---

سلامت پاها و سه مشکل شایع آن

پاها یکی از بهترین بخش های طراحی شده ی بدن هستند. هر پای انسان 33 مفصل، 26 استخوان، بیش از صد عضله، رباط و تاندون دارد که همگی با هم باعث می شوند وزن انسان در همه جای بدن پخش شود (یعنی وزن بدن فقط به یک قسمت وارد نشود) و انسان بتواند حرکت کند.

متاسفانه بسیاری از افراد به سلامتی پاهای شان توجهی ندارند، مگر این که آسیبی ببینند.

مشکلات مربوط به پا بایستی سریعاً تشخیص داده شوند و درمان گردند، قبل از این که پاها خیلی دردناک، ناتوان و از کار افتاده شوند.

در بعضی موارد، ناهنجاری های دردناک پا، علائم هشداردهنده ی بیماری جدی تری مثل دیابت، اختلالات گردش خون و مشکلات عصبی هستند. لذا باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

در قسمت پایین سه مشکل شایع مربوط به پا بیان شده است که اگر سریعاً درمان شوند، از بروز درد و ناراحتی جلوگیری می گردد.

1- میخچه و پینه ی پا

هر کسی که کفش نامناسبی بپوشد، احتمالاً دچار میخچه و پینه ی پا خواهد شد. میخچه و پینه زمانی ظاهر می شوند که فشار زیادی روی پوست پا وارد شود؛ مثلاً زمانی که کفش تنگ یا سفتی، استخوان های پا را فشار دهد. این مشکلات معمولاً روی انگشت بزرگ و انگشت پنجم (کوچک) پا بروز می کنند، زیرا فشار در این قسمت ها بیشتر است.

این مشکل پا، به راحتی قابل درمان است. پزشک استفاده از کفش گشادتر یا بالشتک ضربه گیر را برای کاهش فشار توصیه می کند. ولی در موارد وخیم تر از جراحی برای درمان استفاده می شود.

2- عفونت ناخن پا

گاهی اوقات، تمیز و مرتب کردن ناخن های پا بیشتر مضر است تا مفید. کوتاه کردن ناجور ناخن ها باعث می شود، لبه تیز ناخن موقع در آمدن در گوشت پا فرو برود که بیشتر در مورد انگشت شست پا اتفاق می افتد. فرو رفتن گوشه ناخن در گوشت باعث ایجاد ورم، التهاب، قرمزی، درد و عفونت در آن قسمت از پا می شود.

پزشک متخصص برای درمان این مشکل، ناخن را برمی دارد و محل را از عفونت پاک می کند. بعضی مواقع برای بهبود عفونت، باید آنتی بیوتیک مصرف کرد. در موارد شدید و وخیم نیاز به عمل جراحی ساده است.

3- پای ورزشکار

قارچ ها جذب مناطق گرم و مرطوب بدن مثل پاها (معمولاً بین انگشتان عرق کرده ی پا) می شوند و در آنجا رشد می کنند.

عدم رعایت بهداشت پاها و مراقبت نکردن از سلامتی آنها باعث می شود قارچ در جاهایی مثل استخرهای شنا با پا تماس پیدا کند.

قارچ باعث ایجاد خارش، سوزش، قرمزی، ترک و کنده شدن پوست پا می شود.

اگر عفونت قارچی پا در مراحل اولیه درمان نشود، به سمت ناخن های پا نیز گسترش می یابد و باعث ایجاد مشکلات شدیدی در پا می شود که «پای ورزشکار» نام دارد.

خوشبختانه، بهبود این مشکل، آسان است. پودر، کرم و اسپری های ضد قارچی در داروخانه وجود دارند که نیازی هم به نسخه پزشک ندارند.

عفونت های خفیف را می توان با استفاده از پودرهای ضد قارچ درمان کرد. زمانی که قسمت عفونی شده، مرطوب است باید از اسپری ضد قارچ و زمانی که خشک است، باید از کرم ضد قارچ استفاده کرد.

نکات مفید برای حفظ سلامتی پاهایتان:

مراقبت از پاها و حفظ سلامتی آنها زحمت زیادی ندارد. انجام منظم و همیشگی کارهای زیر، احتمال بروز مشکل در پاهای شما را کم می کنند:

1- کفش مناسب پاهای تان را بپوشید.

پاهای شما برای تنفس نیاز به فضای خالی دارند، بنابراین آنها را در کفش های نامناسبی که صرفا شیک و بر اساس مُد هستند، زندانی نکنید.

2- پاهای خود را خشک نگه دارید.

قبل از پوشیدن جوراب، مطمئن شوید که بین انگشتان پاهای شما خشک است. اگر پاهای شما خیلی عرق می کنند، به طور مرتب آن ها را با یک پارچه نخی، خشک کنید.

دو روز پشت سر هم یک کفش را نپوشید. حداقل 24 ساعت بین دو بار استفاده از یک کفش، فاصله بگذارید.

3- هر روز پاهای خود را بشویید.

شستن پاها با صابون و لیف یا صابون و سنگ پا، تاثیر زیادی در کاهش عفونت دارد.

4- جوراب های تمیزی بپوشید.

هرگز جوراب های کثیف یا آلوده به قارچ را قبل از شستن آنها نپوشید.

ترک پا چیست؟

یکی از شکایات شایع بیماران خصوصاً بانوان، شاخص خشکی های کوچک تا ترک های شدید کف پا می باشد. این ضایعات به دو دسته "فیزیولوژیک و بیماری های پوستی" طبقه بندی می شوند.

فیزیولوژیک

در مناطقی که آب و هوای خشک دارند به دلیل کمی رطوبت هوا و تابش نور خورشید و باد به تدریج آب میان بافتی پوست کاهش یافته و خشک می گردد. افرادی که به دلیل شغل، سرگرمی و یا ورزش زمان های طولانی تری را در هوای باز می گذرانند بیشتر با این پدیده ی پوستی بیشتر مواجه می شوند.خشکی پا و خصوصاً کف پا در ناحیه پاشنه، بیشتر در بانوان خانه دار دیده می شود که روزها در منزل بدون جوراب و با پای برهنه، تردد می نمایند و به همین دلیل خشکی پوست پا از شکایات عمده ی بانوان است. خانم هایی که عادت به شستشوی مداوم پاها دارند، به طور کامل و با دقت پاها را خشک نمی کنند و از کرم های مرطوب کننده و چرب کننده بعد از هر شستشو استفاده نمی نمایند پاهایشان دچارخشکی شدیدتری می شود. مردان به دلیل پوشیدن کفش در طی روز و این که اصولاً تعریق مردان بیش از زنان است کمتر دچار این عارضه می شوند.

