توصیه‌های مهم برای ورزش کردن

توصیه های مهم برای ورزش کردن

نتایج یک مطالعه جدید در بلژیک نشان می‌دهد، افرادی که ساکن شهر‌ها هستند و در فضای باز ورزش می‌کنند سطح التهاب در بدنشان بیشتر است و به طور متوسط توان ذهنی پایین‌تری نیز دارند. کارشناسان بهداشتی بلژیک در این بررسی‌ها دریافتند شهرنشین‌ها در مقایسه با افرادی که در حومه شهر زندگی و ورزش می‌کنند در تست‌های ارزیابی توان ذهنی اغلب بازده پایین‌تری دارند و همچنین از نظر جسمی‌نیز میزان التهاب در بدنشان بالاتر است. به گزارش شبکه خبری ان بی سی، در این رابطه شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه 15 نفری که درشهر اقامت داشتند ویک گروه 9 نفری که در یک محیط روستایی زندگی می‌کردند. هر دو گروه باید سه روز در هفته از ساعت 12 تا 1 ظهر برای یک دوره 12 هفته‌ای راهپیمایی می‌کردند و می‌دویدند. سپس متخصصان تست‌هایی را در این افراد انجام می‌دادند. نتایج آزمایش‌ها نشان داد سطح بالای آلودگی هوا در شهر مانع از بهبود و تقویت توان ذهنی ناشی از ورزش کردن در شرکت کنندگان می‌شود. به بیان دیگر گروهی که شهرنشین بودند از مزایای ورزش کردن برای مغز شامل بهبود توان ذهنی برای یادگیری موضوعات جدید، درک بهتر و بهداشت روانی مطلوب‌تری بی‌بهره می‌ماندند. همچنین در این گروه سطح برخی از نشانگرهای التهابی در خون به مراقبت بیشتر از گروه دوم بود. دکتر «روماین مئوس» رئیس دپارتمان فیزیولوی انسانی در طب ورزش در دانشگاه وریج بلژیک در این باره خاطرنشان ساخت:‌ التهاب در مغز می‌تواند موجب بروز مشکلات و اختلالات روانی شود اما خوشبختانه به دلیل اینکه بدن یک مکانیزم ترمیمی‌و قوی دارد، این التهاب به مرور زمان از بین می‌رود و از آنجا که ورزش کردن برای انسان امری حیاتی است و نمی‌توان از آن صرف‌نظر کرد و زندگی بی‌تحرک را برگزید لذا در این مقاله چند دستورالعمل ساده برای ورزش کردن در شهرها مطرح شده تا بتوان اطمینان حاصل کرد که آلودگی هوا سلامت شما را به طور جدی به خطر نمی‌اندازد. قبل از شروع فعالیت این نکات را به خاطر بسپارید و به آنها عمل کنید: از باران و باد استقبال کنید چون در این شرایط آب‌ و هوایی جریان باد ذرات بسیار ریز آلاینده‌ها را با خود می‌برد و شما دیگر هنگام تحرک آن را استنشاق نخواهید کرد. از ورزش کردن در ساعات شلوغ و پرترافیک جدا پرهیز کنید هرچه تعداد خودروها و وسایل نقلیه در خیابان‌ها بیشتر باشد به معنی آلودگی بیشتر هواست. پارک‌های بزرگ را برای ورزش کردن انتخاب کنید. هرچه بین شما و خیابان تعداد درختان بیشتری وجود داشته باشد، آلودگی هوا کمتراست. به یاد داشته باشید که درخت‌ها هوا را پاک می‌کنند.

با پیاده‌روی تند از سرماخوردگی جلوگیری کنید

کلید مصون ماندن از سرماخوردگی در طول ماه‌های سرد سال،‌ ممکن است تنها ورزش منظم باشد.

بررسی‌ها نشان داده‌اند افرادی که چهار بار یا بیشتر در هفته و هر بار حداقل 45 دقیقه ورزش می‌کنند، 25 تا 50 درصد کمتر به علت مریضی، از رفتن به سر کار باز می‌مانند.

 "این کاهش در میزان بیماری، بسیار بیشتر از مقداری است که یک دارو یا قرص می‌تواند ایجاد کند."

 "تنها لازم است یک جفت کفش پیاده‌روی بخرید و به پیاده‌روی بپردازید تا باعث مصون ماندن شما از سرماخوردگی که یکی از بیماری‌های شایع زمستان است، شود."

اما اگر قبلا سرما خورده باشید، چه باید کنید. نیمن این پیشنهادات را برای شما دارد:

- اگر علائم سرماخوردگی، فقط در سرتان است، و به سینه‌تان سرایت نکرده است، می‌توانید به ورزش‌تان ادامه دهید.

