اتیولوژی(علل)
پارونیشیا یا عقربک، عفونت پوست کنار ناخن Nail fold بوده و شایعترین عفونت دست است عوامل آناتومیک و رفتاری بسیاری درعفونت وفرورفتگی ناخن دخیل هستند که از آن جمله میتوان به تروماهاوصدمات ورزشی،کفش تنگ ونامناسب،کوتاه کردن نادرست ناخن،استعداد ژنتیکی، تعریق بیش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد میتوان آنها را در چند دسته خلاصه کرد:
- نگهداری نامناسب: مراقبت نامناسب از انگشتان و ناخنها زمینه فرورفتن ناخن را در بافت اطرافش بهوجود میآورد. بسیار کوتاه کردن ناخن و گرفتن آن از نزدیک بستر ناخن، گرد کوتاه کردن ناخن، کندن گوشههای آن، کندن ناخن با دست به جای استفاده از قیچی مخصوص یا ناخنگیر، همه از مثالهای نگهداری نامناسب از ناخن هستند.
- کفش نامناسب: استفاده از کفشهای تنگ، دارای پنجه کوتاه، کفشهای باریک، کفشهایی با شماره کوچکتر، پوشیدن کفشهای پاشنه بلند که فشار را روی پنجه و انگشتان متمرکز میکند و حتی پوشیدن جورابهای تنگ باعث میشوند انگشتان بیشتر از حد طبیعی تحت فشار قرار بگیرند و زمینه ناخن فرورونده ایجاد شود.
- آسیب به ناخنها: هر نوع فشار و یا ضربه به انگشتان و ناخنها میتواند باعث فرورفتن ناخن به داخل گوشت شود. لگد زدن با نوک پنجه، روی پنجه راه رفتن، انداختن وسایل سنگین روی انگشتان و ایجاد زخم یا جراحت در بافت انگشتان باعث میشود ناخن به داخل گوشت کنار خود رشد کند و ناخن فرورونده ایجاد شود. آسیبها و جراحات مختلف به ناخنها همچنین باعث میشود بعد از بهبود اولیه، ناخن فرم طبیعی خود را از دست بدهد و یا کلفتتر شود و مستعد بیماری شود.این موارددرورزشکاران وافرادی که کارهای سخت انجام میدهند شایع است.
- مشکلات ناخن و انگشتان: اصلیترین علت بهوجود آمدن ناخن فرورونده، مشکلات ساختاری خود ناخن است. ناخنهایی که قوس بیشتری دارند، بیشتر از ناخنهای تخت مستعد این بیماری هستند. بعضی ناخنها هم بهطور ژنتیکی گوشههای فرورونده دارند یا سرپایین هستند. مشکلات ساختاری ناخنها ممکن است در اثر بیماریها هم باشد و یا بهخاطر ضربه بهوجود آمده باشد، اما اغلب ژنتیکی است. انگشتان چاق و گوشتالو که بافت آنها در فشار از دوطرف ناخن بالا میزند و یا انگشتانی که به سمت پایین خم میشوند هم میتوانند باعث ناخن فرورونده باشند. اضافه وزن وچاقی مفرط هم یکی ازعلل مهم ابتلابه این بیماری است.
علائم ناخن فرو رونده چیست؟
درد اصلیترین و آزارندهترین علامت پارونیشیا و ناخن فرو رونده است. فرو رفتن ناخن در بافت کناری باعث تغییر رنگ آن و تا حدودی تیرهتر شدن بافت میشود. درد ناخن فرو رونده با ایجاد فشار ناشی از پوشیدن کفش شدت بیشتری پیدا میکند و بهطور کلی ناخن مبتلا، به هر نوع فشاری حساس است. در مراحل پیشرفته بیماری، ناخن حتی نمیتواند وزن یک ملحفه را هم روی خود تحمل کند. ضربه زدن به ناخن فرو رفته میتواند باعث ایجاد یک درد بسیار شدید و تیر کشنده شود که تا ساق تیر میکشد. فرو رفتن ناخن در بافت به عنوان یک جسم خارجی میتواند زمینه را برای عفونت و التهاب ناشی از آن هم آماده کند و بعد از مدتی قرمزی، تورم و گرمی هم که علامت سلولیت است به علائم ناخن فرو رونده اضافه میشود.ترشح چرکی، ترشح مایع سفیدرنگ و آبکی از ناخن و همچنین ترشحات خونآلود هم از دیگر علائم این بیماری است. بافت اطراف ناخن هم در این بیماری حتی در صورت وجود نداشتن عفونت هم بهخاطر التهاب متورم میشود. در مراحل پیشرفته در شرایط نرمال و درحالیکه به انگشت هیچ فشاری هم وارد نمیشود رشد تدریجی ناخن به داخل بافت هم ایجاد درد میکند
عوامل افزایشدهنده خطر:
۱. دیابت شیرین
۲. آسیب اطراف ناخن انگشتان دست
۳. تماس شغلی با رطوبت مداوم (نظیر مشاغل ظرفشویی، لباسشویی، اتومبیلشویی و خدمتکاری منازل)
عواقب مورد انتظار:
۱. عود بیماری در هر دو نوع پارنیشیا شایع است.