بیماری های پوستی

گروهی از بیماری های پوستی با خشکی پوست همراه هستند. این بیماری ها  ممکن است فقط در پا ظاهر شوند و یا این که علاوه بر پا در سایر قسمت های پوست هم دیده شوند. مهمترین بیماری های پوستی، ضایعات قارچی پوست و بیماری پسوریازیس می باشد که توسط پزشک متخصص پوست تشخیص داده شده و با درمان های داروئی بهبود می یابند.

بیمارانی که دچار ترک های ضعیف و خشکی پا به یکی از دلایل فوق شده اند می توانند با تجویز پزشک از کِرم های حاوی "کورتیکوستروئید" استفاده کنند. این کرم در کوتاه مدت باعث بهبود نسبی می شود ولی مصرف طولانی آن باعث کاهش الیاف "کلاژن" و "وال ستیک" در پوست گردیده و به دلیل نازک شدن این لایه پوست دچار ترک های وسیعی می شود که درمان اینگونه بیماران مشکل تر است.

در آخر به تمام افرادی که دچار خشکی پا خصوصاً در کف پا هستند توصیه می شود:سعی کنند بعد از شستشوی پاها، بلافاصله و با دقت پاها را با حوله ی تمیز خشک کنند، از کـِرم های معمولی مرطوب کننده و چرب کننده مانند گلیسیرین و وازلین استفاده نمایند و در طی روز در منزل سعی کنند از کفش های روفرشی استفاده کنند. در صورت انجام این دستورات اگر خشکی، ترک و احیاناً خارش پوست پا ادامه یافت حتماً به پزشک متخصص پوست مراجعه نمایند.

پینه و میخچه

پوست اولین بافت در جسم است که وظیفه دفاع بدن را بر علیه عوامل خارجی گوناگون به عهده دارد. یکی از عواملی که می تواند صدمات جدی به بدن وارد کند ضربه و فشار مستمر و طولانی به پوست است. افرادی که به دلیل شغل، تفریح و ورزش مستمراً به کف پای خود فشار وارد می آورند خصوصاً آنها که کمی انحراف در کف پا دارند دچار مشکل می شوند زیرا فشار تنها بر قسمتی از پا وارد می شود ، در نتیجه پوست در آن قسمت با ضخیم شدن و افزایش قطر سعی در مبارزه با این فشارها دارد. به پدیدهضخیم شدن پوست در یک ناحیه "پینه" می گوید مانند پینه دست کارگران که به علت کار مداوم و سنگین با دست ها دچار این عارضه می شوند.

گاهی نیز قسمت مرکزی پینه متراکم تر شده و بافت سخت تری تولید می کند در این حالت فشارهای وارد شده به اعصاب پوستی برخورد می کند و باعث درد می شود. به این عارضه میخچه می گویند. در واقع مکانیسم ایجاد پینه و میخچه مشابه است  با این فرق که در میخچه سلول های قسمت مرکزی با ایجاد تراکم و سخت تر شدن ، مبارزه با فشارهای وارده را به عهده می گیرند ولی این بافت سخت به دلیل تماس با اعصاب پا موقع راه رفتن باعث درد می شود.کسانی که کفش تنگ می پوشند و یا ورزشکاران از قبیل فوتبالیست ها، کوهنوردان و غیره حتی با مختصر انحراف کف پا(که اکثریت مردم دچار آن هستند) بدون این که مشکلی از نظر راه رفتن داشته باشند استعداد ابتلا به میخچه و پینه را دارند.

توصیه به این گونه افراد انتخاب کفش های مناسب و غیر تنگ است و در صورت ابتلا به میخچه ، اطبا با تجویز داروهایی که از ترکیبات اسیدی و خورنده میخچه تشکیل شده اند و همچنین جراحی ، به درمان آن می پردازند. در صورت عود این عارضه باید وضعیت استخوان های پا توسط متخصص ارتوپدی بررسی شود و بهتر است بیمار از کفش های مخصوص طبی استفاده نمایند. جراحی ضایعات پوستی در انگشتان پا بسیار ظریف است و دقت خاص و تکنیک های علمی را می طلبد. لذا این گونه جراحی ها باید توسط متخصین پوست و ارتوپدها انجام گیرد. هر چند در اکثر موارد با رعایت بهداشت پا، پوشیدن کفش مناسب و درمان های طبی بهبودی حاصل می گردد.

نقش پا در سلامت بدن

پا یکی از ارگان ‌های بدن است که نقش اساسی در سلامت کل بدن دارد و در طول روز فشارها و نیروهای زیادی از طریق پاها به مفاصل زانو، لگن و ستون فقرات منتقل می شود.

پای سالم باعث تحرک، فعالیت، شادابی و نشاط می ‌شود و سلامت قلب و ریه و سایر ارگان ‌ها را به همراه دارد.

پای مجروح باعث درد، لنگیدن و فشارهای نامناسب روی مفاصل زانو، لگن و ستون فقرات می شود، در نتیجه کاهش فعالیت روزانه و متعاقب آن، افزایش وزن و در نهایت بیماری های قلب و عروق و سایر اندام ها را به دنبال خواهد داشت. در طول فعالیت روزمره گاهی تا سی برابر وزن بدن به پاها فشار منتقل می ‌شود.

شکل ظاهری پاها نقش زیادی در سلامت پا ایفا می ‌کند، بنابراین ناهنجاری ‌های انگشتان و غیر طبیعی بودن قوس کف پا می‌ تواند باعث وارد آوردن فشار غیر قرینه به قسمت‌ هایی از پا شود. در نتیجه، بروز زخم، تاول، میخچه، اختلال در راه رفتن و ساییدگی‌ های غیرطبیعی کفش را به همراه دارد.

آرامش در راه رفتن باعث افزایش تحرک و نشاط شخص خواهد شد.

پوشیدن یک کفش مناسب و آگاهی از خصوصیات آن می ‌تواند باعث اصلاح قوس ‌های غیرطبیعی و کنترل فشارهای غیرقرینه روی پا شود و از درد و زخم و مشکلات بعدی جلوگیری کند.