- به خودتان بیش از حد فشار نیاورید. این امر به معنای آن است که ندوید: تنها پیاده‌روی کنید. بررسی‌ها نشان نداده‌اند که ورزش ملایم برای سرماخوردگی بد باشد.

- اگر علائم سرماخوردگی ‌تان شدید و بیشتر از حد آبریزش بینی است، در رختخواب بمانید. این توصیه برای مواردی است که سرماخوردگی به سینه‌تان ریخته است، بدن درد شدید و یا تب دارید.

- بزرگ‌شدن غدد لنفاوی هم مشکل جدی‌تری را نشان می‌دهد و بهتر است استراحت کنید.

- به جز موارد سرماخوردگی خفیف، در دوران بهبودی از بیماری هم بهتر است ورزش را کنار بگذارید. پیش از شروع دوباره ورزش یکی دو هفته استراحت کنید.

- و بالاخره آخرین توصیه اینکه، پیش از زدن واکسن آنفلوآنزا ورزش کنید، زیرا پژوهش‌ها نشان داده است که فعالیت بدنی در درازمدت، سیستم ایمنی بدن شما را تقویت خواهد کرد.

20 نکته برای یک پیاده‌روی سالم

تعداد زیادی از پزشکان مشوق هر نوع پیاده‌روی هستند. پیاده‌روی بروز بیماری‌های قلبی را کاهش می ‌دهد و راه مطمئنی برای حفظ تناسب اندام و در نتیجه سلامت بیشتر است. دیگر اینکه پیاده‌روی کاری است آسان که می ‌توانید به راحتی برای آن برنامه‌ریزی کنید.

در اینجا به چند نکته که شما را در مسیر پیاده‌روی صحیح قرار می ‌دهد، اشاره می‌ کنیم:

3 نکته درباره کفش مناسب برای پیاده‌روی

1) از یک جفت کفش راحت و کاملا اندازه شروع می‌ کنیم. می ‌توانید از یک فروشگاه مطمئن کفش ورزشی مناسب تهیه کنید. توجه کنید که کفش، کف طبی متناسب با گودی کف پا و کناره‌هایی محکم داشته باشد. از آنجایی که اغلب، یک پا کمی بزرگ تر از پای دیگر است، کفش خود را متناسب با اندازه پای بزرگ تر خود انتخاب کنید.

2) جوراب‌هایی را انتخاب کنید که بیشتر می‌ پسندید. ممکن است شما جوراب هایی با بافت متراکم و ضخیم انتخاب کنید که چسبان هستند و از میزان اصطکاک پا و کفش کم می ‌کنند و یا نوع نازک که جاذب رطوبت هستند و یا نوع نخی را ترجیح دهید.

3) لباس‌های آزاد و راحت بپوشید و اگر هوا سرد است، به جای یک پوشش ضخیم، از چند پوشش نازک و سبک استفاده کنید تا بتوانید پس از گرم شدن از تعداد آنها کم کنید.

8 نکته برای شروع حرکت

1) با یک میزان متناسب و نسبتا کوتاه، پیاده روی را شروع کنید، برای مثال 15 تا 20 دقیقه با سرعت متوسط راه بروید.

2) پیاده‌روی شما باید شامل سه بخش باشد: گرم کردن، طی کردن مسافت مورد نظر و خنک کردن بدن.

3) برای گرم شدن، پنج دقیقه اول را با سرعت کم، در حدود نصف سرعت عادی خودتان راه بروید. سپس مکث کنید و مقداری حرکات کششی انجام دهید. تمرکز حرکات‌تان روی مچ پا، ران‌ها و پشت ساق پا باشد. این کار موجب نرمی و انعطاف‌پذیری ماهیچه‌هایتان می ‌شود. اما توجه کنید که این کار تنها در صورتی مفید است که بدن‌تان را گرم کرده باشید. کشش‌ها باید آرام و با مکث باشد و فشار بیش از حد بر ماهیچه‌ها وارد نکند.

4) پس از حرکات کششی، با سرعت عادی شروع به راه رفتن کنید. سرعت و مسافت پیاده‌روی باید متناسب با سن و شرایط عمومی بدن‌تان باشد. هرگز از حد تعادل خارج نشوید. زمانی که قادر باشید بدون تنگی نفس هنگام راه رفتن گفتگو کنید، یعنی سرعت مناسبی دارید.

5) شانه‌های خود را عقب نگه دارید و عضلات خود را آزاد کنید. بگذارید دست‌هایتان آزادانه در کنارتان تاب بخورند.

6) قدم‌های خود را به صورت پاشنه – پنجه بردارید. کف پا را بر زمین نکوبید.

7) گام‌های منظم بردارید تا سرعت‌تان یکنواخت باشد.

