشکلاتی در کار می شود، شما باید آن کار را رها کنید

تصمیم دارید بیماری خود را برای کارفرما آشکار کنید

- بهتر است با کارفرما راجع به اینکه صرع در چه حالتی به شما دست می دهد و توانایی شما را محدود می کند، صحبت کنید.

- همچنین شما می توانید یک نامه راجع به بیماری خود بنویسید و ضمیمه آن نامه، جزئیات متخصص مغز و اعصاب را راجع به بیماری خود بیاورید.

- اگر لازم می دانید عواملی را که باعث کنترل تشنج می شوند، داروهایی را که مصرف می کنید و کمک های اولیه در موقع تشنج را به کارفرمایتان بگویید.

- توانایی ها، مهارت ها، ایده ها و طرح های خود را برای بهبود کارتان بگویید.

- با اطمینان صحبت کنید.

- مثبت‌بین و صادق باشید تا با همین روحیه خوب خود، کارفرما را متقاعد سازید که بیماری شما خطرناک نیست.

- در آخر هم از کارفرما بخواهید که اگر نکته مبهمی در توضیحات شما وجود دارد، آن را بپرسد.

حقوق بیمار تشنجی (مصروع) چیست؟

همانطور که برای هر فردی، نوع کار بستگی به توانایی ها، تجارب و صلاحیت او دارد، برای افراد مصروع  نیز همینطور است.

یک فرد مصروع باید بداند که خواب برای او بسیار مهم است، پس از کارهایی که در شب انجام می شود و کارهای شیفتی باید خودداری کند.

کار با ماشین آلات، مواد شیمیایی، گرما و یا در ارتفاع برای مصروعین خوب نیست

یک فرد مصروع باید پشت میزنشین باشد، به جای راننده بودن.

یک فرد مصروع باید از مشاغلی که استرس زیادی دارند، بپرهیزد.

کارمندی که دارای بیماری صرع می باشد، ترس از تبعیض، عدم اعتماد بنفس و عدم امنیت عاطفی و شغلی دارد.

کارفرما نیز باید در برابر تشنج های غیرقابل پیش بینی و آگاهی نداشتن در مورد بیماری کارمند، تعصب زیادی داشته باشد.

آیا فرد مصروع می تواند تمام کارها را انجام دهد؟

جواب این سوال منفی است، اما در حال حاضر بیشتر از 90 درصد شغل ها، برای مصروعین محدودیتی را ایجاد نمی کند.

برخی شغل ها، برای مصروعین خطرات زیادی را به همراه دارد؛ از جمله: کار در ارتفاعات، در نزدیکی آب و یا در اطراف ماشین آلات.

شغل هایی را که نیاز به رانندگی دارند، مصروعین نباید انجام دهند.

برخی از کارهای تولیدی و یا ساختنی مانند: ساختمان سازی را افراد مصروع نباید انجام دهند.

کار در اطراف ماشین آلات، مواد شیمیایی، گرما و یا ارتفاع برای مصروعین خوب نیست.

محل کار امن برای همه افراد و به خصوص برای مصروعین خوب است.

می توانید برای شغل مورد علاقه خود با پزشک و یا کارفرما مشورت کنید.

برخی از محدودیت های انجام کار ممکن است از عوارض جانبی داروهای ضد تشنج باشد. عوارض جانبی این داروها عبارت است از: عدم تعادل، کمبود انرژی، تغییر خلق و خو، کمبود حافظه، عدم تمرکز و استرس زیاد.

اما این را بدانید که افراد مصروع هم می توانند کار کنند و حتی می توانند کارهای مهم را به خوبی انجام دهند.

غواصی، بوکس و پریدن از ارتفاع، ورزش هایی هستند که برای افراد مصروع ممنوع می باشند

آیا به دلیل بیماری صرع، کارم را باید رها کنم؟

تشخیص صرع، گاهی اوقات شما را مجبور به تغییر شغل می کند. اگر شما مشغول کاری هستید که باعث بدتر شدن تشنج در شما می شود و یا بیماری صرع موجب بروز مشکلاتی در کار می شود، شما باید آن کار را رها کنید.

ورزش کردن

فرد مصروع که زندگی فعالی دارد، کمتر دچار تشنج می شود. اما نوع ورزش بستگی به نوع صرع و کیفیت کنترل صرع دارد.

دوچرخه سواری : اگر با کلاه ایمنی، لباس راحت و چراغ باشد، هیچ مشکلی را برای مصروعین ایجاد نمی کند. اما اگر بیماری شما کنترل نشده باشد، بهتر است از دوچرخه سواری صرفنظر کنید.

اسب سواری : اگر با کلاه ایمنی و به همراه دیگر افراد باشد، ورزش خوبی می باشد.

شنا : اگر یک نفر همراه شما باشد و بیماری شما را بداند، خوب است. اما با این حال از پزشک خود راجع به شنا کردن بپرسید.

غواصی، بوکس و پریدن از ارتفاع، ورزش هایی هستند که برای افراد مصروع ممنوع می باشند.