‌هالوکس والگوس

یکی از ناهنجاری‌ های شایع پا، ‌هالوکس والگوس(hallux valgus ) یا انحراف انگشت شست پا به خارج و سوارشدن انگشتان روی یکدیگر است(مانند شکل مقابل). ایجاد استخوان‌ های زاید در قسمت داخلی شست و ناراحتی در هنگام پوشیدن کفش و در نهایت کاهش فعالیت شخص از عوارض این حالت می باشد. می ‌توان این عارضه را در مراحل اولیه با اقدامات مناسب کنترل کرد ولی در مراحل پیشرفته ‌باید تحت عمل جراحی قرار گیرد.

صافی کف پا

صافی کف پا نیز یکی از ناهنجاری‌ های شایع پا است که در مراحل اولیه با خستگی زودرس و درد ساق هنگام فعالیت و در سنین بالاتر با تغییر شکل پا و انگشتان و انحراف ساق پاها به خارج و درد زانو و کمر، باعث کاهش فعالیت شخص در سنین جوانی می‌ شود.

تشخیص به موقع این عارضه و اصلاح نسبی آن با کفی‌ ها و کفش ‌های طبی می ‌تواند تا حد زیادی از این عارضه ‌ها جلوگیری کند.

پای دیابتی

پاهای بیماران دیابتی به علت بی‌ حسی‌ های موضعی مستعد زخم‌ ها، تاول و بیماری‌ های عفونی و قارچی است.

بنابراین مراقبت صحیح از پا می ‌تواند باعث افزایش تحرک و ورزش شود که نشاط، شادابی و سلامت کلیه اندام های بدن به خصوص قلب و ریه را به دنبال دارد.

10 مشکل شایع در پاها

ینه پا، میخچه، ناخن فرروفته در گوشت و یا پای ورزشکار همه این عوامل باعث ناراحتی پا می شوند. لذا از پاهای خود مراقبت کنید و آنها را سالم نگه دارید و درمان مشکلات شایع درد پا را یاد بگیرید.

1- میخچه و پینه

میخچه و پینه زمانی ظاهر می شوند که فشار زیادی روی پوست پا وارد شود؛ مثلاً زمانی که کفش تنگ یا سفت، استخوان های پا را فشار دهد. این مشکلات معمولاً روی انگشت بزرگ و انگشت پنجم (کوچک) پا بروز می کنند، زیرا فشار در این قسمت ها بیشتر است.

اصطکاک پا با کفش باعث ضخیم شدن، سفت شدن و مردن پوست پینه می شود.

پینه در اثر پوشیدن کفش های تنگ بوجود می آید و هنگامی که اصطکاک از بین رود، پوست آن منطقه کم رنگ می شود.

درمان: پد مخصوص برای پینه مفید می باشد و می توان آن را با کمک جراحی از بین برد.

2- برآمدگی استخوانی در قاعده انگشت شست پا

این برآمدگی استخوانی باعث می شود که انگشت شست به سمت دیگر منحرف شود.

استخوان پا از محل قرارگیری خود خارج شده و برآمدگی کوچکی را پدیدار می سازد.

این برآمدگی، در اثر فشار و یا ورم مفاصل بسیار دردناک می شود. گاهی نیز ممکن است تبدیل به میخچه گردد.

درمان: داروهای ضد درد، پدهایی (مانند کوسن)، پوشیدن کفش مخصوص و یا جراحی ممکن است کمک کننده باشد. نباید کفش های تنگ و پاشنه دار پوشید.

3- نقرس

نوعی از ورم مفاصل می باشد. نقرس با درد شدید، قرمزی، ورم و سفتی همراه است.

نقرس، معمولا در مفصل انگشت شست پا می باشد. نقرس می تواند در مچ پا و یا زانو نیز رخ دهد.

نقرس به دلیل افزایش اسید اوریک در بدن می باشد که به صورت کریستال های سختی در مفاصل جمع می شوند.

درمان: نقرس ممکن است با داروهای ضد التهاب و یا داروهای کاهنده اسید اوریک درمان شود. با پزشک خود راجع به رژیم غذایی مشورت کنید.

4- زگیل های کف پا

این زگیل ها بسیار سفت و دارای رشد مخروطی می باشد. مسری می باشند و ناشی از ورود ویروس از طریق پوست ترک خورده هستند. اغلب از طریق استخرهای عمومی و حمام عمومی سرایت می کند.

این زگیل ها بی خطر می باشند و می توانند بدون درمان رها شوند. اما برخی مواقع، آنقدر دردناک می شوند که درمان را نمی توان نادیده گرفت.

درمان: سوزاندن، انجماد کردن، لیزر درمانی و جراحی برای برداشتن زگیل های مزمن مفید می باشد.

5- پای ورزشکار

عفونت قارچی پوست لای انگشتان پا می تواند باعث قرمزی، خارش، سوزش و گاهی تاول و زخم شود.

پای ورزشکار به صورت خفیف مسری است.

این عفونت در اثر تماس مستقیم و یا پابرهنه راه رفتن در مناطقی مانند رختکن و یا نزدیک استخر، سرایت می کند.

عفونت می تواند در کفش ایجاد شود، مخصوصا در کفش های تنگ که هوا نمی تواند وارد کفش و یا از آن خارج گردد.

درمان: با ضد ویروس های موضعی و یا داروهای خوراکی درمان می شود.

6- عفونت قارچی ناخن

هنگامی که یک قارچ وارد ناخن شکسته شود، این عفونت ظاهر می شود. عفونت قارچی، ناخن ها را سفت، بی رنگ و شکننده می سازد.

اگر درمان به موقع صورت نگیرد، عفونت قارچی از بین نمی رود و سخت تر درمان می شود.

محل گرم و مرطوب باعث گسترش قارچ از یک فرد به فرد دیگر می شود.

درمان: کرم و لوسیون های موضعی در موارد خفیف می تواند مفید باشد. قرص های ضد قارچ در موارد شدید کاربرد دارد.

7- انگشت چکشی

یکی از علل این ناراحتی، پوشیدن کفش تنگ است. مفصل میانی انگشت پا به طرف پایین خم می شود و موجب تشکیل انگشت چکشی می شود.

درمان: انتخاب کفش مناسب، جادار بودن کفش برای انگشتان و کفش های پهن و گاهی جراحی برای تسکین درد به کار می رود.

8- گوشت فرورفته در ناخن

ناخنی که در پوست فرو می رود، باعث درد، قرمزی، تورم و عفونت می شود. کوتاه کردن ناخن به میزان زیاد، صدمه به ناخن و پوشیدن کفش های تنگ سبب این حالت می شود.