8) در پنج دقیقه آخر پیاده‌روی، به تدریج گام‌هایتان را کوتاه و سرعت‌تان را کم کنید تا به سرعت اولیه زمان گرم کردن برسید. پیاده‌روی خود را با انجام تعدادی حرکت کششی تمام کنید. این کار ماهیچه‌ها را از انقباض خارج کرده و ضربان قلب را به حالت طبیعی برمی‌ گرداند.

5 نکته برای انتخاب سرعت مناسب

1) به تدریج به زمان پیاده‌روی خود اضافه کنید.  برای مثال، در طول یک هفته، پنج دقیقه به زمان آن بیفزایید.

2) هنگامی که زمان پیاده‌روی شما به 30 دقیقه یا بیشتر رسید، سعی کنید مسافت حرکت خود را در همین چارچوب زمانی افزایش دهید.

3) برای به دست آوردن بهترین نتیجه، حداقل چهار مرتبه در هفته و هر بار به مدت 20 دقیقه یا بیشتر پیاده‌روی کنید.

4) حرکات کششی را هرگز حذف نکنید.

5) از هر فرصتی برای بیشتر راه رفتن استفاده کنید، حتی اگر در این حد باشد که در مدت پخش تبلیغات از تلویزیون از جای خود بلند شوید و کاری انجام دهید (یادتان باشد که این کار رفتن به سراغ یخچال نباشد!)

4 نکته برای پیشگیری از صدمات احتمالی

1) بی‌ثباتی یکی از دلایل اصلی بروز صدمات بدنی در ورزش است. کلید موفقیت، در افزایش تدریجی شدت و مقدار (زمان و مسافت) است. ممکن است در جلسه اول پیاده‌روی در ماهیچه‌های خود احساس کوفتگی کنید، که طبیعی است و در عرض 24 تا 48 ساعت برطرف می ‌شود.

2) مراقب باشید که زودتر از موعد مناسب، زمان، سرعت و مسافت پیاده‌روی خود را افزایش ندهید.

3) اگر برای مدت چند هفته به دلیلی موفق به پیاده‌روی نشدید، انتظار نداشته باشید که بتوانید با همان سرعت و قدرت گذشته ادامه دهید، چون مدتی زمان برای بازگشت به حالت قبلی لازم است.

4) در صورتی که پاشنه کفش‌هایتان ساییده شده است، به خصوص اگر این ساییدگی نامنظم است، باید به فکر تهیه کفش جدید باشید.

ورزش از دیدگاه رهبر معظم انقلاب

بیانات امام خمینی(ره) در مورد ورزش

 

نعمت ورزش کردن

من خودم ورزشکار نیستم اما ورزشکارها را دوست دارم «اُحب الصالحین و لست منهم».

از خدای تبارک و تعالی خواهانم که شما جوان ها را که ذخیره ی این کشور هستید و مایه ی امید ملت و اسلام هستید هرچه بیشتر موفق کند که در همه ی ابعاد انسانی ورزش کنید. یک بعدش این بعدی است که شما متخصص در آن هستید و امید است که بعدهای دیگری هم که انسان دارد و انسانیت دارد در شما رشد کند.

ورزشکارها همیشه اینطور بودند که یک روح سالمی داشتند، از باب اینکه توجه به شهوات و لذات نداشتند، توجه به یک فعالیت جسمی داشتند که عقل سالم در بدن سالم است.

شما اگر دقت کنید در حال جامعه ها و طبقات جامعه می بینید که آن هایی که در عیش و عشرت می گذرانند، حقیقتاً عیش و عشرت نیست؛ بدنها افسرده، روحها پژمرده و کسالت سرتا پای آنها را گرفته است. اگر دو ساعت عشرت می کنند، بیست و دو ساعت در ناراحتی او هستند. آنهایی که اهل خدا هستند، توجه به خدا دارند، ورزش جسمی می کنند و ورزش روحی؛ آنها در تمام مدت، اشخاصی هستند که پژمردگی و افسردگی در آنها نیست، و این یک نعمتی است از خدای تبارک و تعالی، که خداوند نصیب همه بکند، ان شاءالله.

ورزشکاران نمونه و صدور انقلاب

شما نمونه باشید در کشورهای دیگر، که شماها از جمهوری اسلامی هستید. ما امروز احتیاج به این داریم که اسلام را در هر جا تقویت کنیم و درهر جا پیاده کنیم و از مملکت خودمان اسلام را به جاهای دیگر به آن معنایی که در مملکت الان حاصل شده است صادر کنیم و یکی از وجه صدورش همین شما جوانها هستید که در سایر کشورها که می روید، جمعیتهای زیادی به تماشای شما و قدرتهای شما می آیند. باید طوری بکنید که این جمعیتهای زیاد را دعوت کنید عملاً به اسلام. در اعمالتان، در رفتارتان، در کردارتان طوری باشید که نمونه باشد برای جمهوری اسلامی، و جمهوری اسلامی با شما به جاهای دیگر هم ان شاءالله برود.