۲. پارونیشیای باکتریایی با دو هفته درمان معالجه میشود.
۳. پارونیشیای قارچی مزمن بوده و بهبود آن ممکن است به 6 ماه درمان نیاز داشته باشد.
عوارض احتمالی:
در صورت عدم درمان ممکن است آسیب دایمی به ناخن یا بستر ناخن وارد شده و ممکن است عفونت به داخل استخوان انگشت یا جریان خون گسترش یابد.
پارونیشیای حاد:
این حالت
به صورت تورم و درد ناگهانی همراه با تجمع و ترشح چرک تظاهر میکند . در
پارو نیشیای حاد معمولا صفحه ناخن دچار تغییر نمیشود.علت پارونیشیای حاد
غالبا عفونت میکروبی است .
پارونیشیای مزمن:
این
حالت سیر ناگهانی ندارد. بلکه نسج اطراف ناخن به شکل تدریجی ملتهب میشود .
درد علامت غالب نیست و بیشتر بیمار سوزش و خارش دارد. اکثرا با تغییرات
صفحه ناخن مانند شیارها و ناهمواریهای صفحه ناخن نیز همراه است. رطوبت و
تماس با مواد شیمیایی و شوینده نقش مهمی در بروز پارونیشیای مزمن دارد. در
اکثر موارد قارچهای مخمری و گاها عفونتهای میکروبی عامل ایجاد کننده یا
تشدید کننده آن هستند.
پیشگیری از پارونیشیا
بهترین راه جلوگیری از بروز پارو نیشیا خشک نگه داشتن دستها و جلوگیری از خیس بودن مداوم پوست دستها ست. جلوگیری از تماس با مواد شیمیایی و شوینده ، استفاده از دستکشهای مناسب و نیز استفاده از کرمهای مرطوب کننده نیز اهمیت دارند.استفاده از روشهای نامناسب آرایش ناخن باید محدود شود و از آسیب رساندن به پوست اطراف ناخن خودداری شود.در موارد پارونیشیای حاد غالبل نیاز به درمان آنتی بیوتیکی و گاها درناژ چرک است . ودر موارد مزمن از داروهای ضد قارچ و استرویداستفاده میشود.
برای درمان عفونت ناشی از پارونیشیا از آنتی بیوتیک استفاده میشود. در مواردی که تجمع چرک در گوشه ناخن وجود داشته باشد ممکن است نیاز به عمل جراحی کوچکی وجود داشته باشد. در این عمل جراحی پزشک معالج آبسه گوشه ناخن را شکاف داده تا چرک آن تخلیه شود و ممکن است نیاز باشد تا قسمت کوچکی از گوشه ناخن هم برداشته شود.قرار دادن دست در آب گرم روزی سه بار و هر بار 15 دقیقه هم مفید است. بهتر است آب حاوی صابون یا موارد ضد باکتریایی باشد.در موارد پارونیشیای قارچی درمان بصورت استفاده از داروهای ضد قارچ است و بیمار باید سعی کند تا حد امکان دست خود را خشک نگه داری کند.پارونیشیای باکتریایی معمولا به راحتی درمان میشود ولی نوع قارچی آن به درمان مقاومتر بوده و ممکن است نیاز به چند ماه زمان برای درمان داشته باشد. در صورت شدید شدن عفونت ممکن است آبسه گوشه ناخن گسترش یافته و عفونت به تاندون یا استخوان و یا حتی جریان خون گسترش یابد. در عفونت های مقاوم ممکن است ناخن تغییر شکل دائمی پیدا کند.