درمان: برای موارد خفیف، پا را درون آب گرم بخیسانید، تمیز نگه دارید و تکه پنبه ای را در زیر گوشه ناخن فرو رفته بگذارید. جراحی کوچک می تواند تمام یا بخشی از ناخن را بردارد.

9- کف پای صاف

این عارضه باعث می شود کف پا مماس با زمین و یا نزدیک زمین باشد. این عارضه می تواند ارثی باشد و یا در اثر صدمه و یا آرتریت روماتوئید بوجود آید.

افزایش وزن، کفش های تنگ و یا زیاد ایستادن می تواند باعث درد شوند.

درمان: ورزش های تقویتی پا و کفشهایی با قوس مناسب و کفی های طبی برای درمان مناسب است.

10- خار پاشنه پا

خار پاشنه، زایده استخوانی اضافی است که در محل پاشنه پا ایجاد شده و باعث ملتهب شدن قسمت غلاف کف پا و دردناک شدن پاشنه و کف پا می شود.

التهاب مفاصل، پوشیدن کفش نامناسب با پاشنه خیلی بلند و تنگ یا کفش بدون پاشنه و صاف از مهمترین علل و عوامل بروز خار پاشنه است.

درمان: اولین قدم در درمان خار پاشنه، استراحت است. از ایستادن به مدت طولانی خودداری کنید. کاهش وزن در درمان خارپاشنه موثر است. پد مخصوص خار پاشنه (تصویر کناری) را از داروخانه تهیه کرده و به طور دائم در کفش خود استفاده کنید. پد، باعث کاهش فشار بر روی پاشنه و موجب بهبود درد پا خواهد شد.

پای شما چه مشکلی دارد؟

ای شما قلب دوم شماست. پس بیشتر به سلامتی آنها اهمیت دهید و با مشاهده هر نوع مشکلی، به فکر درمان و رفع آن باشید.

1- پای سرد

اگر انگشتان پای شما همیشه سرد است، یکی از دلایل آن عبارت است از: ضعیف بودن جریان خون در پا. ضعیف بودن جریان خون می تواند علل مختلفی داشته باشد، از جمله: کشیدن سیگار، فشارخون بالا و یا بیماری قلبی.

آسیب اعصاب پا در اثر عدم کنترل دیابت نیز می تواند یکی از علل سرد شدن انگشتان پا باشد.

از علل دیگر می توان به کم کاری تیروئید و کم خونی اشاره کرد.

2- درد پا

هنگامی که پاهایتان درد می گیرد، به اول چیزی که نگاه می کنید، کفش هایتان است. به طور کلی 8 نفر از 10 نفر، کفش ها را مقصر درد پا می دانند.

ولی ممکن است پادرد شما به علت پاشنه بلند کفشتان نباشد، بلکه به علت فشار شکستگی استخوان باشد.

از دلایل ممکن می توان به این موارد اشاره کرد: انجام ورزش با شدت خیلی زیاد مانند: فوتبال و یا مسافت طولانی دویدن.

کاهش قدرت استخوان ها در اثر پوکی استخوان، درد پا را افزایش می دهد.

3- انگشتان پای قرمز، سفید و آبی 

بیماری یا پدیده رینود (Raynaud's disease) که یک بیماری عروقی می باشد، باعث بی حسی دست ها و پاها در اثر سرمای شدید می شود. این بیماری می تواند سبب سفید شدن و سپس آبی شدن و بعد قرمز شدن و دوباره به رنگ طبیعی درآمدن انگشتان پا شود.

این بیماری به علت باریک شدن ناگهانی عروق خونی بوجود می آید. باریک شدن ناگهانی عروق خونی را به نام گرفتگی عروقی می خوانند. استرس و یا تغییرات دمای هوا موجب این گرفتگی عروق می شود.

بیماری رینود وابسته به بیماری آرتریت روماتوئید، بیماری شوگرن و مشکلات غده تیروئید است.

4- درد پاشنه پا

شایع‌ترین علت درد پاشنه پا عبارت است از التهاب رباط کف پا که به استخوان پاشنه متصل است.

هنگامی که از خواب بیدار می شوید و به پا فشار وارد می آورید، درد زیادی را احساس می کنید.

آرتروز، ورزش زیاد، کفش نامناسب، وجود یک زائده استخوانی در پاشنه پا (خار پاشنه)، عفونت استخوان، تومور و یا شکستگی می توانند باعث درد پاشنه شوند.

5- راه رفتن به زور و کشاندن پاها

برخی مواقع مشکلات پا زمانی که راه می روید و پای خود را می کشید، نمایان می شود.

این طرز راه رفتن، ممکن است باعث آسیب اعصاب محیطی شود و بنابراین حس پاهای خود را از دست بدهید.

آسیب اعصاب پا می تواند در نتیجه موارد زیر باشد:

دیابت، عفونت، اعتیاد به الکل، کمبود ویتامین ها و بیماری های سیستم عصبی.

6- انگشتان چماقی پا

در این مورد، شکل انگشتان پا فرق می کند. ناخن ها، در بالا گردتر و در سمت پایین منحنی شکل می باشند.

بیماری های ریوی شایع ترین علت این مشکل می باشند.

اما بیماری های قلبی، بیماری های کبدی، اختلالات گوارشی و برخی عفونت ها هم موجب این تغییر شکل انگشتان می شوند. برخی مواقع، این تغییر شکل انگشتان پا ارثی است و بدون هیچ بیماری ایجاد می شود.

7- ورم پا

این مشکل معمولا در اثر ایستادن و یا مسافرت طولانی مدت اتفاق می افتد. اگر باردار باشید، حتما متوجه ورم پاهایتان شده اید.

اگر پاهایتان برای مدت زمان طولانی متورم باشد، می تواند در اثر گردش خون ضعیف، مشکلات سیستم لنفاوی و یا وجود یک لخته خون باشد.

اختلالات کلیوی و یا کم کاری تیروئید نیز از علل ورم پا می باشند.

اگر ورم پای شما دائمی است، هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کنید.

8- پاهای سوزان

افراد دیابتی با آسیب اعصاب محیطی، احساس سوزش در پا دارند.

این سوزش پا می تواند در اثر کمبود ویتامین های گروه B، بیماری پای ورزشکار، بیماری های مزمن کلیوی، گردش خون ضعیف در ران ها و پاها و یا کم کاری تیروئید نیز باشد.

9- زخم پا که خوب نمی شود

زخم هایی که بهبود نمی یابند، یکی از علائم هشدار دهنده بیماری دیابت می باشد.