ملتها دوستدار حق و ارزشهای انسانی هستند

همه موفق و مؤید باشید و ادامه بدهید به کارتان و همان طوری که در ورزشکاری دارید قدم بر می دارید، برای ملتتان هم قدم بردارید و این هم برای ملت است،… شما بازوان قدرتمند این جامعه هستید…

ملتها با حق اند، ملتها با چیزهایی هستند که ارزشهای انسانی است. این دولتها هستند که بسیاری از آنها از این ارزشهای انسانی هیچ اطلاعی ندارند. شما هم وقتی که آنجاها می روید با ملتها تماس دارید و ملتها به تماشای شما می آیند. همان طوری که عرضه می دارید ارزشهای بدنی خودتان را، قدرتهای بدنی خودتان را و برای ایران ارزش قائل می شوید و ارزش ایران را به آنها حکایت و نمایش می دهید، ارزشهای اخلاقی، ارزشهای اعمالی، ارزشهای عقیدتی، اینها هم توسط خود شما ان شاءالله در آنجاها منتشر بشود. و در اینجا هم که هستید به خدمت این جامعه باشید.

جامعه ی ما احتیاج به جوانها دارد و خدمت جوانها. اسلام امروز احتیاج دارد به اینکه این جوانها که در اینجا هستند و زورمند و قدرتمند هستند و قدرت روحی هم دارند، اینها همه کوشش کنند تا این کشور از شر مفسدین نجات پیدا کند. خداوند همه شما را موفق و مؤید و منصور کند و برای ما نگه دارد.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

 

بهترین ورزش برای بیماران قلبی

بهترین ورزش برای بیماران قلبی

نتایج ارزیابی‌های بیشتر متخصصان بهداشت عمومی تایید می‌کند که این ورزش برای بیماران قلبی مفید است.

تای چی برای بیماران قلبی مفید است

 

 نتایج ارزیابی‌های بیشتر متخصصان بهداشت عمومی تایید می‌کند که ورزش رزمی تای چی برای بیماران قلبی مفید است.

 متخصصان مرکز پزشکی هاروارد در بررسی‌های اخیر خود دریافته‌اند بیمارانی که سابقه حمله قلبی داشته‌اند در صورتی که تمرینات تای چی را که یک ورزش سنتی چینی است، انجام دهند کیفیت زندگی آنها بهبود پیدا می‌کند.

این متخصصان روی سلامت 100 بیمار قلبی مطالعه کردند که نیمی از آنها در کلاس تمرینات تای چی و نیمی دیگر در کلاس مراقبت‌های قلبی ثبت نام کرده بودند.

به گزارش روزنامه ساندی تایمز، گروه اول فقط یک ساعت در هفته تمرینات تای چی را انجام می‌دادند. در پایان مطالعات معلوم شد گروهی که تمرینات تای چی را انجام داده بودند از نظر احساسی در وضعیت بهتری قرار داشتند.

بنابراین گزارش، تای چی در واقع نوعی هنر رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می‌شود.

به گفته کارشناسان، این ورزش در رده ورزش‌های رزمی ملایم قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می‌کنند.

 از فواید عمده تای چی می‌توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری و نرم شدن ماهیچه‌ها و زردپی‌ها، تمرکز و آرامش فکری، تقویت روحی و عصبی اشاره کرد.

مطالعات نشان می‌دهد که تای چی برای درمان بیماری‌های شدید، مزمن و حتی مشکلات ژنتیکی مفید و موثر است. برای مثال با تمرین تای چی می‌توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می‌تواند استرس را که عامل بسیاری از بیماری‌ها است، از بین ببرد.

تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می‌تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی در تمرینات تای چی نیز باعث می‌شود تا تمرکز فکری فرد افزایش پیدا کند و این توانایی به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می‌کند.

مشروح این ارزیابی‌ در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان آرشیو طب داخلی به چاپ رسیده است.

تأثیر ورزش بر دیابت

ورزش در درمان دیابت بسیار مؤثر است زیرا نه تنها باعث پایین آوردن قند خون و کاهش مقاومت بدن به انسولین میشود؛بلکه خطربیماریهای قلبی و عروقی و نیاز به دارو در دیابت نوع دو(دیابت غیر وابسته به انسولین)را کاهش میدهد.در دیابت نوع دو،ورزش تا حدود زیادی باعث افزایش حساسیت سلولها نسبت به انسولین و کاهش مقاومت به انسولین می شودو از آنجایی که این حساسیت ایجادشده به انسولین 48 ساعت بعد از ورزش ازبین میرود تکرار ورزش در دوره های منظم برای کاهش مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 لازم است.ورزش همچنین از اثر هورمونهای ضد انسولین می کاهد و باعث بهبود کنترل کلوگز بدن می شود .