برای پیشگیری از ابتلا به پارونیشیا باید به نکات زیر دقت شود
-از ناخن و پوست اطراف آن مراقبت کامل کنید
-ناخن خود را نجوید و گوشه آنرا نکنید
-مراقب باشید دستتان در معرض مایعات و پودرهای ظرفشویی قرار نگیرد. دستکش های لاستیکی با پوشش داخلی نخی مناسب ترین وسیله برای اینکار هسند
-برای آرایش ناخن خود از وسایل شخصی استفاده کنید
-ناخن های دست را هفته ای یکبار و ناخن های پا را ماهی یکبار کوتاه کنید
- از ناخن گیر تیز استفاده کنید و گوشه های ناخن را گرد کنید
- پوست اطراف ناخن را به هیچ وجه دستکاری نکنید
-دست خود را خشک نگه داشته و در معرض رطوبت دائم قرار ندهید. به مدت طولانی از دستکش یا از ناخن مصنوعی استفاده نکنید.
درمان جراحی:
دراین روش بعد از آماده سازی وضدعفونی ناحیه عمل ماده بی حسی در دو طرف دیستال انگشت به اندازه کافی تزریق میشود وناخن فرورفته تا عمق ناخن و ماتریکس بریده وخارج شده وبا متد ویژه سلولهای ماتریکس برداشت میشود اگر این جراحی با دقت وروش اختصاصی انجام نشوداحتمال عود بیماری وجود دارد.این روش درد کمی را به دنبال دارد و مصرف داروی مسکن خوراکی بعد از انجام درمان میتواند آن را به کلی از بین ببرد. تجویز آنتیبیوتیکهای مناسب باعث میشود عفونت به طور کامل درمان شود. هدف اصلی این روش جلوگیری از رشد ناخن به داخل بستر است. این روش جراحی جای زخم به جای نمیگذارد و شکل ناخن را تغییر نمیدهد. احتمال عود مجدد بیماری هم در این روش در مقایسه با روشهای دیگر که در آن لبه ناخن جدا میشود و یا ناخن به طور کلی برداشته میشود کمتر است.پس ازجراحی پانسمان انجام شده ولازم است یک روز درمیان پانسمان تعویض شود،2تا3بارپانسمان کافیست.
نکته مهم:کشیدن کامل ناخن درمان این بیماری نیست وتوصیه میشودازاین روش اجتناب گردد چون بعد از مدتی ناخن دوباره رشد میکند و ممکن است بد شکل و یا به سمت بالا رشد کند و دوباره مستعد بیماری پارونیشیاو ناخن فرورونده شود.
بهداشت پوست
-از خستگی زیاد، کم خوابی ، استرس و عصبانیت بپرهیزیم.
-از اخم کردن ، انداختن چین و چروک و کشیدن پوست صورت خودداری کنیم.
-هنگام حرف زدن و فکر کردن به عضلات صورت فشار نیاوریم.
-اگر
هنگام نگرانی ، هیجان ، تفکر و ... عضلات چهره را به شکل خاصی تغییر
دادهایم ، به محض آن که متوجه شدیم ، وضع عادی به صورت خود بدهیم.
-آشامیدن 8-5 لیوان آب در طول روز باعث شفاف شدن پوست شده ، سموم را از بدن دفع میکند.
-از مواد غذایی سرشار از ویتامین ، غذاهای کم چرب و تازه، میوه ، سبزی و لبنیات استفاده کنیم.
-افزایش و کاهش متناوب وزن ، اثر نامطلوبی بر پوست خواهد داشت، بنابراین مراقب وزن خود باشیم.
-از لوازم آرایشی بدلیل اختلال در فعالیتهای طبیعی پوست کمتر استفاده کنیم.
-اشعه ماوراء بنفش نور خورشید، موثرترین عامل در ایجاد پیری و لکهای پوستی است.
-هرگز
بدون استفاده از کرمهای ضد آفتاب متناسب با نوع پوست خود و با) SPF ضریب
محافظت در برابر آفتاب ) بالای 15 در معرض تابش نور آفتاب قرار نگیریم،
زیرا باعث ایجاد مشکلات پوستی از جمله خشکی پوست ، سوختگی و سرطان پوست
میشود.
-هر نوع ضدآفتاب با هر ) SPF ضریب محافظت در برابر آفتاب ) ،
بیشتر از سه ساعت روی پوست موثر نیست و باید بعد از 3 ساعت مجدداً استفاده
کنیم
-بیشترین مقدار اشعه خورشید در فاصله زمانی 10 صبح تا 3 بعدازظهر
به زمین میرسد. بهتر است در این فاصله زمانی از قرار گرفتن مستقیم در
برابر اشعه آفتاب خودداری کنیم.