بیماری دیابت می تواند باعث از بین رفتن حس پا و کاهش گردش خون شود. بنابراین حتی یک تاول پا هم می تواند تبدیل به یک زخم مشکل شود. این زخم ها می توانند عفونی شوند.

به علت آسیب اعصاب محیطی، گردش خون در پا ضعیف شده و التیام زخم ها به آهستگی صورت می گیرد.

افراد دیابتی باید پاهای خود را بشویند و خشک کنند و هر روز باید پاهای خود را بررسی کنند تا اگر زخمی در آنها می بینند، فورا آن را درمان کنند.

عدم درمان زخم پا در طولانی مدت باعث قطع پا خواهد شد.

کف پای صاف و نسخه ای شفاف برای آن

اگر کف پای‌ فرزندتان صاف است و به خاطر درد پای او غصه می‌ خورید و نگران بروز مشکلات چشمی و کمردردهای آتی ‌اش هستید، خواندن گفتگوی زیر با دکتر محمدرضا گل‌ بخش، استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران در رشته ارتوپدی و فلوشیپ بیماری‌ های ستون فقرات در بیمارستان های سینا و شریعتی، را به ‌شما توصیه می ‌کنیم.

برای بچه ‌ای که با صافی کف پا به مطب یا درمانگاه مراجعه می ‌کند، چه کارهایی انجام می ‌شود؟

اولین قدم برای بچه این است که پزشک مطمئن باشد که آیا صافی کف پای او علت زمینه ‌ای خاصی داشته است یا نه. ممکن است در بعضی موارد، تغییرات زمینه‌ ای مثل دگرگونی در زاویه یا چسبیدن استخوان ‌های کف پا به هم وجود داشته باشد. همچنین ممکن است یکی از استخوان‌ های مچ پا به جای آن که افقی باشد، عمودی قرار گرفته باشد و این قرار گرفتن به صورت عمودی موجب صافی کف پا بشود.

برای کودک مبتلا به صافی کف پا چه درمان‌ هایی لازم است؟

در قدم اول همان‌ طور که عرض کردم باید علت‌ های زمینه‌ ای را بررسی کنیم. اگر علت اولیه‌ ای در کار نبود و ما تنها با صافی کف پا به صورت ساده رو به ‌رو هستیم، باید در نظر بگیریم که ممکن است با رشد و بزرگ شدن بچه، قوس کف پای او به حالت طبیعی برگشت کند. در واقع باید به بچه فرصت داده شود تا به سن 8 تا 10 سالگی برسد چون در خیلی از مواردی که کودک در سنین پایین، کف پای صافی دارد، دیده می ‌شود که با رسیدن به سن 8 تا 10 سالگی قوس کف پای او به حالت طبیعی برمی ‌گردد، بنابراین در این کودک اگر صافی کف پا بهبود نیابد، می ‌توانیم مطمئن باشیم که فرزند ما به صافی کف پا مبتلا است.

در این صورت برای این بچه باید چه کرد؟

حتی در این صورت هم اگر راه رفتن فرد همراه با درد نباشد یا درد پای او تداخلی در کارش ایجاد نکند، درمانی برای بیمار انجام نمی ‌شود چون اصلا در این فرد، صافی کف پا مشکلی ایجاد نمی‌ کند که ما آن را درمان کنیم. دوباره هم تاکید می ‌کنم تا زمانی که بیماری با صافی کف پا مشکلی در راه رفتن ندارد و احساس درد نمی ‌کند، برای او درمانی انجام نمی‌ دهیم.

و اگر احساس درد یا مشکل در راه رفتن داشته باشد؟

تنها در یکی از حالت‌ ها که ممکن است ما در مچ پا یک استخوان فرعی داشته باشیم می ‌توان از کفش طبی استفاده کرد، آن هم برای مدتی و اگر درد بچه خوب نشود، باید جراحی را در نظر گرفت. در سایر موارد، در صورت وجود علت زمینه ‌ای و درد ناتوان ‌کننده باید از همان ابتدا به فکر جراحی بود.

فیزیوتراپی یا استفاده از مُسکن‌ چه تاثیری در برخورد با این بیماران دارد؟

اگر به دوران نوزادی برگردیم، چون کف پای یک ‌سری از نوزادان دارای چربی است یا به اصطلاح تپل هستند و یا در نوزادانی که تازه متولد شده ‌اند به دلیل نحوه ی قرار گرفتن در شکم مادر، ممکن است کف پای آن ها به طور کاذب، صاف به نظر برسد.

تنها در درصد کمی از نوزادان ممکن است صافی کف پای آن ها حقیقی باشد. همچنین در کودکان 18 ماهه که پدر و مادر به تازگی متوجه صافی کف پای آن ها شده‌ اند، اکثرا از نوع انعطاف ‌پذیر است که آن هم نیاز به صبر و حوصله دارد تا با نظارت پزشک و گذشت زمان آرام‌ آرام بهبود پیدا کند.

استفاده از داروهای مُسکن هم تنها در فاز حاد درد و التهاب می ‌تواند مفید باشد. نکته ی جالب این است که در مقایسه با سایر بیماری‌ های ارتوپدی، فیزیوتراپی در این جا تاثیر کمتری دارد.

ممکن است حالت صافی کف پا تغییر کند؟

ببینید؛ ما دو نوع صافی کف پا داریم: انعطاف‌ پذیر و انعطاف ‌ناپذیر.

در نوع انعطاف‌ پذیر، تنها در حالتی که بیمار ایستاده و وزن روی پای خود می‌ گذارد، کف پای او صاف است ولی اگر همین بیمار وزن را از روی پای خود بردارد و مثلا روی لبه ی تخت بنشیند، قوس کف پای او تشکیل می ‌شود.

برعکس در نوع انعطاف ‌ناپذیر، صافی کف پا در همه ی حالت‌ ها وجود دارد، یعنی چه بیمار نشسته باشد، چه ایستاده، کف پای او صاف خواهد بود.

این درست است که می‌ گویند صافی کف پا در درازمدت باعث کمردرد می ‌شود؟

خیلی ‌ها بر این باور هستند که صافی کف پا باعث درد کمر و ضعف بینایی می ‌شود. البته عرض می‌ کنم که اگر صافی کف پا علامت ‌دار باشد، می‌ تواند باعث درد پا و اشکال در راه رفتن بشود اما مطالعات انجام شده نتوانسته ارتباطی را میان صافی کف پا و کمردرد یا اختلال بینایی ثابت کند. پس می ‌توان گفت که در حال حاضر هیچ رابطه ‌ای بین صافی کف پا با کمردرد یا مشکلات بینایی‌ نشان داده نشده است.