دیابت نوع اول که در جریان آن یا انسولین تولید نمی شود یا به مقدار اندک تولید میشود.         

دیابت نوع دوم که در جریان ان انسولین تولید می گردد ولی بدن نمی تواند از آن استفاده کند .            

دیابت حاملگی

 اختلال در تحمل گلوکز

تمرینات هوازی نیاز به انسولین را کاهش می دهد

تحقیقات انجام شده بر روی بیماران دیابتی نشان میدهد که ورزش نقش مهمی در بهبود سلامت افراد دیابتی دارد ورزش؛کلوگز و کلیگوژن را در داخل ماهیچه های بدن می سوزاند و در حین و بعد از ورزش قند خون وارد ماهیچه ها می شود و سطح کلوگز و کلیگوژن را به حد طبیعی می رساند. همچنین وجود برنامه های منظم ورزش در بیماران دیابتی عکس العمل شدید انسولین را از بین میبردچون به عضلات و کبد عادت داده میشود که کلیگوژن بیشتری ذخیره کنند.  دیابت نوع دو،ورزش تا حدود زیادی باعث افزایش حساسیت سلولها نسبت به انسولین و کاهش مقاومت به انسولین می شودو از آنجایی که این حساسیت ایجادشده به انسولین 48 ساعت بعد از ورزش ازبین میرود تکرار ورزش در دوره های منظم برای کاهش مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 لازم است و همچنین در ورزشهای درازمدت مشاهده می شود که حساسیت سلولها به انسولین افزایش می یابد که این امر در بهبود وضعیت بیماران دیابت به خصوص بیماران دیابت غیر وابسته به انسولین با اهمیت است.یک برنامه صحیح کنترل بیماری قند در بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین به کاهش وزن این بیماران کمک می کند.کاهش وزن بر اثر ورزش باعث کاهش بافت چربی می شود بنابر این مقاومت به انسولین در سلولها کاهش و به این ترتیب مصرف داروهای خوراکی پایین اورنده قند خون کم می شود پزشکان اعتقاد دارند ورزش بیماران دیابتی باید به صورت هوازی باشد .تمرینات هوازی به تمریناتی گفته میشود که با مصرف اکسیژن توأم باشد.بهترین تمرین هوازی دویدن در مسافتهای طولانی و با آهنگ آرام است و این تمرینات شامل اسکی؛صحرانوردی؛شنا؛دویدن آرام؛دوچرخه سواری؛پیاده روی است.امروزه محققان دریافته اند که استراحت بیماران دیابتی کار نادرستی است.مطالعات نشان داده که استراحت بر روی تخت حد اقل به مدت 7 روز باعث اختلال در متابولیسم قند خون می شود

ورزش و دیابت نوع اول

بررسی ها روی اثر ورزش در افراد بالغ مبتلا به دیابت نوع 1 نتایج مثبتی داشت،بررسی کاستیل و همکارانش در یک گروه 12 نفری مبتلا به دیابت نوع 1 و مقایسه آنان با گروه شاهد و سالم پس از 10 هفته دوی استقامت نشان داد که غلظت قند خون ناشتا کاهش یافته بود.افراد مبتلا به دیابت نوع 1 پس از تمرینات بدنی حساسیت بیشتری نسبت به انسولین تزریق شده نشان دادند در مطالعه با کوبسن و همکارانش یک کاهش 12 درصدی در مقدار انسولین تجویری بیماران مورد مطالعه را ثابت کردبه نظر می رسد افزایش حساسیت انسولین به تعداد جلسات ورزشی و شدت ورزش وابسته باشد.ورزشهای شدید و سخت نهایتا برای 24 ساعت نیاز به انسولین را کاهش می دهندولی تمرینات مستمر و مداوم با شدت متوسط برای چند روز اثرات خود را در این زمینه به صورت پایدار نشان می دهند .برداشت ،انتقال و متابولیسم گلوکز بعد از ورزش افزایش می یابد و گاهی تا 48 ساعت پس از اخرین جلسه تمرین ادامه می یابد.

توصیه های عمومی فعالیت ورزشی ویژه دیابت نوع اول

ورزش در دیابت نوع 2

ارزش منحصر به فرد تمرینات ورزشی در افراد مبتلا به دیابت نوع  2:

توانمند شدن عظلات اسکلتی در برداشت گلوکز ،بدون آنکه نیاز به انسولین داشته باشند.این پاسخ برای عظلاتی که فعالیت ورزشی دارند جنبه اختصاصی دارد و به عظلات دیگر سرایت نمی کند.اگر تمرینات ورزشی از نظر مدت و شدت کافی باشند این ویژگی می تواند برای یک دوره زمان طولانی حفظ شود