-برای حفاظت کامل پوست در برابر تشعشات
مضر نور خورشید، علاوه بر مصرف کرم های ضد آفتاب از پوششهایی مانند کلاه ،
لباسهای آستین دار و دستکش استفاده کنیم.
-در صورت داشتن پوستی چرب،
هرگز بدون مشورت با پزشک یا متخصص پوست از هر صابونی برای شستن صورت خود
استفاده نکنیم زیرا صابونهایی که مواد قلیایی بالایی دارند میتوانند سبب
آسیب شدید پوستی شوند.
-گرد و غبار و دودی که در پایان روز روی پوست
مینشیند هر شب با کمک مواد پاک کننده کاملاً تمیز کنیم و سپس کرم مرطوب
کننده مصرف نماییم.
-در صورت بروز هرگونه تغییر در شکل و قوام پوست و خالهای پوستی ، بلافاصله به متخصص پوست مراجعه کنیم.
-بعد
از سن 30 سالگی، برای جلوگیری از پیدایش تغییرات سنی غیرقابل برگشت، حتماً
از کرمهای مناسب و حافظ قوام پوست صورت و دور چشم و لب استفاده کنیم.
-فقط از محصولات آرایشی _ بهداشتی شناخته شده و معتبر استفاده کنیم
-در
صورت حساسیت وخارش پوست بدنبال مصرف محصولات آرایشی _ بهداشتی ، مصرف آن
را متوقف نماییم و از محصول ملایمتری ( با توصیه پزشک) استفاه کنیم.
-هرگز
بدون شستن آرایش صورت به رختخواب نرویم، زیرا خوابیدن با صورت آرایش کرده،
علاوه بر فشار بر پوست و پیری زودرس سبب پف آلود نمودن پوست صورت در صبح
روز بعد نیز میشود.
-بعد از تعریق و انجام فعالیتهای ورزشی حتماً
استحمام کنیم، تا چربی، مواد سمی و دفعی ناشی از تعریق پوست شسته شوند و
سپس از یک مرطوب کننده مناسب برای بازگرداندن رطوبت به پوست استفاده کنیم،
-در صورت داشتن پوست خشک ، بهتر است از کرمهای چرب کننده نیز استفاده نمایید.
-برای انجام اعمال جراحی و زیبایی، به پزشک متخصص مراجعه کنیم و از مراجعه به افراد غیر متخصص بپرهیزیم.
بهدنبال کاهش دما و رطوبت هوا در فصول پاییز و زمستان، پوست بدن بسیاری از افراد در معرض خشکى، آزردگى و ترکخوردگى قرار گرفته و لطافت و شادابى خود را از دست می دهد.
از آنجا که در فصل پاییز و زمستان، بدن تعریق چندانی ندارد و پوست مرطوب نمیشود، خشکی آن بیشتر جلب توجه میکند. همچنین وسایل گرمایشی که بیشتر در قالب تهویه مرکزی (پکیج و شوفاژ) به کار گرفته میشود، هوای داخل مکانهای بسته را بسیار خشک میکند و به از دست رفتن آب پوست بدن منجر میشود.
در این میان آب و هوای خشک شهرهایی چون تهران، قم و اصفهان نیز بر اثرات ناشی از هوای خشک و سرد میافزاید.
در چنین شرایطی بهترین راهکار، کاهش اثرات ناشی از خشکی هوا، بهرهگیری از روشهایی ساده و موثر برای مرطوب نگهداشتن سطح پوست، بخصوص در مناطقی از پوست است که غدد چربی کمتری در آنها وجود دارد و بیشتر در معرض آسیب است.
یکی از راهکارهای بسیار مهم برای مقابله با خشکی پوست در فصل سرما، کاهش دفعات استحمام و استفادهنکردن از هر نوع شویندهای هنگام استحمام، بجز در مناطقی از پوست است که بر اثر تعریق بوی نامطبوعی به خود گرفته است.
پوستتان چرب است یا خشک؟
آنچه مسلم است پوست افراد مختلف از نظر چرب یا خشک بودن متفاوت است، بنابراین ممکن است تنها برخی از افراد از خشکی پوستشان در پاییز و زمستان گلهمند باشند. البته همین افراد هنگام مراجعت به مناطق شمالی یا جنوبی کشور که هوا مرطوبتر است، خشکی کمتری را در پوستشان احساس میکنند.