می ‌توان با استفاده از کفش ‌های طبی، صافی کف پا را درمان کرد؟

بحث اعتقاد به کفش‌ های طبی از موضوعات مورد علاقه و رایج در خانواده‌ هایی است که فرزند آن ها دچار صافی کف پا است. بسیاری از خانواده ‌ها در مراجعه به پزشک به او اصرار می‌ کنند که برای فرزندشان کفش طبی تجویز کند. اگر خانواده ‌ای برای اولین بار متوجه صافی کف پای فرزند خود شود و با عجله و اضطراب او را به مطب پزشک بیاورد، باید به این نکته توجه کند که دادن کفش طبی هیچ تاثیری در درمان کودک ندارد و تنها اثر مثبت آن، ایجاد آرامش در والدین کودک است و این نکته ‌ای که من عرض می ‌کنم یک نکته کاملا علمی است.

علت اصرار پدر و مادرها به تهیه کفش طبی چیست؟

علت ‌اش این است که از نظر ذهنی پدر و مادرها نمی ‌توانند قبول کنند که بچه صافی کف پا داشته باشد و هیچ درمانی نگیرد. در واقع، کفش طبی جز تحمیل هزینه بر دوش خانواده(با توجه به این که کفش ‌های ارتوپدی در همه جای دنیا گران هستند) و اذیت شدن بچه، هیچ فایده ‌ای برای کودک مبتلا به صافی کف پا ندارد. دوباره و به طور کاملا جدی عرض می‌ کنم که تنها فایده ی کفش طبی آرام شدن نگرانی و اضطراب پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ بچه است. البته در مورد کفش طبی تنها یک استثنای نادر وجود دارد که توضیح دادم.

پس باید چه کار کرد؟

منابع علمی پزشکی که ما از آن ها استفاده می ‌کنیم به ما توصیه می‌ کند که بهترین کار این است که پزشک برای بیمار وقت بگذارد. با پدر و مادر بیمار صحبت کند و به آن ها توضیح بدهد که صافی کف پا در درازمدت عوارضی ندارد و کفش طبی هم باعث بهبود فرزندشان نخواهد شد. اگر این تعامل دو طرفه بین پزشک و خانواده بیمار ایجاد نشود، تنها اتفاق این است که خانواده بیمار، پزشک کودک خود را عوض می ‌کند. از پزشک اول به پزشک دوم و از پزشک دوم به پزشک سوم و این روند تا آن جا ادامه می ‌یابد که بالاخره برای بیمار کفش طبی تجویز شود. این مشکل را باید حل کرد و راه‌ حل آن همان است که عرض کردم، یعنی صحبت مسوولانه و دلسوزانه با بیمار و توضیح دادن برای او که این چیزی که شما به دنبال آن هستی، ممکن است ریشه در باوری نادرست داشته باشد.

پس صافی کف پا می ‌تواند بیماری نگران ‌کننده‌ ای نباشد؟

دقیقا. باید به خانواده ها اطمینان داد و باید به بیمار اجازه داد که فعالیت‌ های عادی روزمره ی خود را در پیش بگیرد. اگر درد برای او ایجاد شد، اولین قدم، تعدیل فعالیت ‌های شدید است و در صورت بی‌ فایده بودن می ‌توان به فکر درمان‌ های جدی‌ تر بود.

کفش ؛ از دیروز تا امروز

بدون تردید کفش یکی از نخستین پوشیدنی هایی است که اجداد و نیاکان ما انسان ‌های امروزی، به ضرورت ساخت آن پی بردند. کفش ‌هایی که انسان‌ های اولیه از آن ها به عنوان پوششی برای محافظت از پاهای شان در برابر هر گونه آسیب احتمالی استفاده می‌ کردند بسیار متفاوت بوده از آن چه ما امروزه به عنوان کفش می ‌پوشیم.

وارد یک فروشگاه کفش ‌فروشی امروزی شوید و نگاهی به اطراف تان بیندازید؛ کفش‌ های پاشنه ‌بلند، کفش ‌های بدون پاشنه، چکمه، کفش‌ های پوست ماری، صندل و کفش ‌های تخت چرمی انواع مدل‌ هایی هستند که در ویترین این فروشگاه می ‌بینید.

اگر چه به نظر می ‌رسد که این کفش ‌ها مدل‌ های جدیدی هستند اما شاید برای تان جالب باشد بدانید که هیچ یک از این مدل ‌های مختلفی که امروزه در کفش ‌فروشی ‌ها می ‌بینید کمتر از 400 سال قدمت ندارند.

کفش در گذر زمان

شاید شنیده باشید که برخی از افراد بر این باورند کفشی که هر فردی می ‌پوشد می ‌تواند نشان‌ دهنده ی جایگاه اجتماعی او باشد.

این باور نیز ریشه در گذشته‌ های دور دارد. از گذشته ‌های خیلی دور یعنی حدود 5 هزار سال پیش مصری ‌ها چیزهایی به عنوان پاپوش که تا حدودی شبیه کفش ‌های امروزی بود به پا داشتند که در بردارنده ی حقایقی درباره ی وضعیت زندگی و طبقه اجتماعی آن ها بود.

کفش ‌هایی که در گذشته می ‌پوشیدند کفش ‌هایی روباز و شبیه به صندل‌ های امروزی بودند اما از آن جایی که مسیحی ‌ها عقیده داشتند که کفش باید کاملا پاها را بپوشاند به تدریج پوشیدن کفش ‌هایی در بین مردم مرسوم شد که کفش ‌هایی روبسته بودند.

از آن جایی که در قرن چهاردهم میلادی، پیشرفت ‌های به دست آمده در زمینه صنعت، زمینه ی مناسبی را به وجود آورد تا از آن پس از پارچه و چرم برای ساخت کفش استفاده شود بسیاری، قرن چهاردهم میلادی را نقطه عطفی برای رواج مُد در میان انسان ‌ها می‌ دانند.

جالب است بدانید که کفش ‌های نوک‌ تیز از اولین مدل‌ های کفش‌ های چرمی بودند که قدم به دنیای مُد گذاشتند و همه ی افراد پوشیدن کفش ‌های نوک ‌تیز را نشان ‌دهنده شخصیت اجتماعی افراد می ‌دانستند. اما در قرن پانزدهم کفش‌ های نوک ‌پهن جایگزین کفش‌ های نوک ‌تیز شدند.