اثرات و فوائد درمانی ورزش در افراد مبتلا به دیابت نوع 2

*کاهش سطح گلوکز و انسولین خون

* بهبود پاسخ ترشح انسولین به محرکهای خوراکی گلوکز

* بهبود حساسیت محیطی و کبدی نسبت به انسولین

*افزایش سطح سلامت بدن

* بهبود وضع چربی خون و کاهش فشار خون

*بهبود وضعیت روانی

توصیه های عمومی فعالیت ورزشی ویژه دیابت نوع اول

نوع	هوازی:پیاده روی،دوی نرم،دوچرخه سواری،اسکی،           قدرتی:برنامه های تمرینی دوره ای با استفاده از  وزنه های سبک با 10 تا 15 تکرار
شدت	60 تا90 درصدحداکثر تواتر قلبی یا 50 تا 85درصد حداکثر اکسیژن مصرفی
مدت	20 تا 60 دقیقه علاوه بر 5 تا 10 دقیقه برای گرم کردن و سرد کردن
دفعات	روزانه برای اطمینان از کنترل مطلوب گلوکز خون

ایدز و ورزش

ایدز یا عفونت ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) عفونت مزمنی است که باعث اختلالات متعدد ایمونولوژیکی از جمله افت تدریجی تعداد وعملکرد سلولهای TCD4 شده و در نتیجه به بروز نقص در عملکرد ایمنی و نارسایی آن منتهی می شود . ویروس HIV از طریق گیرنده های سطحی CD4 به داخل سلولهای T دسترسی پیدا کرده و پس از وارد کردن DNA ویروسی باعث مرگ سلول می شود . چون سلولهای T CD4 مهمترین جمعیت سلولی تنظیم کننده در انواع پاسخ های ایمنی سلولی واکتسابی می باشند تخلیه این سلول ها عواقب حادی در عملکرد ایمنی بر جای می گذارد .در واقع افراد آلوده به HIV نسبت به انواع عفونت های فرصت طلب واختلالات خود ایمنی مستعد هستند . در حال حاضر عفونت HIV حالت مزمنی است که ممکن است تا مدتها نیز غیر قابل تشخیص بوده و پس از 15-10 سال عفونت بدون علامت به صورت سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز ظاهر می شود. سندروم ایدز خطرات زیادی برای سلامتی میلیونها نفردر پی داشته است. علی رغم تحقیقات علمی زیادی که در دهه های گذشته انجام شده هنوز هیچ درمان و واکسن خاصی برای پیشگیری از آن کشف نشده و منجر به مرگ و میر انسانهای زیادی گردیده است.

ورزش و HIV :

فعالیت بدنی منظم تاثیرات سودمند بسیاری بر سلامت جسمانی و روانی انسانها اعمال می کند. اگرچه تمرینات بدنی منظم تغییرات مفیدی در بیماران مبتلا به ایدز ایجاد کرده ولی نحوه عمل آن مشخص نیست؛ چون تاثیرات فعالیت بدنی منظم و علائم بیماری ایدز با یکدیگر ترکیب می شوند. ارتباط بین فعالیت بدنی و عوامل بیماری زا نشان می دهد که با افزایش آمادگی جسمانی، منجر به کاهش عوامل بیماری زا می شود در نهایت این طور استنباط می شود که برنامه تمرینی منظم علاوه بر تغییرات سودمند در تعداد سلولهای CD4+ و ظرفیت های عملکردی، تاثیرات مرگ و میر و بیماری زا را در افراد مبتلا به ایدز به تاخیر می اندازد. متاسفانه ظرفیت هوازی افراد مبتلا به بیماری ایدز به دلایل، اختلال در عملکرد ریه ها، کم خونی، ضعف آمادگی جسمانی، اختلال در عملکرد قلب و عروق و محدودیت در تحویل اکسیژن به عضلات محیطی کاهش می یابد.نتایج بعضی از تحقیقات حاکی از آن است که آمادگی هوازی موجب افزایش تعداد سلولهایCD4+ سیستم ایمنی می شود،اما بعضی از تحقیقات نشان می دهند که حتی ترکیبی از تمرینات مقاومتی و آمادگی هوازی نیز تاثیری بر تعداد سلولهای CD4+ و فشار ویروسی ندارد. تغییرات مشاهده شده در تعداد سلولهای CD4+ سیستم ایمنی، تحت تاثیر وضعیت اقتصادی - اجتماعی افراد مبتلا نیز قرار می گیرد به طوری که افرادی که فشار اقتصادی- اجتماعی بیشتری در زندگی دارند تغییرات بیشتری در سلولهای CD4+ آنها رخ می دهد علاوه بر این، شدت فعالیت بدنی نیز در میزان تغییرات در سلولهای CD4+ تاثیر می گذارد. فعالیت بدنی باید از آستانه شدت خاصی برخوردار باشد که بر روی عوامل سیستم ایمنی تاثیر گذارد.