جالب است بدانید که تراکم این غدد در مناطق مودار بدن چون سر و صورت و پشت بیشتر و در اندامهای دیگر کمتر است؛ اما نکته مهمتر آن است که کودکان (پیشازسنبلوغ) و کهنسالان بیشتر در معرض آسیبهای ناشی از خشکی پوست قرار دارند؛ چون در کودکان، غدد چربی ساز هنوز فعال نشده و در افراد مسن این غدد، فعالیت خود را از دست داده است.
شاید یکی از سادهترین راهکارها برای افزایش رطوبت هوای داخل منزل یا محل کارتان، استفاده از دستگاه بخور است.
همچنین از آنجایى که خشکى هوا، پوست را بیشتر مستعد آسیب ناشى از تابش اشعه فرابنفش خورشید مى کند، از این رو لازم است در مناطقی از بدن که در معرض تابش آفتاب قرار مىگیرد (دستها و صورت) از کرم هاى ضد آفتاب با پوشش حفاظتی حداقل 15 (SPF) استفاده شود.
پوشیدن یک لباسزیر نخی برای جلوگیری از تماس لباسهای پرزدار (پشمی و بافتنی) در کودکان و حتی بزرگسالان در جلوگیری از بروز حساسیتهای پوستی و خشک شدن بیشتر پوست بسیار موثر است.
همچنین پوشاندن دستها با دستکش و پوشیدن کفشهای مناسب (مثل بوت و چکمه) که آب در آنها نفوذ نکند، در کنار پوشاندن بینی، گونه و لبها با یک شالگردن نرم در حفاظت از نقاط آسیبپذیر بدن در برابر سرما بسیار موثر است.
استحمام با آبداغ به همه افراد و بخصوص کسانی که پوست خشک دارند توصیه نمیشود،
این دسته از افراد باید حداقل استفاده را در دفعات استحمامشان داشته باشند. اگر هم از شویندهای استفاده میکنند، شوینده کرمدار و غیرصابونی باشد. همچنین پس از استحمام باید قسمتهای خشک بدنشان را با روغن زیتون، بادام یا روغنهای بدن دیگر چرب کنند.
چربی پوستتان به تغذیه ربطی ندارد
شاید بسیاری بر این باور باشند که نوع تغذیه میتواند از خشکی پوستشان بکاهد؛ اما واقعیت آن است که ساختهشدن چربی پوست با نوع تغذیه مرتبط نیست، پس برنامه تغذیهای خاصی در این ارتباط وجود ندارد.
استفاده از مکملهای غذایی (مولتیویتامینها) نیز نمیتواند در کاهش آسیبپذیری پوستهای خشک در برابر سرما کمک کند، اما مصرف میوه و سبزیجات (بخصوص میوهها و سبزیجات حاوی ویتامین C و A ) و نوشیدن آب در رژیم غذایی روزانه در تمام فصول توصیه میشود.
پوست دست و پایتان را از یاد نبرید
نوک بینی، لب و انگشتان دست و پا از آسیبپذیرترین نقاط بدن در مقابل سرمای شدید است؛ یعنی واکنش دفاعی بدن در مقابل سرما، تنگ کردن عروق سطحی برای جلوگیری از دفع حرارت بدن از طریق پوست است و در هوای سرد، این نقاط بیشتر دچار سردی، یخزدگی، خشک شدن و ترکخوردگی میشوند.
توصیه میشود برای حفاظت از این نقاط و رسیدن اکسیژن به بافت آنها از دستکش، جوراب گرم، کفش، کلاه و شالگردن مناسب استفاده شود.
همچنین اگر پوست دستها و لبهای فردی بسیار خشک است، باید از وازلین یا نوعی کرم مرطوبکننده مطلوب برای حفظ رطوبت آنها استفاده کند.
پاها را نیز باید روزانه با آب گرم ماساژ داد و با لیف یا کیسه حمام کاملا سایید تا پوستهاى خشک و مرده از روى پوست آن برداشته شود و سپس پاها را کاملا خشک کرد و به آنها کرم مرطوبکننده مالید.
چنانچه پوست پاها بسیار خشک است، پیش از خواب نیز باید به آنها وازلین یا نوعی مرطوبکننده مخصوص کف پا زده و یک جوراب روى آنها پوشیده شود، تا آن ماده طى شب کاملا به پوست پا نفوذ کند.