یکی از کفش‌ هایی که پوشیدن آن ها در آن زمان در بین خانم‌ ها متداول و مرسوم بود کفش‌ هایی بودند که به اصطلاح به آن ها کفش ونیزی گفته می‌‌ شد.

تا سال 1800 میلادی کفش‌ ها به گونه‌ ای طراحی و ساخته می ‌شدند که هیچ تفاوتی بین پای راست و پای چپ وجود نداشت تا این که به تدریج کفش‌ های استانداردی جایگزین این کفش ‌ها شدند که هر لنگه از آن ها به طور اختصاصی برای پاهای چپ و راست طراحی و ساخته می ‌شد.

در گذشته بسیاری از افراد بر این باور بودند که با پوشیدن کفش ‌های پاشنه‌ بلند می ‌توانند به همه نشان بدهند که از قدرت بیشتری برخوردار هستند.

اگرچه پیش از قرن هجدهم میلادی پوشیدن کفش هنوز چندان در بین همه مردم مرسوم نبود اما از آن پس با وجود چرخ خیاطی و همچنین تولید پارچه ‌های ارزان‌ قیمت، کفش در مقایسه با قبل بسیار ارزان شد و به این ترتیب زمینه مناسبی فراهم شد تا از آن پس همه افراد بتوانند پوشیدن کفش را تجربه کنند.

بدون شک مدل‌ های مختلف کفش‌ هایی که پوشیدن آن ها در هر منطقه‌ ای متداول و مرسوم است برگرفته از محیط زندگی افراد و فرهنگ و باورهای حاکم بر آن جامعه است.

اگرچه این روزها صنعت تولید کفش مراحل بسیار مهمی را پشت سر گذاشته و در مقایسه با گذشته از پیشرفت قابل توجهی برخوردار شده، اما همچنان در برخی از کشورها، مردم هنوز پا برهنه راه می ‌روند!

کفش‌ هایی از جنس LED

یک طراح ایتالیایی کفش‌ های جدیدی را طراحی کرده است که در ساخت آن ها از نوارهای باریک LED استفاده شده است.

در ساخت این کفش از مواد الکترولومینسانس استفاده شده است. از اول ماه فوریه سال جدید میلادی این کفش‌ ها به قیمت 1650 دلار به فروش گذاشته می‌ شود.

این کفش ‌ها که از قابلیت شارژ برخوردار است در تاریکی می ‌درخشند.

بنابراین شما می ‌توانید بدون نیاز به داشتن یک منبع نور در تاریکی با این کفش‌ ها قدم بزنید و از نور آن برای روشنایی محدوده اطراف خود استفاده کنید. بسیاری بر این باورند که این کفش ‌ها نسل جدیدی از کفش ‌ها هستند که می ‌توان آن ها را ترکیبی از نیازهای اولیه انسان‌ ها با جدیدترین تحولات دنیای فناوری به شمار آورد.

در تهیه کفش به چه نکاتی توجه کنیم

مهم ترین وظیفه ی کفش حفاظت از پا و ممانعت از آسیب رسیدن به آن است ولی متاسفانه بسیاری از کفش ها به پا آسیب می رسانند. کفش نامناسب یکی از علل مهم بسیاری از بیماری های پا است و می تواند موجب بروز بیماری هایی مانند انحراف شست پا، ساییدگی شست پا، میخچه، انگشت چکشی و فرو رفتن ناخن در انگشت شود. کفش جدای از زیبایی باید با دوام و راحت هم باشد.

مهم ترین معیارهایی که موقع تهیه ی کفش باید به آن ها دقت کنیم عبارت هستند از:

* هر چه سن شما بالاتر می رود اندازه ی پای شما بزرگ تر می شود. پس هر بار که کفش می خرید آن را امتحان کنید.

* خانم ها نباید کفش های با پاشنه ی بلندتر از پنج سانتی متر بپوشند.

* کفش را در عصرها بخرید چون عصرها پای شما بزرگ تر است.

* کفش باید هم در ناحیه پنجه و هم در ناحیه پاشنه فیت و اندازه پای شما باشد.

* هر دو کفش چپ و راست را پوشیده و امتحان کنید. در بسیاری از مردم اندازه ی پاها با هم متفاوت است. کفش را به اندازه ی پای بزرگ تر بخرید و در داخل کفشی که پای کوچک تر در آن می رود یک کفی نازک بگذارید.

* وقتی برای امتحان کردن کفش سرپا می ایستید باید در جلوی کفش و در جلوی بلندترین انگشت شما یک سانتی متر فضای خالی وجود داشته باشد.

* با کفش چند قدم راه بروید تا از راحت بودن آن مطمئن شوید.

* هیچ وقت معیار شما برای انتخاب اندازه کفش شماره ای که روی آن نوشته شده است نباشد. این اندازه ها بر حسب شکل و سازنده کفش متفاوت است. همیشه کفش را به پا کرده و امتحان کنید.

* کفشی را انتخاب کنید که تا حد امکان به شکل پای تان باشد.

* مطمئن شوید پنجه کفش تان به اندازه ی پنجه پای تان بوده و تنگ نباشد. پنجه پهن ترین قسمت پا و کفش است. کفش های نوک تیز و با پنجه تنگ نخرید.

* هیچ وقت کفش تنگ نخرید و فکر نکنید کفش به تدریج و با پوشیدن، جا باز می کند.

* پاشنه پا در عین این که باید در کفش احساس راحتی کند، باید فیت هم باشد. پشت کفش باید پاشنه پای تان را کاملا دربر گرفته و اجازه ی سُرخوردن و حرکت در کفش را به آن ندهد. در حین راه رفتن نباید پاشنه ی پای تان از کفش بیرون بیاید.

* وقتی پای تان در کفش است باید بتوانید به راحتی انگشتان پای تان را خم و راست کنید.

کفش بچه ها

بچه ها تا زمان راه رفتن نیاز به کفش ندارند. کفش بچه باید نرم و قابل انعطاف باشد. پنجه ی آن باید به اندازه ی کافی پهن و جادار باشد که انگشتان پا به راحتی در آن خم و راست شوند و جا برای رشد پنجه داشته باشد. اگر طول کفش بچه را به اندازه ی عرض یک انگشت بلندتر تهیه کنید جا برای رشد شش ماه پا خواهد داشت. پای بچه را به طور مرتب برای علایم فشار کفش مثل قرمزی، پینه و یا تاول نگاه کنید. برای بچه های کوچک کفش های چکمه ای نخرید چون پوشیدن آن ها برای شان مشکل است.