نتیجه : در نهایت این طور استنباط می شود که برنامه تمرینی منظم علاوه بر تغییرات سودمند در تعداد سلولهای CD4+ و ظرفیت های عملکردی، تاثیرات مرگ و میر و بیماری زا را در افراد مبتلا به ایدز به تاخیر می اندازد.

شواهد به دست آمده از افراد HIV مثبت نشان می دهد که ورزش منظم و متوسط احتمالأ باعث افزایش طول عمر و کیفیت زندگی بعد از آلودگی شده و تمرینات ورزشی ممکن است عملکرد ایمنی را در بیماران آلوده تقویت کند. در افراد آلوده به HIV به کرات کاهش وزن بخصوص در عضلات نگهدارنده ناشی از تحلیل عضلانی دیده می شود تصور می شود حفظ عضلات نگهدارنده مثل انجام تمرینات مقاومتی (با وزنه ) ممکن است در محدود کردن برخی از عواقب ناتوان کننده ناشی از بیماری موثر بوده واحتمالأ پیشرفت بیماری را کند می کند. در واقع افراد آلوده به HIV نسبت به انواع عفونت های فرصت طلب واختلالات خود ایمنی مستعد هستند . در حال حاضر عفونت HIV حالت مزمنی است که ممکن است تا مدتها نیز غیر قابل تشخیص بوده و پس از 15-10 سال عفونت بدون علامت به صورت سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز ظاهر می شود. در تحقیقی که ریگسبای و همکاران (1992)انجام دادند نتیجه گرفتند که پاسخ تطابقی ساخت پروتئین عضلات اسکلتی و عوامل عصبی-عضلانی در بیماران آلوده حفظ می شود وانجام تمرینات مقاومتی پیشرونده در مراحل اولیه ممکن است به مهار آتروفی عضلانی وافت قدرت عضلانی و قابلیت عملکردی در مراحل بعدی عفونت HIV کمک کند. در مطالعه دیگری روی گروه کوچکی از افراد آلوده که به میزان متوسط یا شدید دچار نارسایی ایمنی شده بودند افرادی که وارد برنامه تمرین شده وتا 24 هفته را کامل کرده بودند بهبودی قابل توجهی در VO2max و تهویه دقیقه ای و ضربان اکسیژن نشان دادند.همچنین یافته نشان می دهد که این افراد بعد از هر دو نوع تمرین استقامتی و قدرتی افزایش قابل توجهی در میزان توان هوازی و قدرت عضلانی و وزن بدون چربی آنها دیده می شود.

بیماری‌ها و ورزش

بیماری‌ها و ورزش (1)

 در این مقاله ابتدا به طور مختصر می پردازیم به تعریفی از بیماری و علائم و نشانه های آن و سپس تاثیر ورزش بر روی هر یک از آنها بررسی می شود و همچنین مدت زمان تمرین بیماران و ورزش های مناسب برای آن بیماری مطرح می شود..........

* بیماری دیابت

بیماری دیابت به دو نوع تقسیم می‌شود:

1. نوع اول یا وابسته به انسولین

2. نوع دوم یا غیروابسته به انسولین

نوع اول یا وابسته به انسولین بیشتر در جوانان دیده می‌شود. در این نوع دیابت ذخیره انسولین لوزالمعده کم است و بیمار بدون دریافت انسولین دچار عوارض متابولیکی آن می‌شود که مهم‌ترین آن اسیدی شدن خون است.

نوع دوم یا غیروابسته بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود. در این نوع دیابت ذخیره انسولین لوزالمعده کم یا انسولین با تأخیر ترشح می‌شود اما برای ادامه حیات قابل قبول است. تقریباً 90? افراد بیمار مبتلا به دیانت غیروابسته به انسولین هستند.

تأثیر ورزش در بیماران دیابتی

مشکل اصلی بیماران دیابتی مربوط به میزان قند خون بالای آنها است. پس می‌توان تا حدودی مشکلات این بیماران را با کنترل قند خون برطرف کرد. کنترل قند خون در بیماران دیابتی باعث جلوگیری از آسیب به چشم، کلیه،‌ قلب و اعصاب می‌شود. باید گفت یکی از فاکتورهای مثبت در کنترل قند خون بیماران دیابتی فعالیت بدنی مداوم و منظم است.

وجود برنامه‌های منظم ورزشی در بیماران دیابتی واکنش شدید انسولین را از بین می‌برد زیرا با ورزش عضلات و کبد عادت می‌کنند گلیکوژن بیشتری ذخیره کنند. باید به این نکته توجه کرد که ورزش بیماران دیابتی به صورت تمرین‌های هوازی است.