ادامه مطلب ...هشداری که ناخن ها به ما می دهند!
آیا
می دانستید ناخنها میتوانند گویای سلامت و یا عدم سلامتی بدن ما باشند؟ علائم
وجود مشکلاتی در قلب، ریه و کبد
می توانند خود را به صورت سفیدی، کبودی و یا ناهمواری در ناخن آشکار سازند.هر چند
که مشاهده یک عامل جدید ممکن است اجباراً نشانهای از بروز یک بیماری خاص نباشد،
اما بد نیست با علائمی که در شکل و رنگ ناخنها پدیدار میشوند، آشنا شوید. با
مطالعه این مطلب میتوانید به رازهایی که ناخنها آشکار میکنند، پی ببرید؛
ناخن رنگ پریده:
گاهی اوقات داشتن ناخنهای رنگ پریده میتواند نشانهای از وجود برخی بیماریهای جدی مانند کم خونی، نارسایی قلبی، بیماریهای کبدی و سوء تغذیه باشد.
ناخن سفید رنگ:
ناخن سفید با لبه تیره رنگ میتواند از علائم مشکلات کبدی مانند هپاتیت باشد. رنگ انگشتان اگر به زرد متمایل یاشد، داشتن بیماری کبدی را اثبات میکند.
ناخن زرد رنگ:
یکی از شایع ترین دلایل زرد بودن ناخن، عفونتهای قارچی است. در موارد شدید بستر ناخن عقب رفته و ناخن ضخیم و ترک خورده میشود. در موارد کمیاب، زردی ناخن میتواند نشان دهنده مشکلات جدی تیروئید، ریه، دیابت و یا بیماری پوستی پسوریازیس باشد.
ناخنهای کبود:
ناخن کبود بدان معناست که بدن نمیتواند اکسیژن کافی دریافت کند. این مشکل به صورت بالقوه نشان دهنده بروز یک نوع عفونت ریهای مانند ذات الریه و یا برخی مشکلات قلبی است.
ناخنهای مواج و ناهموار:
اگر سطح ناخن، مواج و دارای فرورفتگی و برآمدگی باشد و پوست زیر ناخن به قهوهای مایل به قرمز تغییر رنگ داده باشد، میتواند از نشانههای اولیه بیماری پوستی پسوریازیس و یا التهاب مفاصل باشد.
ناخن پوسته پوسته شده و ترک خورده:
ناخنهای خشک و شکننده که دائماً ترک خورده و ترکها به بستر ناخن پیش میروند، به مشکلات تیروئید مربوط میشود. اما اگر ترکهای ایجاد شده به رنگ زرد متمایل باشند، احتمال عفونتهای قارچی بیشتر است.
پف کردگی بستر ناخن:
پوست اطراف ناخن، اگر پف کرده و به رنگ قرمز متمایل باشد میتواند به عنوان التهاب ناخن شناخته شود. لوپوس و بیماریهای بافت همبند از این دسته به شمار میآیند. همچنین وجود عفونت در بدن نیز میتواند باعث قرمزی و التهاب پوست شود.
خطوط تیره زیر ناخن:
خطوط تیره زیر ناخن را نباید نادیده گرفت و در اولین فرصت باید به پزشک مراجعه شود. اغلب دلیل نمایان شدن این خطوط، وجود تومورهای سیاه رنگ قشر عمیق پوست ملانوما است که از خطرناک ترین نوع سرطان پوست به شمار می آید.
جویدن ناخن:
جویدن ناخن ممکن است چیزی بیشتر از یک عادت قدیمی نباشد، اما در برخی موارد میتواند از علائم استرس مزمن باشد که نیاز به درمان دارد. همچنین جویدن و کندن ناخن میتواند نشانه وسواس جبری باشد که در این صورت باید با پزشک معالج مشورت شود.گر چه برخی شرایط و ناهنجاری ها در بدن موجب تغییر رنگ و شکل ناخن ها می شوند، اما این تغییرات در موارد نادر نشان دهنده بیماری است، به گونه ای که تمام افرادی که ناخنهای سفید رنگ دارند، حتماً به هپاتیت مبتلا نیستند. با این وجود اگر ناخنهایی سالم دارید احتمالاً بدن شما نیز از شر مشکلات فوق در امان است. اما چنانچه نگران تغییرات ظاهری ناخنهای خود هستید، به طور حتم مراجعه به یک متخصص پوست بی ضرر خواهد بود.