کفش خانم ها

بهترین کفش برای خانم ها کفش با پاشنه ی 2 تا 3 سانتی متر با یک پنجه ی پهن است. هرچه پاشنه بلندتر باشد فشار بیشتری را به پنجه وارد می کند. بسیاری از کفش های پاشنه بلند پنجه های باریک هم دارند و این وضعیت شرایط را برای پنجه و انگشتان پا بدتر می کند.

دمپایی ، کی و کجا ؟

دَمپایی نوعی پای‌ افزار نرم و سبک است که برای پوشیدن در محیط خانه به کار می‌ رود و پا را هم کامل نمی‌ پوشاند.

دمپایی‌ ها را معمولا از جنس پلاستیک یا نمد یا چرم نرم درست می ‌کنند و گاه لایه‌ ای از پارچه نیز بر روی آن ها دوخته می ‌شود.

دمپایی ‌های پلاستیکی بیشتر برای استفاده در حمام یا کنار استخر کاربرد دارد.

منظور از واژه ی دمپایی این است که این پای‌ افزار در کفش ‌کن قرار ندارد و در درون خانه نزدیک به پای صاحب آن(دمِ پای او) قرار دارد.

دمپایی روفرشی

یکی از حوادث شایع در منزل، فرو رفتن اجسام نوک تیز یا برنده در کف پا است که می تواند موجب زخم یا سوراخ شدن کف پا شود؛ بنابراین بهتر است در منزل و روی فرش دمپایی بپوشید. دمپایی باید کاملا اندازه ی پا باشد. با پوشیدن دمپایی های گشاد و یا دمپایی های کوچک که پا به طور کامل در آن قرار نمی گیرد، احتمال زمین خوردن بیشتر می شود.

دمپایی های ابری، روی سرامیک، کاشی و یا سنگ به خصوص اگر سطح زمین خیس باشد، بسیار لیز و خطرناک است و باید از پوشیدن آن ها اجتناب کرد.

دمپایی در استخر و حمام

دکتر‌ رضا ‌یعقوبی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی ‌شاپور اهواز می گوید: پوست مرطوب در برابر عوامل بیماری ‌زا نفوذپذیر است و به همین علت رعایت نکات بهداشتی و استفاده از دمپایی و وسایل شخصی در استخر ضروری است.

افزایش رطوبت و وارد شدن ضربه به پوست دو عاملی است که موجب نفوذپذیری پوست در برابر عوامل بیماری ‌زا می ‌شود به همین دلیل لازم است در استفاده از استخر، بهداشت شخصی رعایت شود.

زگیل کف ‌پا از بیماری ‌های شایع در استخرها است که در صورت استفاده نکردن از دمپایی شخصی، امکان ابتلا به این بیماری افزایش می ‌یابد.

قارچ کف پا نیز از دیگر بیماری ‌های پوستی است که امکان ابتلا به آن در استخرها وجود دارد.

برای پیشگیری از ابتلا به قارچ کف پا توصیه می ‌شود در استخر حتما از دمپایی شخصی استفاده شود.

همچنین وارد آمدن ضربه به پوست نیز آن را نسبت به عوامل بیماری ‌زا نفوذپذیر می‌ کند. پوشیدن دمپایی در محیط استخر علاوه بر پیش‌ گیری از تماس پا با عوامل بیماری ‌زا از وارد آمدن ضربه به پا نیز پیش ‌گیری می ‌کند.

دمپایی های لاانگشتی و دردهای احتمالی

استفاده ی طولانی مدت از دمپایی های لاانگشتی می تواند موجب بروز درد در ناحیه ی پا، کمردرد و یا حتی آسیب رسیدن به لگن شود.

مدیرکلینیک جاع آموزش پزشکی می گوید: پوشیدن دمپایی های لاانگشتی در واقع موجب تغییر در شیوه ی حرکات عادی و طبیعی فرد شده و در نهایت به پاها و زانوی فرد آسیب می رساند. تحقیقات نشان می دهد کسانی که دمپایی لاانگشتی به پا می کنند، حین راه رفتن گام های کوتاه تری برمی دارند و پاشنه های پای خود را با نیروی عمومی کمتر به زمین می زنند.

به همین دلیل توصیه می شود که افرادی که به هر دلیل مایل به پوشیدن این دمپایی ها هستند، فقط برای مدت زمانی کوتاهی از آن ها استفاده کنند.

دمپایی‌ های لاانگشتی و التهاب تاندون ها

پزشکان هشدار دادند: پوشیدن دمپایی‌ های لاانگشتی و کفش صندل می ‌تواند باعث التهاب تاندون ها شود.

یک متخصص ارتوپد در آمریکا تاکید کرد: با نزدیک شدن به فصل تابستان تمایل به پوشیدن کفش های باز و دمپایی لاانگشتی بیشتر می ‌شود، اما باید نسبت به استفاده از این دمپایی هشدار داد؛ چرا که پوشیدن آن ها مخصوصا برای مدت طولانی، ‌باعث التهاب تاندون ها و مشکلات دیگر می‌ شود.

دکتر تزوی بار دیوید متخصص بیمارستان یورک پریس بیتاریان در نیویورک تصریح کرد: سازگار شدن پاها با دمپایی لاانگشتی یا صندل فشار زیاد و مشکل سازی به ماهیچه ی ساق پا وارد می ‌کند. چون پاها در این شرایط تلاش می‌ کنند که تعادل فرد را در هنگام راه رفتن با صندل حفظ کنند.

چه باید کرد؟

بهترین راه حل آن است که این انتقال از کفش بسته به صندل یا دمپایی به تدریج صورت گیرد تا ماهیچه‌ های ساق پا بتوانند خود را با وضعیت جدید سازگار کنند و به این ترتیب می تـوان از بروز درد و یا التهاب تاندون ها در ساق پا پیشگیری کرد.

ورزش دادن پا و تمرین کشیدگی پیش از استفاده از این نوع پاپوش‌ ها ضروری است.

کسانی که زیاد دمپایی پا می کنند

پوشیدن دمپایی های راحتی در بلند مدت می‌ تواند برای سلامت پا مضر باشد. پزشکان معتقدند راه رفتن مداوم با دمپایی باعث می ‌شود استخوان پشت پاشنه ی پا به سمت بیرون منحرف شود و فشار وزن بدن به صورت نامناسب در کف و کناره‌ های پا پخش شود که این امر عوارضی مانند خارج شدن عضو از شکل طبیعی را به همراه دارد.