تقریباً 80%  از مبتلایان به دیابت غیروابسته به انسولین چاق هستند. متخصصان عامل اصلی مقاومت در برابر انسولین را بافت چربی می‌دانند. در این دسته از افراد سلول‌های چربی بزرگ می‌شوند و چربی در مرکز بدن متمرکز می‌شود اگر چربی بدن کم شود مقاومت انسولین نیز می‌تواند کاهش یابد بنابراین چربی بدن از طریق کاهش وزن یکی از راه‌های اصلی درمان بیماران دیابتی نوع دوم محسوب می‌شود که از طریق ورزش منظم قابل اجرا است.

افراد دیابتی باید ورزش را قسمتی از روش درمان بیماری خود بدانند و به طور دایم به ورزش بپردازند. ورزش تأثیرات مثبت جسمی و روحی روانی زیادی دارد که به طور مستقیم یا غیرمستقیم روی سطح قند خون و در نتیجه سلامت بیماران تأثیر می‌گذارد.

اغلب این بیماران می‌توانند با استفاده مناسب از وسایل اندازه‌گیری قند خون در خانه فعالیت منظمی داشته باشند. ورزش منظم ممکن است در کنترل بهتر قند خون افراد دیابتی نیز تأثیر بگذارد.

* بیماری آسم

آسم ایجاد شده به وسیله ورزش عبارت است از افزایش مقاومت راه‌های هوایی که به وسیله ورزش ایجاد می‌شود.

در اغلب بیماران آسمی فعالیت ورزشی باعث شروع حمله آسم می‌شود و در برخی نیز ورزش تنها عامل ایجادکننده حمله است. هنگامی که ورزش باعث حمله آسم می‌شود تغییرات ایجاد شده در فانکشن (عملکرد) ریه شبیه حمله آسم معمولی است و علایم آن با دیگر انواع حمله‌های آسم تفاوتی ندارد و تنها تفاوت آن مدت‌زمان کوتاه‌تر آن است.

آسم ایجاد شده به وسیله ورزش می‌تواند در هر سنی ایجاد شود. این بیماری در بین جوانان و بزرگسالان به یک نسبت دیده می‌شود. شیوع این نوع آسم در بچه‌های 12 ساله 7/7%  گزارش شده است. زمان کوتاهی پس از شروع فعالیت ورزشی برونش‌ها گشاد می‌شوند و سپس انقباض برونش ایجاد شده باعث حمله آسم می‌شود.

ایجاد و شدت حمله ایجاد شده به وسیله ورزش به عوامل زیر بستگی دارد:

1. سطحی از تعداد تنفس که طی ورزش منجر به حمله آسم می‌شود.

2. میزان باقی ماندن در آن سطح

3. میزان رطوبت هوایی که طی ورزش استنشاق می‌شود.

تنفس از راه بینی هنگام ورزش

مخاط بینی نقش عمده‌ای در تغییرات محتوایی آب و دمای هوای دم دارد بنابراین هنگام ورزش تنفس از راه بینی نسبت به تنفس از راه دهان باعث می‌شود حمله آسم شدت کمتری داشته باشد. برخی از بیماران آسمی به دلیل مشکلاتی که در بینی خود دارند مجبورند از راه دهان تنفس کنند که البته درمان این مشکل و تنفس از راه بینی می‌تواند در بهبود حملات به آنها کمک کند.

نوع ورزش برای بیماران آسمی

شرکت مستمر و منظم در برنامه آمادگی جسمانی وابسته به میزان علاقه فرد است. بنابراین باید ورزش و فعالیتی را برای بیمار انتخاب کرد که برای او لذت‌بخش باشد البته با در نظر گرفتن این نکته که برای بیماران آسمی باید تنها فعالیت‌های هوازی را انتخاب کرد.

شنا کمتر باعث ایجاد آسم می‌شود و حتی در بهبود وضعیت قلبی نیز بسیار مؤثر است. البته برخی از بیماران هنگام شنا به دلیل حساسیت به کلر موجود در آب استخر میزان حملاتشان افزایش می‌یابد.

*بیماری کهیر

طی فعالیت ورزشی ممکن است عوامل مختلف فیزیکی ایجادکننده کهیر وجود داشته باشند. شکل‌های گوناگونی از کهیرهای فیزیکی با مکانیسم‌های مختلف وجود دارند که بعضی از عوامل آن در معرض سرما، نور، یا آب قرار گرفتن به هنگام ورزش است. از طرف دیگر ورزش نیز می‌تواند به تنهایی عاملی برای ایجاد کهیر باشد.

علایم مشخصه کهیر عبارت است از: گرمی، قرمزی، خارش پوستی، ورم، حنجره، اسپاسم برونش و کاهش فشار خون.

مطالعات نشان می‌دهد بیشتر ورزشکارانی که دچار کهیر شده‌اند در بین رشته‌های دو و میدانی، تنیس، شنا، اسکی و دوچرخه‌سواری بوده‌اند.

منابع : مقالات دکتر جک.اج ویلمور، کتاب بیماری های دکتر گایتون